Δημήτρης Χριστοφορίδης: Πληρώνομαι για να φέρνω ό,τι βλακείες ακούω επί σκηνής
Αν το στοίχημα του κωμικού είναι το γέλιο να είναι ο κυρίαρχος ήχος μέσα στο θέατρο, το καταφέρνει σε τέτοιο βαθμό που χρειάζεται να τους περιμένει να ηρεμίσουν
Ο Δημήτρης Χριστοφορίδης μιλάει στην ATHENS VOICE για το stand up comedy, το χιούμορ και τη ζωή του πριν την παράστασή του «Θα Γίνει Μαλακία»
Ο Δημήτρης Χριστοφορίδης βγαίνει στη σκηνή του θεάτρου ΣΤΑΘΜΟΣ, κοιτάζει το κοινό και το κοινό γελάει πριν ακόμα ο ίδιος αρχίσει να μιλάει. Όχι, δεν έχει αστείο παρουσιαστικό. Ξέρουν τι θα επακολουθήσει και η προσμονή ακόμα τους φέρνει γέλιο. Ο Δημήτρης Χριστοφορίδης ξεκινάει με μπρίο ογδοντάχρονου να εξηγεί ότι έχει χοληστερίνη και άλλα δεινά κι ας είναι μόλις τριάντα επτά ετών. Συνεχίζει να διαμαρτύρεται για τη γλουτένη, το ανεβασμένο ζάχαρο, την εφηβεία του στην επαρχία και τις δραματικά μη ρομαντικές συνθήκες κατά τις οποίες κατάφερε να δώσει το πρώτο του φιλί. Διαμαρτύρεται και γκρινιάζει μα το κοινό ταυτίζεται, καταλαβαίνει, ξεκαρδίζεται.
Αν το στοίχημα του κωμικού είναι το γέλιο να είναι ο κυρίαρχος ήχος μέσα στο θέατρο, το καταφέρνει σε τέτοιο βαθμό που χρειάζεται να τους περιμένει να ηρεμίσουν για να ξεκινήσει και πάλι να μιλάει στο μικρόφωνο.
Ανάμεσα στις παραστάσεις του στο θέατρο ΣΤΑΘΜΟΣ και λίγο πριν τις παραστάσεις του στο OLVIO συναντηθήκαμε ένα πρωί και μιλήσαμε για το πόσο σύνθετη υπόθεση είναι να κάνεις τον άλλο να γελάει και κατά πόσο ο ίδιος ο κωμικός μπορεί να απολαύσει την κωμωδία.
Στα σχολικά χρόνια ήσουν το παιδάκι που πεταγόταν στην τάξη, έλεγε μια μπούρδα και χάλαγε όλο το μάθημα προκαλώντας το γέλιο των συμμαθητών του;
Ναι. Όταν ήμουν μικρό ήμουν λίγο βλαμμένο. Έκανα το χαμό μου και μου άρεσε να τραβάω την προσοχή. Περισσότερο από αστείος βέβαια ήμουν weirdo. Όταν άρχισα να κάνω stand up comedy ήμουν πλέον μόνο weirdo γιατί σταμάτησα να είμαι αστείος σε παρέες.
Δηλαδή μου λες ότι όταν βγαίνεις έξω με φίλους σου είσαι ο σοβαρός της παρέας;
Όταν είμαι έξω με παρέα πρακτικά μπορεί να μη μιλάω και καθόλου.
Δεν το αποζητούν οι παρέες από εσένα; Δηλαδή δεν νιώθεις όταν είσαι με κόσμο ότι θεωρούν πως εφόσον υπάρχει κωμικός στην παρέα θα γελάσουμε;
Ναι, αυτό περιμένουν αλλά αυτό δεν συμβαίνει με κανέναν σχεδόν κωμικό. Είναι πολύ διάσημα κάποια πάρτι που γίνονταν στην Αμερική και καλούσαν κωμικούς για να γελάσουν και να φτιάξουν ένα ευχάριστο κλίμα. Το αποτέλεσμα ήταν οι ίδιοι να μιλάνε μόνο μεταξύ τους για σοβαρά θέματα.
Πώς προέκυψε στη ζωή σου αυτό το επάγγελμα;
Γεννήθηκα στη Βέροια, μεγάλωσα στη Δράμα και σπούδασα στη Θεσσαλονίκη. Πέρασα στο ΤΕΙ Ηλεκτρονικής στη Σίνδο και κατέβηκα στην Αθήνα ψάχνοντας έναν τρόπο να μη γίνω ηλεκτρονικός. Δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η δουλειά. Σπούδασα σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, δούλεψα πέντε χρόνια σαν κινηματογραφιστής, κάνοντας ντοκιμαντέρ για την ΕΡΤ και παράλληλα έκανα και stand up. Δεν ήθελα καθόλου να κάνω μια συμβατική δουλειά με οχτάωρο.
