Η Μαρίνα Αθανασιάδου, Ιστορικός και σύμβουλος τέχνης, συνάντησε τον καλλιτέχνη Νίκο Παπαδόπουλο στο στούντιό του και του έδωσε μερικές λέξεις κλειδιά... Διαβάστε τις απαντήσεις.
Καθημερινότητα
Πολύ πρωινό ξύπνημα για να δουλέψω πριν ξυπνήσει η πόλη, βόλτες με το σκύλο μου και συχνά μαγειρέματα για φίλους.
Έμπνευση
Κυρίως η ανθρώπινη συμπεριφορά ως προς τη φύση, η σχέση των ανθρώπων με τη χλωρίδα, τα ζώα, το τοπίο αλλά και η ίδια η παρατήρηση της φύσης.
Το off shore project που διοργανώσαμε φέτος το καλοκαίρι στη νήσο Μερόπη στην Καρδαμύλη με την Ομάδα Φιλοπάππου υπήρξε εμπειρία ζωής. Τόσο δύσκολη όσο και ευχάριστη! Ελπίζω όταν το παρουσιάσουμε να είναι ενδιαφέρον και για το κοινό.
θα έλεγα πως δεν είναι άλλος από την ίδια την αφήγηση που ο καλλιτέχνης θέλει να επικοινωνήσει στην κοινωνία. Και φυσικά όλος ο διάλογος και ο προβληματισμός που αναπτύσσεται γύρω από αυτές τις αφηγήσεις. Επιπλέον οι φίλοι μου καλλιτέχνες, βάλσαμο για να βρίσκουμε λύσεις στις αγωνίες μας και να περνάμε καλά.
Installation, 2001
Αγαπημένη προσωπική στιγμή
Κάθε φορά που με το φίλο μου κλείνουμε το προσεχές ταξίδι. Ελπίδες, αγωνίες, φτερουγίσματα για τις επακόλουθες εμπειρίες και ό,τι καινούριο βρεθεί στο πέρασμά μας.
Σημαντικό επαγγελματικό γεγονός
Τα διπλά εγκαίνια το 2009 με δύο διαφορετικές θεματικές σε δύο διαφορετικές πόλεις. Στην Αθήνα στην ΑΑΑ όπου παρουσίασα μία αφήγηση πάνω στην ιστορία του pattern ενώ στη Θεσσαλονίκη στη Ζήνα Αθανασιάδου που η έκθεση αναφερόταν στην ανθρώπινη βία που ασκείται έναντι των φυτών. Βαρύ πρόγραμμα που στέφθηκε επιτυχώς με την πολύτιμη εμπειρία των διοργανωτών. Μεγάλο μάθημα μιας και μέσα σε μια εβδομάδα έπρεπε να στηθούν οι δύο εκθέσεις έχοντας το ένα πόδι στη μία και το άλλο στην άλλη πόλη.
Ο λόφος του Φιλοπάππου, ένας λόφος τον οποίο περπατώ καθημερινά με το σκύλο μου και στον οποίο τα δυο τελευταία χρόνια πραγματοποιώ ένα πρότζεκτ σχετικά με τη χλωρίδα του λόφου και την αλλαγή του τοπίου.
Kokkinoskoufitsa, 2009
Αγαπημένο μέρος στον κόσμο
Τα μονοπάτια στη φύση που δεν έχω περπατήσει μου δίνουν τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ηρεμία. Κάθε φορά που βιώνω αυτή τη διαδικασία η ανακάλυψη και η αγωνία γι’ αυτά που πρόκειται να συναντήσω .
Αγαπημένο μότο σου
να προχωράμε με το κεφάλι ψηλά
Info: Ο Νίκος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1970. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το 2010 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην ίδια σχολή. Από το 2000 είναι μέλος της Ομάδας Φιλοπάππου. Θεματικές που διαπραγματεύεται είναι οι σχέσεις ανθρώπου-φύσης, η έννοια του χρόνου και η τελετουργική διαδικασία. Πρόσφατες εκθέσεις και projects που πραγματοποίησε είναι: The Symptom Project/Στα Όρια του Μαζί, συμμετοχή με την Ομάδα Φιλοπάππου, Άμφισσα 2012, Αναφορά /Αναπαράσταση, Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης ως φιλοξενούμενο event της 3ης Biennale Θεσσαλονίκης, Μικρογεωγραφίες I, Art-Athina 2011, σε μια στροφή συναντήσαμε τον Ιόλα, συμμετοχή με την Ομάδα Φιλοπάππου, παράλληλο πρόγραμμα της 3ης Biennale της Αθήνας. Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις: Ο Κήπος Ανάμεσα, Αθήνα 2011, Α320, Project Space ΑΑΑ Αθήνα 2009, He loves me he loves me not, γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου Θεσσαλονίκη 2009.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
13°
