«Κάθε φορά που λερώνω τα χέρια μου με χρώματα, η κάθε μικροσκοπική πιτσιλιά που στεγνώνει στο δέρμα μου είναι αρκετή για να βιώσω έντονα πως κάτι καθαρό και ειλικρινές ετοιμάζεται να γεννηθεί». Με αυτό το μότο ζωής, ο Γιώργος Κανονίδης προσπαθεί μέσα σε τρεις γραμμές να συμπεριλάβει όλα τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν όταν ασχολείται με τη ζωγραφική.
Τον Γιώργο τον γνώρισα μέσω μιας κοινής μας φίλης πριν από μερικές ημέρες. Τυχαία έμαθα πως ετοιμάζει την πρώτη ατομική του έκθεση με τίτλο #1. Το μοναδικό του έργο που έχω δει είναι ο Σεπτέμβριος κι εξαιτίας του με είδα τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου με άλλο μάτι.
Ο Σεπτέμβρης ήταν πάντα ένας μήνας που αντιπαθούσα. Σήμαινε το τέλος του καλοκαιριού, το άνοιγμα των σχολείων, την αρχή μιας «μεσοβέζικης» εποχής, που δεν ήταν ούτε πολύ ζεστή, ούτε πολύ κρύα. Ήταν μια εποχή προσαρμοστικότητας, μια εποχή αλλαγών. Μια εποχή που με έβγαζε από τη βολή μου.
Βλέποντας τον πίνακα του Γιώργου Κανονίδη είδα ότι και ο Σεπτέμβριος (φωτό άρθρου) μπορεί να είναι όμορφος. Και το γκρι του φθινοπωρινού ουρανού και το καφέ των φύλλων που πέφτουν στον δρόμο, μπορεί να είναι εξίσου όμορφα με το χρυσοκίτρινο του καλοκαιρινού ήλιου και το κατάλευκο του χειμωνιάτικου χιονιού. Απλά χρειάζεσαι κάποιον να σου ανοίξει τα μάτια για να το δεις.
Αυτό που μου άρεσε στον Γιώργο είναι ότι είναι αυτοδίδακτος καλλιτέχνης κι εξαιτίας αυτού διέπεται από αυθορμητισμό όταν δημιουργεί. «Χώνεται» μέσα στα χρώματα και «χάνεται» μέσα στη μαγεία της δημιουργίας. Ο ίδιος ήρθε στην Αθήνα από την Πτολεμαΐδα όπου γεννήθηκε έναν Σεπτέμβριο του ’78 και δηλώνει πως ζωγραφίζει όσα χρόνια θυμάται τον εαυτό του.
Το έργο του αντλεί έμπνευση από όσα διαδραματίζονται καθημερινά γύρω του και του προκαλούν εναλλαγή συναισθημάτων, το φως, το σκοτάδι, τη φύση, τους ήχους. Επηρεασμένος από τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, παντρεύει στον καμβά του χρωματικούς συνδυασμούς και συναισθηματικές καταστάσεις δημιουργώντας ένα πεδίο θέασης όπου αποτυπώνονται σκέψεις, οράματα, αισθήσεις κι εμπειρίες.
Μέσα από μια αδιάκοπη και επιφορτισμένη με πάθος διαδικασία που βασίζεται στην παρατήρηση και τη διάθεση για πειραματισμό, ο καλλιτέχνης, προκειμένου να ικανοποιήσει την ακόρεστη ανάγκη του για έκφραση και δημιουργία, επιδίδεται σε μια διαρκή προσπάθεια βουτώντας, όπως χαρακτηριστικά λέει, στο χάος, για να συλλάβει τη μοναδικότητα της στιγμής, να την ντύσει με χρώμα και να της δώσει υπόσταση.
Όσοι από εσάς θέλετε να δείτε κι εσείς τον Σεπτέμβριο (και άλλους μήνες) με άλλο μάτι, δεν έχετε παρά να περπατήσετε στη γραφική Πλάκα από τις 30 Σεπτεμβρίου έως τις 6 Οκτωβρίου, και να περάσετε την πόρτα του Χώρου Τέχνης και Δράσης «Βρυσάκι» (Βρυσακίου 17, Πλάκα). Εκεί θα φιλοξενηθεί η πρώτη ατομική έκθεση του Γιώργου Κανονίδη #1, η οποία στη συνέχεια, θα ταξιδέψει στις ΗΠΑ όπου σε συνεργασία με το RH Contemporary Art θα φιλοξενηθεί εκθεσιακά και διαδικτυακά για έναν χρόνο.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
16°