Το standupcomedyπου τελικά αποφάσισες να ασχοληθείς ήταν τότε γνωστό στην Ελλάδα. Είναι και τώρα ακόμα ευρέως διαδεδομένο ή έχει ένα μικρό κοινό που σας ακολουθεί από παράσταση σε παράσταση;
Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει και ανθίζει. Υπάρχουν πάρα πολλοί, καλοί κωμικοί. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τηλεόραση και έτσι γίνεται ακόμα πιο γνωστό. Είναι ο Φισφής, ο Ατζαράκης και άλλοι. Στη φόρμα του stand up commedy βοήθησε πάρα πολύ ο Λαζόπουλος με το Αλ Τσαντίρι news , κάνοντας πιο γνωστό στο κοινό το να υπάρχει ένας άνθρωπος με ένα μικρόφωνο και να λέει αστεία.
Είπες κάποια στιγμή στο showότι ο κόσμος πάει σε παραστάσεις σαν τη δική σου γιατί δεν έχει ζωή; Το πιστεύεις;
Κοίτα, εγώ δεν γελάω πολύ σαν άνθρωπος, μου φαίνεται περίεργο που κάποιος πάει να ακούσει αστεία για να γελάσει. Να φανταστείς δεν βλέπω κωμωδίες, μου αρέσουν οι δραματικές σειρές, τα αστυνομικά, κουλτουριάρικες ταινίες κτλ. Τα «φιλαράκια» για να σου δώσω να καταλάβεις μου φαίνεται μια βαρετή σειρά, δεν γελάω με αυτά.
Έχεις στο κοινό σου κάποιους που σου κάνουν αυστηρή κριτική πέραν από αυτούς που έρχονται και σου λένε «Μπράβο!» και «Τέλεια!» Έτυχε ποτέ κάποιος να διακόψει την παράσταση αποδοκιμάζοντάς σε;
Χτες συγκεκριμένα είπα σε ένα μπιτ ότι χώρισα επειδή έστειλα μια dick pick σε κάποια και ένας τύπος από το κοινό με έβρισε. Τι να σου πω ή θα είχε κάνει κάτι αντίστοιχο ή θα το είχαν κάνει στη γκόμενά του. Κάτι έθιξα πάντως εκεί στον άνθρωπο και αντέδρασε.
Πιστεύεις ότι το περισσότερο γέλιο το βγάζουν αυτά τα μπιτ με τις σχέσεις και την ασυνεννοησία των ζευγαριών επειδή το κοινό ταυτίζεται;
Αυτό είναι μια συνηθισμένη παρεξήγηση. Το να νομίζει ο κόσμος πως κάπως οι κωμικοί διαλέγουμε θέματα επειδή το κοινό τα θέλει. Δεν ισχύει αυτό. Τα θέματα που γράφουμε είναι αυτά που εμπνέουν εμάς για αυτό και κάποια αστεία δεν περνάνε. Γράφουμε δέκα αστεία για παράδειγμα και πιάνουν τα δύο. Δεν ξέρουμε από πριν με τι θα γελάσει ο κόσμος.
Σου έχει τύχει να είσαι μπροστά σε κάποιο πραγματικό διάλογο ή καυγά και να λες από μέσα σου «Να το το θεματάκι το καλό»;
Καλά ναι, εννοείται. Βγήκα κάποια στιγμή ραντεβού με μια κοπέλα η οποία ήταν χρυσαυγίτισσα κι έλεγε καφρίλες. Συμφωνούσα μαζί της μόνο και μόνο για να μου πει κι άλλα. Κάθε της ατάκα ήταν υλικό. Για αυτό με πληρώνει ο κόσμος. Για να μην είμαι ειλικρινής με τους ανθρώπους στην καθημερινότητα μου, να μαζεύω σαν σφουγγάρι τη βλακεία που ακούγεται εκεί έξω και να τη φέρνω επί σκηνής.
Info: Ο Δημήτρης Χριστοφορίδης θα εμφανίζεται όλες τις Παρασκευές του Δεκεμβρίου στο θέατρο Olvio στον Κεραμεικό με την παράσταση «Θα Γίνει Μαλακία». Η ίδια παράσταση θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αυλαία. Δείτε περισσότερα στο Guide της ATHENS VOICE.
Η σκηνοθέτρια μας μιλάει για την πορεία της, τη νέα της ταινία «Maysoon» και την ηθοποιό Σαμπρίνα Αμάλι, που κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η ελευθερία είναι ευάλωτη. Ζει μόνο εκεί όπου οι πολίτες μπορούν να αμφισβητούν, να κρίνουν, να διορθώνουν. Και πεθαίνει όταν κάποιος αποφασίζει ότι «ξέρει καλύτερα για όλους».
10°
