Χρήστος Ferguson: Η φωτογραφία δρόμου λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία

Ο Χρήστος Ferguson είναι Ελληνοαμερικανός ερασιτέχνης φωτογράφος με έδρα την Αθήνα. Ξεκίνησε τη φωτογραφική του πορεία σε πολύ νεαρή ηλικία, μαθαίνοντας από τη Bernadine Demos. Παρόλο που έκανε μια παύση μετά το Λύκειο, ξαναπήρε την κάμερα στα χέρια του με τη γέννηση του γιου του και από τότε φωτογραφίζει αδιάκοπα για πάνω από 20 χρόνια.

Η μεγάλη του αγάπη είναι η φωτογραφία δρόμου, όπου αποτυπώνει ανθρώπους και στιγμές στην πόλη, το φυσικό τους περιβάλλον, χωρίς να αλληλεπιδρά μαζί τους. Στόχος του είναι να «αιχμαλωτίσει» τις απρόβλεπτες στιγμές μέσα από αυθόρμητα και αθέατα πορτρέτα. Ο Χρήστος Ferguson ετοιμάζεται να παρουσιάσει την πρώτη του ατομική έκθεση με τίτλο In (uN)REAL tIME στις 14 Ιουνίου 2025 στην iFocus Photo Gallery. Μέσα από αυτή τη συνέντευξη στην Athens Voice, μοιράζεται μαζί μας την πορεία του, τις επιρροές του, καθώς και τη φιλοσοφία που διέπει το έργο του.

Πώς και με ποια αφορμή ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη φωτογραφία;
Είχα την ευκαιρία να φοιτήσω σε ένα αμερικανικό σχολείο στην Αθήνα, όπου η φωτογραφία αποτελούσε μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος. Εκεί πραγματοποίησα τα πρώτα μου βήματα στον τομέα αυτό. Ωστόσο, για διάφορους λόγους σταμάτησα μετά την αποφοίτησή μου. Ξανάρχισα να ασχολούμαι συστηματικά με τη φωτογραφία μετά τη γέννηση του γιου μου, αξιοποιώντας παράλληλα τους πόρους που προσφέρει το διαδίκτυο.

Τι σημαίνει για εσάς η φωτογραφία δρόμου;
Η φωτογραφία δρόμου αποτελεί για μένα μια μέθοδο εξερεύνησης της πόλης στην οποία ζω, αλλά και των ανθρώπων που την κατοικούν. Επιπλέον, λειτουργεί ως μέσο ψυχοθεραπείας. Σε περιόδους δυσκολίας, η έξοδος στους δρόμους και η παρατήρηση του περιβάλλοντος με βοηθούν να αναζωογονηθώ και να ξεφύγω από τις έγνοιες μου.

Ποια είναι η άποψή σας για τη σύγχρονη φωτογραφία δρόμου; Διαφέρει η δική σας προσέγγιση από τις τρέχουσες τάσεις;
Θα μπορούσα να πω ότι η φωτογραφία δρόμου σήμερα έχει διαμορφωθεί σε διάφορα «ρεύματα», παρόμοια με όσα συμβαίνουν στη μουσική, όπως το post rock ή το hard rock. Προσωπικά, προτιμώ μια πιο άμεση και παραδοσιακή προσέγγιση, διατηρώντας το αυθεντικό πνεύμα της φωτογραφίας δρόμου.

Ποιοι φωτογράφοι σας έχουν επηρεάσει και για ποιους λόγους;
Υπάρχουν πολλοί φωτογράφοι που εκτιμώ, κυρίως επειδή το έργο τους με συγκινεί ή με προκαλεί να αναλογιστώ τις τεχνικές και τις επιλογές τους. Μεταξύ αυτών είναι οι Νίκος Οικονομόπουλος, Gary Winogrand, Walker Evans, Joseph Koudelka, Park Trent, Henri Cartier-Bresson, καθώς και άλλοι. Παρατηρώ ότι οι περισσότεροι είναι άνδρες, κάτι που ίσως αξίζει να διερευνήσω περαιτέρω.

Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Η έμπνευσή μου προέρχεται αρχικά από φωτογραφικά λευκώματα, ενώ τα τελευταία χρόνια αντλώ κυρίως από το διαδίκτυο.

Το διακριτικό χιούμορ που παρατηρείται στο έργο σας, ειδικά στις προσεγγίσεις ανθρώπων, είναι αυθεντικό; Εμφανίζεται και στην προσωπική σας ζωή;
Ναι, πιστεύω πως ναι. Τουλάχιστον έτσι μου έχουν αναφέρει αρκετοί. Το χιούμορ αποτελεί σημαντικό στοιχείο στην προσωπική μου ζωή.

Ακολουθείτε κάποια συγκεκριμένη μεθοδολογία κατά τη φωτογράφιση ή λειτουργείτε περισσότερο με το ένστικτο;
Συνήθως, όταν ξεκινώ κάποιο project στο δρόμο, το κάνω με μεγάλο ενθουσιασμό, όμως συχνά το αφήνω στην πορεία. Έχω συνειδητοποιήσει ότι η φωτογραφία δρόμου απαιτεί ένστικτο περισσότερο παρά αυστηρό σχεδιασμό, και γι’ αυτό λειτουργώ κυρίως αυθόρμητα.

Ποια χαρακτηριστικά θεωρείτε απαραίτητα για να θεωρηθεί μια φωτογραφία ενδιαφέρουσα;
Ειλικρινά, δεν μπορώ να ορίσω ακριβώς. Μια ενδιαφέρουσα φωτογραφία για μένα έχει ένα καλό φόντο, ενδιαφέρουσες ανθρώπινες φιγούρες, είναι ενδεχομένως χαοτική αλλά ταυτόχρονα μεταφέρει μια αίσθηση ηρεμίας. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να επικοινωνεί κάτι ουσιαστικό στον θεατή, ανεξαρτήτως τεχνικών λεπτομερειών.

Ποιες δυσκολίες συναντά η φωτογραφία δρόμου και πώς τις αντιμετωπίζετε;
Υπάρχουν πολλές δυσκολίες, ιδιαίτερα στην πόλη όπου ζω. Το οπτικό χάος και η πληθώρα οπτικών «σκουπιδιών» καθιστούν την προσπάθεια απαιτητική. Παρόλα αυτά, μέσα από αυτό το χάος προκύπτουν και μοναδικές στιγμές. Στη φωτογραφία δρόμου, στόχος είναι να παραμένουμε απαρατήρητοι, να «γλιστράμε» μέσα στις ζωές των ανθρώπων χωρίς να γινόμαστε αντιληπτοί — κάτι που δεν συμβαίνει πάντα. Ωστόσο, αντιμετωπίζουμε αυτές τις προκλήσεις και συνεχίζουμε.

Στις 14 Ιουνίου παρουσιάζετε την πρώτη ατομική σας έκθεση. Ποια ανάγκη σας οδήγησε στην υλοποίησή της;
Η έκθεση αποτελεί έναν απολογισμό της φωτογραφικής μου πορείας έως σήμερα. Είναι μια ευκαιρία να γνωριστούμε, εγώ να παρουσιάσω το έργο μου και το κοινό να με γνωρίσει. Πιστεύω ότι αυτό το βήμα θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή στη δουλειά μου.

***

Info
In (Un)Real Time - Έκθεση Φωτογραφίας του Χρήστου Ferguson
Εγκαίνια: 14 Ιουνίου 2025 στις 19.00 
Διάρκεια: 14 Ιουνίου - 22 Ιουνίου 2025
Ωράριο: Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη 17.30 - 20.30  Σαββατοκύριακα : 18.00 - 21.00 , Τετάρτη 15.00- 18.00.
iFocus Photo Gallery, Στοά Όπερα, Ακαδημίας 57 και Ιπποκράτους 13, Αθήνα 10679
Τηλ. 2103647088