Με τη Ράνια Εμμανουηλίδου μπορούμε να μιλάμε χωρίς διακοπή για ώρες. Πέρα από την κοινή μας θέση απέναντι στην τέχνη και στις αγωνίες που αυτή μας δημιουργεί, έχουμε να θυμόμαστε μοναδικές στιγμές καθώς και να προγραμματίζουμε και να ονειρευόμαστε μελλοντικά πρότζεκτ και συνεργασίες. Ένα ήσυχο λοιπόν ηλιόλουστο πρωινό στην Art Athina, από αυτά που οι επισκέπτες έρχονται το απογευματάκι μετά το μπάνιο τους, αποφασίσαμε να πιούμε τον καφέ μας στην υπέροχη ταράτσα με θέα τη θάλασσα. Ήταν μοναδική ευκαιρία διότι η Ράνια έμεινε στην Αθήνα αρκετές μέρες λόγω του ότι αυτή και η ομάδα της les yper yper συμμετείχαν στο πρότζεκτ της Άρτεμις Ποταμιάνου, Platforms που παρουσιάστηκε στη φετινή γιορτή της τέχνης.
Τα ξαναθυμηθήκαμε όλα! Τις αξέχαστες βόλτες και τις αναλύσεις στα ταβερνάκια της Αμφιλοχίας όπου άνθρωποι της τέχνης συναντιούνται κάθε καλοκαίρι για το φεστιβάλ που οργανώνει το Ίδρυμα Μάργαρη, τα ξενύχτια με τη Μαριάννα (Ιγνατάκη) στα Σκόπια με αφορμή τη συνεργασία μας με τον πολιτιστικό χώρο Public Room και τέλος τη Βαλαωρίτου, το καλλιτεχνικό δρομάκι της Θεσσαλονίκης όπου δε χάνουμε την ευκαιρία να νυχτοπερπατήσουμε τις σπάνιες πλέον φορές που είμαστε και οι τρεις στη γενέτειρά μας, η Μαριάννα ζει πλέον μόνιμα στο Πεκίνο.!
Το Origine du Monde του Gustave Courbet, τα σχέδια του Kubin και του Gunter Brus, το Breaking the Waves του Lars Von Trier, τα έργα των φίλων μου. Τα καλοκαίρια στην Αμφιλοχία με τις εικαστικές δράσεις του Ιδρύματος Μάργαρη.
Artworld, τι σημαίνει για σένα
“Ο κόσμος της σύγχρονης τέχνης έχει γίνει αποστεωμένος, αυτοαναφορικός και όμηρος σε αδαείς”. Ντέιβιντ Χίκει Ζητούνται ανατροπείς!
Σημαντικό επαγγελματικό γεγονός
Η έκθεση in existence σε επιμέλεια της Μαρίνας Αθανασιάδου που υπήρξε αφορμή για τη γνωριμία μου με 3 ιδιαίτερες προσωπικότητες (Μαρίνα Αθανασιάδου, Ζήνα Αθανασιάδου και Γιάννα Καλή) και για τη μόνιμη συνεργασία μου με τη γκαλερί. Επίσης η συμμετοχή μου στη νέα ομάδα les yper yper η οποία προέκυψε από την ανάγκη κάποιων φίλων που προέρχονται από διαφορετικούς αλλά πολύ συγγενικούς χώρους να δημιουργήσουν μία καλλιτεχνική συλλογικότητα που δραστηριοποιείται με επίκεντρο τη σύγχρονη τέχνη.
Αγαπημένη προσωπική στιγμή
Απαραίτητη μία τη μέρα αλλά όχι πάντα εφικτή.
Αγαπημένο μέρος στην Αθήνα
Το σπίτι της αγαπημένης μου φίλης, Δέσποινας, στο Νέο Κόσμο, το πιο οικείο για μένα κομμάτι της Αθήνας και το αρχιτεκτονικό γραφείο της Χριστίνας Δωρή στην Φιλοθέη ως ατμόσφαιρα αλλά και ως τμήμα ενός χαρακτηριστικού κτίσματος της καλής εποχής του μοντέρνου.
Η Ράνια Εμμανουηλίδου σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Zει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει παρουσιάσει τις εξής ατομικές εκθέσεις: Project Space-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2011) / Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη (2008) / Ίδρυμα Μάργαρη, Αμφιλοχία (2003) / Public Room, Skopje (2009) και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές μεταξύ άλλων: Happiness, Kulturhuset, Στοκχόλμη (2013) / Hulda Festival, Tουρκία, Ελλάδα, Μάλτα (2012) / Ιn Time, Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη (2009) / Beautiful is Just the Beginning of the Terrible, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2009) / Naughtiness-Συλλογή Μπέλτσιου, Ίδρυμα Μάργαρη, Αμφιλοχία (2009) / Dynamo Project Space, Θεσσαλονίκη (2009) / Women Only-Συλλογή Μπέλτσιου, Ίδρυμα Μάργαρη, Αμφιλοχία (2008) / Neoerotica Boudoir Street Stories, Πεδίο Δράσης Κόδρα (2008) / 1η Biennale Θεσσαλονίκης (2007) / XII Biennale Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και της Μεσογείου, Ιταλία (2006) / ΙΙΙ Festival for Women Artists of the two Seas–Mediterranean and Black Sea, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2006) / Στην Εξοχή-Συλλογή Μπέλτσιου (2006) / Open Studios, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2004). Τέλος συμμετέχει στην Art Athina από το 2007 έως σήμερα.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
12°
