Μία δόση ZZ Top δεν έβλαψε ποτέ κανέναν και γι’ αυτόν το λόγο παραθέτω βίντεο συνοδευόμενο από τους σχετικούς στίχους:
Have mercy, been waitin’ for the bus all day
Have mercy, been waitin’ for the bus all day
I got my brown paper bag and my take-home pay
Have mercy, old bus be packed up tight
Have mercy, old bus be packed up tight
Well, I'm glad just to get on and home tonight
Right on, that bus done got me back
Right on, that bus done got me back
Well, I'll be ridin' on the bus till I Cadillac
Μικροί, μεγάλοι, εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές, υπερήλικες. Μόνιμοι κάτοικοι ή επισκέπτες. Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους. Διαφορετικών βιωμάτων και καταβολών. Ο καθένας με τα προβλήματά του, τις αγωνίες, τις ανησυχίες. Με ήλιο, ζέστη, κρύο, βροχή, αέρα. Με το άγχος της μεγαλούπολης ζωγραφισμένο στα πρόσωπα. Πόσοι άνθρωποι περνούν κάποιο χρόνο της ημέρας τους σε κάποια στάση λεωφορείου στην Αθήνα; Πόσος είναι αυτός ο χρόνος; Τι να σκέφτονται περιμένοντας; Πώς περνάει η ώρα;
Η αναμονή στη στάση του λεωφορείου. Από τις πιο χαρακτηριστικές καθημερινές εικόνες του αστικού κόσμου. Άλλος είναι σκεπτικός, άλλος βηματίζει νευρικά, κάποιος τρίτος κοιτά απλανώς το υπερπέραν. Κούραση, αγανάκτηση, βαρεμάρα. «Βύθιση» στα ακουστικά και το κινητό. Ενίοτε ξεκινούν συζητήσεις. Κάτι θα ρωτήσεις, όλο και κάποιος θα έχει όρεξη για κουβέντα και θα σου απαντήσει. Άλλος θα δώσει με σπαστά αγγλικά κάποια πληροφορία σε κάποιον τουρίστα. Άσε που άνθρωποι από την ίδια περιοχή και με ίδια κατεύθυνση προορισμού, που βρίσκονται συχνά στην ίδια στάση, κυρίως πηγαίνοντας ή επιστρέφοντας από τη δουλειά, καταλήγουν τελικά να γίνονται γνωστοί και φίλοι. Και πάντα υπάρχει και το καμάκι. Στις μεγάλες αναμονές κάποια στιγμή αρχίζει να «παίζει το μάτι». Πολλά ειδύλλια έχουν ξεκινήσει με αυτό τον τρόπο.
Οι τεχνολογικές εξελίξεις προσθέτουν όλο και περισσότερες επιλογές στη ζωή των ανθρώπων. Και για να επικοινωνούν και για να σκοτώνουν το χρόνο τους. Σε καμία όμως περίπτωση δεν αντικαθιστούν την ανάγκη φυσικής επικοινωνίας και επαφής με τους άλλους ανθρώπους. Άλλωστε και όταν εφευρέθηκε το τηλέφωνο, σταμάτησαν τα περιστέρια και τα σήματα καπνού. Δεν σταμάτησαν οι άνθρωποι να συζητούν στο μπακάλικο της γειτονιάς τους ψωνίζοντας! Έτσι είναι και οι στάσεις των λεωφορείων. Ένα live, real-time και κάργα εξωστρεφές μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Έχεις την ευκαιρία, σε χρόνο που ούτως ή άλλως είναι χαμένος, να «κόψεις» τους γύρω σου και αν θέλεις να «περάσεις στο παρασύνθημα». Με πλεονέκτημα σε σχέση με τα διαδικτυακά social media ότι σου δίνεται άμεσα μια πολύ καλή εικόνα τού με ποιον έχεις να κάνεις...
Στην αρχή του προηγούμενου αιώνα οι Αστικές Συγκοινωνίες της Πρωτεύουσας βρίσκονταν στα χέρια ιδιωτών ιδιοκτητών λεωφορείων. Σε αυτούς είχαν δοθεί παραχωρητήρια και άδειες για εκτέλεση Αστικής συγκοινωνίας από το Κράτος. Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας με πινγκ-πονγκ μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, έως ότου το 1993 να ιδρυθεί ο δημοσίου συμφέροντος «Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών Α.Ε.», ο οποίος στις μέρες μας περιλαμβάνει δύο θυγατρικές εταιρείες, την «Οδικές Συγκοινωνίες Α.Ε.» και τη «Σταθερές Συγκοινωνίες Α.Ε.» Η «Οδικές Συγκοινωνίες Α.Ε.» διαχειρίζεται 25 γραμμές τρόλεϊ και πάνω από 250 γραμμές λεωφορείων.
Φανταστείτε για πόσες στάσεις μιλάμε…
Από τις φαβέλες του Ρίο μέχρι τα σοκάκια του Παρισιού, η διεθνώς βραβευμένη φωτογράφος παρουσιάζει στη Λεμεσό την έκθεση «La Street c’est Chic», μια οπτική ωδή στην εφήμερη τέχνη των δρόμων
Η φωτογράφος των «Πρωταγωνιστών» μιλάει, για το φως, την απώλεια, τη μάχη με τον καρκίνο, τον Σταύρο Θεοδωράκη, και το κλικ που αποκαλύπτει την αλήθεια
16°
