Κριτική ταινίας: Μετά τον Γιανγκ (After Yang)

Μετά από μια βλάβη που καθιστά ουσιαστικά άχρηστο τον Γιανγκ, το ανδροειδές που συντροφεύει την κόρη του, ο Τζέικ αναζητεί τρόπο να τον επισκευάσει, και στη διαδρομή ανακαλύπτει το μυστικό παρελθόν του Γιανγκ.Έχοντας πραγματοποιήσει ένα εξαιρετικά επιτυχημένο σκηνοθετικό ντεμπούτο το 2018 («Columbus»), ο Νοτιοκορεάτης Κογκονάντα συνεχίζει στον ίδιο δρόμο του φιλοσοφικού στοχασμού διατυπώνοντας ένα καίριο ερώτημα που δεν έχει εύκολη ή αυτονόητη απάντηση. «Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;» μοιάζει να ρωτά σε κάθε σεκάνς ο σκηνοθέτης όχι μόνο τους πρωταγωνιστές του αλλά και τους θεατές. Πριν βιαστείτε να απαντήσετε, ο Κογκονάντα βάζει μια σειρά από δεδομένα πάνω στα ζητήματα της ίδιας της ύπαρξης κι αφοπλίζει τους πλέον κυνικούς με μια σειρά από πανέμορφες, τρυφερές σκηνές όπου η ατμόσφαιρα μυστηρίου και ένας παράδοξος ουμανισμός αλληλοσυμπληρώνονται υποδειγματικά στο φουτουριστικό φιλμ. Σε μια σκηνή από το παρελθόν ο Γιανγκ ρωτά τον Τζέικ πού οφείλεται η μυστηριώδης γεύση του τσαγιού. Εκείνος του απαντά πως δεν υπάρχουν λόγια για να την εξηγήσουν. Το ίδιο ισχύει και με το έργο ως ένα βαθμό, καθώς φέρνει στον νου κλασικές ταινίες με ρέπλικες («Μπλέιντ Ράνερ», «Από μηχανής», «Τεχνητή νοημοσύνη» κ.ά.), με τη διαφορά πως έχει τον δικό της τρόπο –απλό και συγκινητικό μαζί–για να χαρίσει στην ανθρώπινη ατέλεια το κλειδί προς την αποκάλυψη των μυστικών της κρυμμένης γνώσης.

Σκηνοθεσία: Κογκονάντα
Πρωταγωνιστούν: Κόλιν Φάρελ, Τζόντι Τέρνερ-Σμιθ, Τζάστιν Χ. Μιν