Η Μαρίνα Αθανασιάδου, Ιστορικός και σύμβουλος τέχνης, συνάντησε την καλλιτέχνιδα Έφη Χαλυβοπούλου στο στούντιό της και της έδωσε μερικές λέξεις κλειδιά... Διαβάστε τις απαντήσεις.
Καθημερινότητα
Αναρωτιέμαι για πόσους ανθρώπους υπάρχει ακόμα η καθημερινότητα με τα νοήματα που είχε πριν από ένα-δύο χρόνια… με την έννοια της ρυθμικής εναλλαγής, των συνηθειών μιας ομαλής μέρας. Η καθημερινότητα πλέον σχετίζεται κυρίως με τα παράξενα και δυσλειτουργικά που μας συμβαίνουν, τους μετασχηματισμούς σε όλο το πλαίσιο της ζωής μας, πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά, σχεσιακά, τις απότομες–βίαιες αλλαγές, τα βάσανα, την ταραχή.
Έμπνευση
Στις μέρες που ζούμε, έμπνευση είναι η δυνατότητα για τη θέαση, κατανόηση του κόσμου με καθαρή-πανοραμική ματιά. Αυτή η μικρή–μεγάλη ματιά είναι τόσο δύσκολη μέσα στα στρώματα αντικρουόμενων παρόντων. Έρχεται από μονοπάτια που δεν περιμένεις να εμφανιστεί και για αυτό χρειάζεται εγρήγορση.
Ο κόσμος της τέχνης βρίσκεται στο εργαστήριο, όπου παλεύω το επόμενο έργο, στα ταξίδια, όπου αποζητώ τη δημιουργική εμπειρία των άλλων και στις καλές συνεργασίες, που ανοίγουν πάντα προοπτικές, στις εκθέσεις της δουλειάς μου όπου συντελείται πάντα μια ανανεωτική διαδικασία, στα περιβάλλοντα που αποζητούν το θεωρητικό λόγο, στην περισυλλογή που έρχεται με την ωρίμανση των δημιουργικών διαδικασιών, στα μάτια των θεατών των έργων που αφήνονται σε ταξίδια περιπλάνησης, στην ενέργεια των νεαρών φοιτητών μου που ανοίγουν τόσους καινούριους δρόμους, πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουν. Στα μπόλικα χρόνια που δουλεύω, ο κόσμος της τέχνης όπως τον έχω βιώσει, είναι πάντα εφήμερος, επιρρεπής σε μετασχηματισμούς, σε ατελή ωρίμανση, σε υπερβολική κινητικότητα, σε αγωνία για την εξέλιξη του κόσμου. Είναι ένας κόσμος που αντανακλά τα φαινόμενα της ζωής.
Οι εκθέσεις εκείνες που με ανάγκασαν να τολμήσω να δοκιμάσω πράγματά που με φόβιζαν, και όταν τελείωσαν, πάλι δεν μου έδωσαν σιγουριά. Αποδείχθηκαν οι πιο σημαντικές, δηλαδή τα έργα για την έκθεση στη μπιενάλε της Βενετίας το 1997 με τίτλο «Τυχαία Πρόσβαση στη Μνήμη», η εγκατάσταση Database που έδειξα στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το 2002, τα έργα στη μπιενάλε Bida της Βαλένθια το 2005 με τίτλο «Ευγονικό Ατύχημα».
Αγαπημένο μέρος στην Αθήνα
Ο Υμηττός, τα μονοπάτια και οι θέες του
Αγαπημένο μέρος στον κόσμο
Η Νέα Υόρκη όπως την έζησα, στην περίοδο των σπουδών. Μια πόλη που σου μαθαίνει να πορεύεσαι αψηφώντας φόβους και μοιρολατρίες
Η Έφη Χαλυβοπούλου σπούδασε ζωγραφική (Master of Fine Arts) στο Pratt Institute στη Νέα Υόρκη. Η ζωγραφική, οι εγκαταστάσεις και τα video της διαπραγματεύονται θέματα από τη βιοπολιτική και τη βιοτεχνολογία.
Παράλληλα με τη συνεχόμενη καλλιτεχνική δημιουργία, έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια New School for Social Research στη Νέα Υόρκη, Βurren College of Art, Ιρλανδία, ενώ από το 2008 διευθύνει το νέο εικαστικό τμήμα στο DEREE-The American College of Greece.
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών και θεματικών εκθέσεων καθώς και στις μπιενάλε Νέων Δημιουργών Μεσογείου (Θεσσαλονίκη 1986), Βενετίας 1997, BIDA της Βαλέντσια 2005, Μπιενάλε Ι, ΚΜΣΤ Θεσσαλονίκη 2007. Η πιο πρόσφατη συμμετοχή της, το Open στη Μπιενάλε της Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, το Σεπτέμβριο του 2012. Eχει δουλέψει για την οργάνωση συμποσίων σύγχρονης τέχνης και την επιμέλεια της 15ης Μπιενάλε Νέων Δημιουργών της Μεσογείου, το Σεπτέμβριο του 2011.
Το 2006 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ATHENSVOICE το βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου Ιστορίες του Σώματος, με εικονογράφηση από την Έφη Χαλυβοπούλου.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
