Άρης Κωνσταντινίδης: αφιέρωμα στον μεγάλο αρχιτέκτονα - στοχαστή

Ο Άρης Κωνσταντινίδης έχει σημαδέψει την ελληνική αρχιτεκτονική και έχει αναγνωριστεί ως γενάρχης του μεταπολεμικού μοντερνισμού στην χώρα μας. Τον ενδιέφερε να χτίσει πρώτα από όλα μία "ωραία ζωή", με οικοδομήματα απλά, λιτά, με βάση το αναγκαίο και χωρίς περιττές φλυαρίες.

Για εκείνον αφετηρία υπήρξε η ανώνυμη αρχιτεκτονική του παρελθόντος ή «Θεόχτιστη», όπως την αποκαλούσε, με τους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου να φροντίζουν να κατασκευάζουν τα σπίτια τους έτσι ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες τους, χωρίς όμως να απομακρύνονται από τη φύση. Κατά παρόμοιο τρόπο, φρόντισε και ο ίδιος να φτιάξει τα δικά του «δοχεία ζωής», παίρνοντας τους αφαιρετικούς τύπους του μοντερνισμού και εφαρμόζοντάς τους για την ανασύνθεση αντίστοιχων τύπων του αρχαίου μεγάρου, μιας διαβάθμισης δηλαδή των χώρων που ξεκινούσε από το υπαίθριο, συνέχιζε στο ημι-υπαίθριο, πήγαινε στο πιο κλειστό με μεγάλα ανοίγματα και κατέληγε στο εντελώς κλειστό με μικρότερα ανοίγματα.

Η χρυσή του εποχή επαγγελματικά ήρθε περίπου την ίδια περίοδο που ερωτεύτηκε την γλύπτρια Ναταλία Μελά, την γυναίκα που έμελε να παντρευτεί και με την οποία έκανε δύο παιδιά, τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη και την Αλεξάνδρα Τσουκαλά. Κατά την δεκαετία 1957 με 1967 βρέθηκε προϊστάμενος της Τεχνικής Υπηρεσίας του ΕΟΤ και σχεδίασε κάποια από τα πιο γνωστά του κτήρια, ανάμεσά τους τα περίφημα ξενοδοχεία «Ξενία», από τα οποία το πιο εμβληματικό είναι αυτό της Καλαμπάκας, το εξοχικό στην Ανάβυσσο και το σπίτι στο Μετς.



Ο ίδιος το 1990, τρία χρόνια πριν τον θάνατό του και κάποια έτη μετά την αποχώρησή του από τον ΕΟΤ, ζώντας την απόρριψη από πελάτες που προτιμούσαν κτήρια που «φωνάζουν» και την γενικότερη αντιμετώπισή του ως ουτοπιστή για την προσκόλληση στις αρχιτεκτονικές του αξίες, έγραψε για τα έργα της χρυσής του δεκαετίας: «Αν ήτανε να μου ζητούσανε τώρα να χτίσω ένα σπίτι, ένα ξενοδοχείο, ένα μουσείο, μια πολυκατοικία, θα τα έκανα, όλα αυτά, με τον ίδιο τρόπο, ίδια και απαράλλαχτα, όπως πριν 20 ή 30 χρόνια. Όχι γιατί στέρεψε το μυαλό μου και δεν έχω να πω κάτι το πιο «σύγχρονο» ή το πιο «προχωρημένο», αλλά γιατί οι ιδέες που είχα τότες είναι ακόμα τόσο φρέσκες και δροσερές σήμερα (μετά από 20 ή 30 χρόνια), όπως το σύκο που θα έκοβα σήμερα το πρωί από το δέντρο του για να το φάω με ανείπωτη ευχαρίστηση και χαρά».

Τώρα, 29 χρόνια μετά τον θάνατο του, η Βαρβάκειος Σχολή, το γυμνάσιο που φοίτησε στα εφηβικά του χρόνια, και ο Σύλλογος Αποφοίτων της έρχονται να τιμήσουν την ζωή και το έργο του Άρη Κωνσταντινίδη, το αφιέρωμα και το αφηγηματικό μέρος επιμελείται η Αιμιλία Βλαχογιάννη (Επίτιμο μέλος Συλλόγου Αποφοίτων Βαρβακείου Σχολής). Την Δευτέρα 27 Μαΐου στην Ακαδημία Αθηνών στις 19:00 θα πραγματοποιηθεί με ελεύθερη είσοδο η εκδήλωση «Το οδοιπορικό ενός Αρχιτέκτονα – Στοχαστή», η οποία θα φωτίσει διάφορες πτυχές του μεγάλου αρχιτέκτονα.

Ο ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός -κι αυτός παλιός απόφοιτος της Βαρβακείου-, θα βρεθεί εκεί, για μία αφήγηση βασισμένη σε αποσπάσματα από τα συγγράμματα του Άρη Κωνσταντινίδη, ενώ αυτή θα συμπληρωθεί από μία ταινία συνεντεύξεων για τις μνήμες και τις απόψεις σχετικά με τον αρχιτέκτονα, στις οποίες θα συναντήσουμε και αυτές των παιδιών του. Μαζί με αυτούς, θα δούμε να μιλάνε και ο Διονύσης Καψάλης, ο Σταύρος Πετσόπουλος, ο Γιάννης Σαΐτας, ο Αλέξης Χατζηδάκης και ο Γιώργος Χατζημιχάλης.