Διαδηλώσεις κατά του εμβολίου και ο χορός του θανάτου

Το ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ηδονίζονται με τον θάνατο δεν είναι κάτι άγνωστο. Το ίδιο γνωστό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν λαμβάνουν καθόλου τον θάνατο υπόψιν ούτε τον δικό τους ούτε και των άλλων. Η ιστορία είναι γεμάτη από μισάνθρωπους που χάρηκαν με τον θάνατο άλλων ανθρώπων και από κρετίνους που με τη συμπεριφορά τους τον προκάλεσαν. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα διαταραγμένους που εύχονται ψόφο σε όποιον δεν πάσχει από τη διαταραχή τους και ανόητους που λίγο απέχουν από το να αρνηθούν τον νόμο της βαρύτητας. 

Παρ’ όλα αυτά τα γνωστά, η εικόνα των συμπολιτών οι οποίοι όχι μόνο διαδηλώνουν εναντίον του εμβολίου αλλά μετά στήνουν και ένα τρικούβερτο γλέντι, κάπως με σοκάρει. Μπορεί να φταίει που δεν είμαι ψυχίατρος, αλλά δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πώς είναι δυνατόν να χαίρεσαι τόσο πολύ τον θάνατο ώστε όχι απλώς να τον προκαλείς με την ανεύθυνη συμπεριφορά σου αλλά να στήνεις και χορούς για να τον γιορτάσεις.

Αυτά τα γράφω γιατί από χτες βλέπω να κυκλοφορεί στο τουίτερ ένα βίντεο στο οποίο, σύμφωνα με την περιγραφή, κάποιοι συμπολίτες, αφού διαδήλωσαν εναντίον των εμβολίων και των μέτρων για την προστασία από τον κορωνοϊό, είπαν να στήσουν και ένα τρικούβερτο γλέντι πιθανότατα επειδή η διαδήλωση από μόνη της δεν αρκεί για να δείξει πόσο αγαπούν τον κορωνοϊό και πόσο πολύ θέλουν να δουν τα θύματά του να αυξάνονται. Στο σύντομο βίντεο ακούγονται ωραίες φράσεις όπως «ΝΑ ΖΉΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ, ΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΈΝΟΙ».

Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει αυτούς τους συμπολίτες να θέλουν να γλεντήσουν. Είναι οι 16.000 νεκροί; Είναι οι περίπου 50 νεκροί που προστίθενται κάθε μέρα; Είναι οι χαροκαμένες οικογένειες που άφησαν πίσω τους; Είναι τα ορφανά παιδιά; Είναι οι γεμάτες ΜΕΘ; Είναι το ότι δεν καταλαβαίνουν τι­­ σημαίνει θάνατος, ορφανά παιδιά και ΜΕΘ; Όπως είπα, δεν ξέρω. Αλλά ξέρω ότι αυτοί οι συμπολίτες είναι τρομακτικοί. 

Γιατί είναι τρομακτικό να ξέρεις ότι, είτε από θανατολαγνεία είτε από ηλιθιότητα, ανάμεσά μας υπάρχουν άνθρωποι που οργανώνουν διαδηλώσεις εναντίον κάθε όπλου που έχουμε στη μάχη με τον κορωνοϊό και ταυτοχρόνως κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να διασπείρουν τον ιό και να πολλαπλασιάσουν τα θύματά του. Είναι τρομακτικό να βλέπεις αυτόν τον χορό του θανάτου και γίνεται ακόμα πιο τρομακτικό όταν συνειδητοποιείς ότι αυτόν τον χορό τον ξαναείδες να τον χορεύουν μόλις πριν 6 χρόνια.

Γιατί αυτός ο χορός του κορωνοϊού δεν διαφέρει σε πολλά από τους χορούς στο Σύνταγμα τη μέρα του δημοψηφίσματος.

Μπορεί τότε να μη μετρούσαμε τις συνέπειες σε χιλιάδες νεκρούς, αλλά την καταστροφή μιας χώρας (ακόμα και μικρής) δεν τη λες και ασήμαντη. Και η νοοτροπία των χορευτών ήταν ακριβώς η ίδια: δήθεν αντισυστημική στάση που διαμορφώθηκε από πλύση εγκεφάλου στην οποία με μανία επιδόθηκαν πονηροί προπαγανδιστές, εφηβική ψευδοεπαναστατική αντίδραση η οποία δεν αντιλαμβάνεται συνέπειες και πανηγύρια πάνω από συντρίμμια. Γλέντια για την καταστροφή από ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ότι η καταστροφή για την οποία γλεντάνε δεν θα περιοριστεί στους γύρω τους, αλλά αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει και τους ίδιους.

Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι οι περισσότεροι από τους βασικούς προπαγανδιστές του ΟΧΙ είναι οι ίδιοι που είτε ευθέως είτε πλαγίως προπαγανδίζουν εναντίον των εμβολίων και των μέτρων προστασίας, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού το οποίο δεν μαθαίνει από τα λάθη του και θα προσπαθεί να μας παρασύρει στον γκρεμό του ξανά και ξανά. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος να βοηθήσουμε αυτούς τους συμπολίτες ή να προφυλαχθούμε από αυτούς. Θα έλεγα πως η απομόνωση των απατεώνων (ή των παλαβών ή των ημιπαλαβών απατεώνων) που τους παρασύρουν θα ήταν ένας καλός τρόπος βοήθειας και προφύλαξης, αλλά αυτό θα προϋπέθετε μέσα ενημέρωσης που να βάζουν το καλό της κοινωνίας πάνω από τα διαφημιστικά τους έσοδα και πολιτεία που να μην είναι τόσο απορροφημένη από τον εαυτό της ώστε η μόνη σχέση που να θέλει να διατηρήσει με την κοινωνία να αφορά τη μισθοδοσία της. Και δεν έχουμε τίποτα από τα δύο. Και μπράβο μας.