Μέσα από φωτογραφίες μεγάλων διαστάσεων, ζωγραφικά έργα, ένα video και μια εγκατάσταση η εικαστικός στην έκθεση «Το Καταραμένο Φίδι» αλλάζει ταυτότητες, παίζει με αντικείμενα-σύμβολα εξουσίας και μας μιλάει για οτιδήποτε μας απειλεί- ακόμα και αν αυτό είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Τον τίτλο της έκθεσης δανείστηκε η καλλιτέχνης από το ομώνυμο έργο του Καραγκιόζη. Σ’ αυτήν την περιπέτεια ο Καραγκιόζης σώζει τον Μεγαλέξανδρο από τα δόντια του δράκου που απειλεί την ευημερία του τόπου και των κατοίκων. Η έκθεση είναι αφιερωμένη στην γλύπτρια Χρύσα, όπως και ο κατάλογος που την συνοδεύει.
Για την Μυλωνά το φίδι αντιπροσωπεύει οτιδήποτε μας απειλεί, ακόμη και ο ίδιος μας ο εαυτός, και εκφράζει κάθε κρίση, κάθε κίνδυνο που πρέπει να κατανικηθεί. Όπως και στην ιστορία του Δαυίδ με τον Γολιάθ έτσι κι εδώ, ο μικρός και ο τρελός είναι τελικά εκείνος που «βγάζει το φίδι από την τρύπα»!
Όταν η Μυλωνά είδε στο διαδίκτυο μια σειρά από φωτογραφίες των διαδηλωτών της «Αραβικής Άνοιξης», εντυπωσιάστηκε με την ευρηματική δημιουργία των αυτοσχέδιων κρανών για την προστασία τους από τον πετροπόλεμο. Τόσο την συνεπήραν αυτές οι πρωτότυπες «περικεφαλαίες» που άρχισε να μεταφέρει τις φωτογραφίες, με μολύβι σε χαρτί, κατόπιν με λάδι σε καμβά, καταλήγοντας στο τέλος στην εξομοίωση μαζί τους, φωτογραφίζοντας τον ίδιο της τον εαυτό μιμούμενη τα αυτοσχέδια κράνη των διαδηλωτών.
Στις φωτογραφίες της έκθεσης βλέπουμε την ίδια την καλλιτέχνιδα να αλλάζει ταυτότητες με πολύ επιβλητικό τρόπο, με σεβασμό αλλά και με χιούμορ, φορώντας αντικείμενα που τα περισσότερα έχουν ανασυρθεί από τα σκουπίδια της παράλιας. Η Μυλωνά τα οικειοποιείται και τους δίνει μια δεύτερη ζωή, έναν άλλο ρόλο, παίζοντας με αντικείμενα –σύμβολα εξουσίας, όπως για παράδειγμα έναν προφυλακτήρα που γίνεται το καπέλο του Ναπολέοντα. Επιστρέφουμε έτσι στον Καραγκιόζη που συνεχώς αλλάζει ταυτότητα και βιώνει καινούργιες περιπέτειες.
Η έκθεση συμπληρώνεται με ένα video, στο όποιο η καλλιτέχνης τραγουδά το τελάλημα από το «Καταραμένο Φίδι».
Η Ελένη Μυλωνά (1944) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει και εργάζεται στην Νέα Υόρκη όπου πρωτοπήγε με Fulbright στο Columbia University για μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημοσιογραφία. Έπειτα σπούδασε φωτογραφία στο Central London Polytechnic. Η σειρά των φωτογραφιών της «Journey Through Ellis Island» εκτέθηκε στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη (1985), στο PS1 της Νέας Υόρκης (1986) και βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου του Ellis Island. Έχει συνεργαστεί με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (1989-2002), πραγματοποιώντας πολλές ατομικές εκθέσεις. Συμμετείχε στην 1η Μπιενάλε της Αθήνας (Destroy Athens 2007), στην 3η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης (2011), στην έκθεση Σύνθεσης στην γκαλερί Francoise Heitsch στο Μόναχο (2013). Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ευρώπη και στην Αμερική και έργα της βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
15°
