Η έκκληση του Νίκου Μανιού στους «καραβανάδες» και η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ
Το ότι το συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ θα έμοιαζε με μια πολιτικοποιημένη εκδοχή των Παρατράγουδων της Αννίτας της Πάνια ήταν μάλλον δεδομένο. Το ύφος, η ρητορική και το ήθος του κόμματος του Αλέκση, ο Πολάκης, ο Τζανακόπουλος και τα άλλα παιδιά κάνουν αναμενόμενο η παρούσα αξιωματική αντιπολίτευση να απωθεί ακόμα και τους στοιχειωδώς σοβαρούς συμπολίτες. Ο συνδυασμός ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80, εφηβικής συνθηματολογίας, ύφους Μακελειού, αντιεμβολιαστικού ψεκασμού και μίσους κατά πάντων πλην Αλέκση, κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ τον βασικό εκφραστή της λούμπεν Ελλάδας. Συνεπώς, οι μορφές που μυρίζουν ναφθαλίνη και τσιγαρίλα ακόμα και στις φωτογραφίες και οι «αντινεοφιλελεύθερες» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) γραφικότητες τους ήταν αναμενόμενες. Αυτό που δεν περίμενα ήταν να ακούσω ευθεία έκκληση για επέμβαση του στρατού προκειμένου να αποτρέψει τον δρόμον προς τον φιλελεύθερον κρημνόν (για να παραφράσω τον ηγέτη των τελευταίων στρατιωτικών που επενέβησαν για τη σωτηρία της Ελλάδας).
Δεν είναι ότι έχω κάποια ψευδαίσθηση για το δημοκρατικό φρόνημα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι ανήκουν στην μαρξιστική/κομμουνιστική αριστερά και αναπόφευκτα η δημοκρατία δεν είναι το αγαπημένο τους πολίτευμα. Ούτε είμαι από αυτούς που δεν βλέπουν ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανά να βαδίσουν χέρι-χέρι με οποιονδήποτε μπορεί να τους κάνει να μυρίσουν εξουσία. Αλλά το να μην μπαίνουν καν στον κόπο να κρύψουν την απέχθειά τους για το πολίτευμα και να ζητούν χούντα ομολογώ ότι, ακόμα κι εγώ που δεν έχω καλό λόγο να πω για κανέναν συριζαίο, δεν το περίμενα.
Συνεπώς κάπως εξεπλάγην όταν ο σύντροφος Μανιός από το βήμα του συνεδρίου είπε: «(στις εκλογές του 19) κατέκτησε την Ελλάδα ο Ιμπραήμ. Έτσι χαρακτήρισα τον Μητσοτάκη την 1η Δεκεμβρίου του 2019. Έχουμε μπροστά μας τον Ιμπραήμ. Μια είναι η λύση. Και οι καραβανάδες οι σημερινοί οι στρατευμένοι και οι πολιτικοί πρέπει να ενωθούμε ενάντια σ΄αυτούς που μας έχουνε στο ίδιο καθεστώς από το 1824». Κι επειδή ο γραπτός λόγος δεν μπορεί να αποδώσει το μεγαλείο της έκκλησης, ιδού και το βίντεο:
Για να μην παρεξηγηθώ να πω ότι η έκπληξη που ένιωσα ήταν ευχάριστη. Ο λόγος του συντρόφου Μανιού με χαροποίησε όπως με χαροποιεί κάθε φερετζές που πέφτει και αφήνει την πραγματικότητα να αποκαλυφθεί. Κυρίως επειδή με πλήρη αποκάλυψη της πραγματικότητας δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για όσους παριστάνουν ότι δεν την βλέπουν.
Φυσικά είναι στενάχωρο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είναι τόσο απροκάλυπτα αντιδημοκρατικό και να ζητά χούντες, αλλά αφού έτσι τα έφερε η μοίρα και η ψήφος μιας διόλου ευκαταφρόνητης μερίδας του εξυπνότερου/ικανότερου/εργατικότερου/πιο αδικημένου/πιο βασανισμένου λαού του κόσμου, είναι ευχής έργο η αντιδημοκρατικότητα του να αποκαλύπτεται. Κυρίως για να δούμε πως θα αντιδράσουν όλοι οι «δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά...» που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μας πείσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται στα δημοκρατικά κόμματα. Ή για να δούμε πώς θα δικαιολογηθεί η (ολοφάνερη πια) επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ light, γνωστού και ως ΚΙΝΑΛ, γνωστού και ως ΠΑΣΟΚ για συγκυβέρνηση με ένα κόμμα το οποίο θεωρεί θεμιτό ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Ή για να δούμε θα πουν οι «ευαίσθητοι» με τους θεσμούς «δημοκράτες». Αν και για το τελευταίο όλοι ξέρουμε την απάντηση: τίποτα δεν θα πουν. Θα κάνουν και αυτή την επίθεση στη δημοκρατία γαργάρα όπως έχουν κάνει και με όλες τις υπόλοιπες στο παρελθόν και μετά θα διαμαρτυρηθούν στο όνομα της δημοκρατίας. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Το ότι ο σύντροφος Μανιός είχε αναπτύξει αντιδικτατορική δράση πριν από 50 χρόνια λέει τόσα όσα λέει για τη σημερινή Μπλάκμπερν το ότι το 1995 πήρε το πρωτάθλημα της Πρεμιερ Λιγκ.
