Από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε μια ταινία εποχής είναι αναμφίβολα η ανασύστασή μιας πραγματικότητας που δεν υπάρχει πια. Στο «Σκλάβοι στα Δεσμά τους», το οποίο διαδραματίζεται στην Κέρκυρα των αρχών του 20ού αιώνα, η ανασύσταση των λεπτομερειών υπήρξε πρωταρχικό μέλημα του σκηνοθέτη τους Τώνη Λυκουρέση: «Η σύνθεση ενός ύφους εποχής δημιουργεί το γοητευτικό άλλοθι για να αναπτυχθεί η δραματική πλοκή της κινηματογραφικής αφήγησης. Δεν αναπαριστώ νοσταλγικά το χθες. Αναφέρομαι στο σκοτεινό του πλαίσιο με ποικίλους αισθητικούς τρόπους, ώστε να συνυπάρξει ο εξπρεσιονισμός των συναισθημάτων με την ατμόσφαιρα των πρώτων έγχρωμων φωτογραφιών, αρχές του 20ού αιώνα». Πολύτιμοι συνεργάτες του σε αυτό το έργο ο σκηνογράφος Κωνσταντίνος Ζαμάνης και η ενδυματολόγος Μπιάνκα Νικολαρεΐζη, τιμημένοι και οι δύο στα κρατικά βραβεία, μας εξηγούν το πώς μέσα από τη δουλειά τους η ταινία ταξίδεψε πίσω στο χρόνο.
Κωνσταντίνος Ζαμάνης, σκηνογράφος
Η Κέρκυρα αποτελεί φυσικό σκηνικό για µια ταινία εποχής. Αν όµως αρχίσει να παρατηρεί κανείς πιο προσεκτικά και έχοντας στο µυαλό του ότι πρέπει να αναπαραστήσει µία εποχή που προηγείται του ηλεκτρικού ρεύµατος και του τσιµέντου, τα πράγµατα γίνονται λίγο πιο σύνθετα. Μέσα από µία σειρά ρεπεράζ, συνειδητοποιήσαµε πως οι παρεµβάσεις στις προσόψεις των κτιρίων και στα καντούνια είναι πολύ περισσότερες από αυτές που νοµίζει κανείς, µε κύριο πρωταγωνιστή τις μονάδες των κλιματιστικών, που συµπληρώνονται από ρολόγια της ΔΕΗ, καλώδια, σωλήνες, στοιχεία από τσιµέντο, παράθυρα αλουµινίου...
Στα εσωτερικά γυρίσματα δεν µπήκαµε σε ήδη υπάρχοντα κερκυραϊκά σπίτια και φέραµε τα έπιπλα βόλτα! Αυτό συνέβη µόνο στην περίπτωση δύο χώρων, εκ των οποίων µάλιστα ο ένας παίζει ελάχιστα. Οι υπόλοιποι χώροι είναι µεν σε σπίτια των αρχών του αιώνα ή και παλιότερα, άδεια όµως. Ξεκινήσαµε από τα στοκαρίσµατα…
Αποφασίσαµε µε τον Τώνη να δώσουµε χρώµα σε όλους τους εσωτερικούς χώρους. Η εκκίνησή µας ήταν µάλλον η χρωµατική αίσθηση, παρά η εποχή. Από τη στιγµή που καταλήξαµε στη χρωµατική κωδικοποίηση των χώρων, η επένδυσή τους µε έπιπλα και αντικείµενα ήταν µεν δύσκολη και απαιτητική, έρεε όµως σε ένα πολύ συγκεκριµένο κανάλι.
Ξεκίνησα αρκετούς μήνες πριν από την έναρξη των γυρισμάτων την ιστορική έρευνα από αρχεία της Κέρκυρας εκείνης τις εποχής (1900). Επίσης από ζωγραφικούς πίνακες πήραμε ιδέες με τον Τώνη Λυκουρέση για την γκάμα τον χρωμάτων που θα είχαν τα κοστούμια. Θέλαμε τα ρούχα να δείχνουν φορεμένα και να έχουν την πατίνα του χρόνου. Ο στόχος μου είναι να αποκαλύπτω τη διάθεση του ρόλου με κάθε κοστούμι και τα αξεσουάρ του. Επίσης, εδώ υπήρχε το ζητούμενο της παρακμής της αριστοκρατικής οικογενείας των Οφιομάχων σε αντίθεση με την ανερχόμενη αστική τάξη. Αυτή η αντίθεση έβγαινε από το χρώμα, το ύφασμα και το στιλ κάθε κοστουμιού. Υπήρχε μια ακόμη σημαντική δυσκολία, το να μαζέψω αρκετά ρούχα ώστε να καλυφθούν οι σκηνές με τον πολύ κόσμο και να προσαρμοστούν όλα αυτά τα ρούχα στα μέτρα τους...
Η σκηνοθέτρια μας μιλάει για την πορεία της, τη νέα της ταινία «Maysoon» και την ηθοποιό Σαμπρίνα Αμάλι, που κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
10°
