Σχόλιο για την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για σύσταση ολιγομελούς επιστημονικής επιτροπής με πρόσωπα κοινής αποδοχής για την αντιμετώπιση της πανδημίας κορωνοϊού.
Δεν ξέρω αν ενημερωθήκατε ή αν τα νεύρα σας δεν αντέχουν άλλη ενημέρωση, αλλά ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέκσης, όχι μόνο άσκησε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για τον χειρισμό της πανδημίας, τα πολλά κρούσματα και τους θανάτους, αλλά πρότεινε και τον τρόπο της αντιμετώπισης του 4ου (ή μήπως είναι το 5ο, έχω χάσει το μέτρημα) κύματος της πανδημίας. Πιο συγκεκριμένα σε καταγγελτικό ποστ του στο face το book κατέληξε: «Και ας αναθέσουμε σε μια ολιγομελή επιστημονική επιτροπή με πρόσωπα κοινής αποδοχής, να σχεδιάσει και να προτείνει μέτρα που όλοι θα αποδεχθούμε, χωρίς τη σκέψη μας στο πολιτικό κόστος».
Προφανώς η κριτική του Αλέκση σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την πανδημία όχι μόνο δεν έχει καμία αξία, αλλά είναι και εξοργιστική. Ο Αλέκσης είναι αυτός που αμφισβήτησε και απαξίωσε την εμβολιαστική διαδικασία, ο Αλέκσης είναι αυτός που πολέμησε την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού των υγειονομικών, ο Αλέκσης είναι αυτός που δεν στήριξε κανένα μέτρο εναντίον της πανδημίας, το κόμμα του είναι αυτό που έχει καλέσει σε δεν ξέρω κι εγώ πόσες συγκεντρώσεις από την αρχή της πανδημίας, του Αλέκση το αψύ πρωτοπαλίκαρο δήλωνε στη Βουλή το καλοκαίρι ότι δεν εμπιστεύεται τα εμβόλια γιατί δεν είναι δοκιμασμένα. Αν υπολογίσουμε την επιρροή που ακόμα έχει σε σχετικά μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ο Αλέκσης έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τους συμπολίτες που ακόμα και σήμερα αρνούνται να εμβολιαστούν και να συμμορφωθούν με τα μέτρα.
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ισχυριστώ ότι οι φοβικοί και καμιά φορά εντελώς άρπα-κόλλα χειρισμοί της κυβέρνησης μού φαίνονται οι καταλληλότεροι, όμως το να ασκεί κριτική ο Αλέκσης παραπάει. Γιατί μοιάζει με τύπο που πρώτα σπρώχνει ανθρώπους στον γκρεμό και μετά διαμαρτύρεται που δεν έχει μπει προστατευτικό κιγκλίδωμα.
Αυτά για την κριτική του (που τώρα που το σκέφτομαι, με λίγες αλλαγές, ταιριάζουν στην κριτική του για οποιοδήποτε ζήτημα). Γιατί η πρότασή του για «επιστημονική επιτροπή με πρόσωπα κοινής αποδοχής», δηλαδή για επιτροπή με επιστήμονες «κοινής αποδοχής», είναι κάτι που ξεπερνά ακόμα και τον ίδιο.
Για αρχή τι σημαίνει επιστήμονες «κοινής αποδοχής»; Ο ίδιος μπορεί να μην το καταλαβαίνει αλλά η επιστήμη δεν είναι ζήτημα «απόψεων» ή «γούστου». Δεν υπάρχουν επιστήμονες κοινής αποδοχής και επιστήμονες που δεν είναι κοινής αποδοχής. Υπάρχουν επιστήμονες και τσαρλατάνοι. Οι επιστήμονες ξέρουν ότι υπάρχει κορωνοϊός, ξέρουν πώς μεταδίδεται, ξέρουν πώς μπορεί να περιοριστεί η μετάδοσή του και πάνω απ’ όλα ξέρουν πως το μόνο πράγμα που σώζει από τις χειρότερες συνέπειες της πανδημίας είναι ο εμβολιασμός. Οι επιστήμονες δεν είναι αποδεκτοί από όσους πιστεύουν τους τσαρλατάνους που αμφισβητούν την ύπαρξη του κορωνοϊού ή/και την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων.
Τι εννοεί λοιπόν ο Αλέκσης όταν κάνει λόγο για επιτροπή με επιστήμονες «κοινής αποδοχής»; Μια επιτροπή που εκτός από επιστήμονες θα έχει και τσαρλατάνους ώστε να γίνει αποδεκτή ακόμα και από τους ψεκασμένους συμπολίτες; Μήπως γνωρίζει τις πολιτικές και κομματικές προτιμήσεις των επιστημόνων και ζητά μια επιτροπή με ποσόστωση αντίστοιχη του αποτελέσματος των τελευταίων εκλογών; Ή μήπως εννοεί επιστήμονες που να εμπιστεύεται ο ίδιος; Μήπως εννοεί επιστήμονες σαν τον βουλευτή του, τον σύντροφο Πολάκη, που μέσα στη Βουλή προπαγάνδιζε εναντίον των εμβολίων ή σαν την πρόταση του για Υπουργό Υγείας «κοινής αποδοχής», την κυρία Λινού, της οποίας όλοι θυμόμαστε τις απόψεις για τη σχέση μετάδοσης και θείας κοινωνίας; Μήπως σαν τον καθηγητή Κούβελα; Μήπως σαν τον γιατρό Βόβολη; Μήπως σαν τον γιατρό της SIRINA; Μήπως σαν τον Dr Alban (που πιο «κοινής αποδοχής» από αυτόν δεν έχει);
Αν πρέπει να μαντέψω, ο Αλέκσης δεν εννοεί τίποτα από αυτά. Δεν εννοεί τίποτα απολύτως. Απλώς, για άλλη μια φορά, ξεφουρνίζει μια φράση που του φαίνεται ωραία χωρίς να καταλαβαίνει το νόημαά της, χωρίς να υπάρχει καν νόημα. Απλώς και μόνο για να κάνει λίγο ακόμα θόρυβο. Απλώς και μόνο για να δημιουργήσει πρόβλημα και να αποφύγει να βοηθήσει στ’ αλήθεια τη χώρα την οποία θέλει να ξανακυβερνήσει. Και μπράβο του.
