Ώρα για ένα «ως εδώ» στην Εκκλησία

Φανταστείτε ένας κλάδος, από τους πολλούς που έχουν αναγκαστικά σταματήσει ή περιορίσει τις δραστηριότητές τους λόγω των μέτρων για την καταπολέμηση της πανδημίας (π.χ. οι εστιάτορες)  να αποφάσιζε να αγνοήσει τα μέτρα και τα μέλη του να εξέδιδαν μια ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία από αύριο θα ανοίξουν τα καταστήματα τους κανονικά. Φανταστείτε τους λιανεμπόρους να ανακοινώνουν ότι η εργασία τους είναι πολύ σημαντικότερη από την πανδημία και τους νεκρούς που αφήνει πίσω της και γι αυτό από αύριο δέχονται και πάλι πελάτες. Φανταστείτε τους κουρείς να άνοιγαν τα κουρεία και να κούρευαν κανονικά επειδή γι’ αυτούς οι τρίχες των πελατών τους είναι πιο σημαντικές από τον θάνατο.

Πάρτε όλα τα παραπάνω μαζί και πάλι δεν θα έχετε τίποτα που να είναι τόσο εξοργιστικό όσο η ανακοίνωση της σύναξης των ορκισμένων σε ισόβια σεξουαλική αποχή* αρχιρασοφόρων που ονομάζεται Ιερά Συνοδος. Γιατί στο κάτω κάτω οι κλάδοι του παραδείγματος πλήττονται από τα μέτρα, κάποιοι καταστρέφονται ολοκληρωτικά, ενώ τα παλικάρια με τα χρυσοποίκιλτα άμφια εξακολουθούν να πληρώνονται από τα χρήματα των φορολογουμένων.

Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε τα αφεντικά της Εκκλησίας της Ελλάδας, οι αρχηγοί των επαγγελματιών μεσαζόντων αναμεσα σε Θεό και ανθρώπους, αποφάσισαν πως οι παραστάσεις τους είναι πιο σημαντικές από την πανδημία και αποφάσισαν να γράψουν στα παλιά τους τα ράσα τις κυβερνητικές αποφάσεις και να ανοίξουν τις εκκλησίες για το ποίμνιο τα Θεοφάνεια. Με λίγα λόγια αποφάσισαν, για άλλη μια φορά, να βοηθήσουν (κάπως πιο οργανωμένα από ό,τι στις προηγούμενες μεμονωμένες προσπάθειές τους) στην εξάπλωση του κορωνοϊού και του θανάτου που, όπως φαίνεται, τον αγαπούν ιδιαιτέρως, ίσως επειδή αυτοί, σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους, δεν πεθαίνουν αλλά κοιμούνται.

Για να είμαι ειλικρινής η απόφαση τους δεν με παραξένεψε ιδιαιτέρως. Όταν επιτρέπεις σε στελέχη σου να προπαγανδίζουν κατά των μέτρων και κατά των εμβολίων έχεις ήδη αποδείξει το ποιόν σου. Πόσο μάλλον όταν, ενώ ασκείς εξουσία στο όνομα ενός κήρυκα της ταπεινότητας και της αδιαφορίας για τα υλικά αγαθά, ζεις μια ζωή μέσα στη χλιδή και τη σπατάλη. Οι άνθρωποι δηλαδή ποτέ δεν είχαν τον Θεό τους και προφανώς η πανδημία δεν θα μπορούσε να γίνει αφορμή να τον αποκτήσουν. Κατά συνέπεια το θέμα δεν είναι τα άγαμα* παλικάρια της Ιεράς Συνόδου.

Το θέμα είναι η κυβέρνηση και οι πολίτες.

Η κυβέρνηση που πρέπει να δικαιολογήσει τον τίτλο της και να εξηγήσει στους κρατικά μισθοδοτούμενος ιεράρχες ποιος έχει εκλεγεί για να κυβερνά τη χώρα. Η κυβέρνηση που αν δεν βάλει χαλινάρι στους απείθαρχους ρασοφόρους του θανάτου θα δυσκολευτεί πολύ να απαντήσει στην ερώτηση εκατοντάδων χιλιάδων επαγγελματιών και εργαζόμενων που δικαιολογημένα θα ρωτούν «γιατί αυτοί και όχι εμείς;». Η κυβέρνηση που πρέπει να βοηθηθεί σ’ αυτή της της δουλειά από τους πολίτες. 

Τους πολίτες που πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν πως η ιεραρχία της Εκκλησίας δημιουργεί μόνο προβλήματα χωρίς να λύνει κανένα πέρα από αυτά της μισθοδοσίας και των προνομίων της. Τους πολίτες που πρέπει να καταλάβουν πως η κατασκευασμένη ανάγκη για μεσάζοντες υποτιμά τον Θεό που πιστεύουν.

Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο για τους αρχιερείς να αποκαλύπτεται πόσο άχρηστοι είναι για την κοινωνία. Καταλαβαίνω την αμηχανία τους όταν όλο και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν πως η σχέση του «πανταχού παρόντα» Θεού και των ανθρώπων δεν χρειάζεται κανέναν μεσολαβητή. Καταλαβαίνω πως δεν αντέχουν να βλέπουν την εποχή και τις εξελίξεις να τους ξεπερνούν και μέρα με τη μέρα να γίνεται όλο και πιο φανερό πως η χρηματοδότηση τους από τα λεφτά που οι φορολογούμενοι φτύνουν αίμα για να πληρώσουν είναι εντελως περιττή. Αλλά η κατανόηση σταματά όταν μιλάμε για ζωή και θάνατο. Και αν αυτοί θέλουν να συμπαραταχθούν με τον θάνατο, θα πρέπει η κυβέρνηση και η κοινωνία να τους δώσουν μια απάντηση που θα στηρίζει τη ζωή. Και μπράβο τους.   

*ο λόγος που τονίζω την απόφαση τους για ισόβια αγαμία, για ισόβια δηλαδή αποχή από οποιαδήποτε σεξουαλική απόλαυση ή έστω εκτόνωση, είναι επειδή είμαι σίγουρος ότι αυτή η καταπίεση της σεξουαλικότητας, του κυρίαρχου δηλαδή ενστίκτου κάθε θηλαστικού, δεν μπορεί να μην έχει συνέπειες στην πνευματική τους διαύγεια και την ψυχολογική τους κατάσταση (για εκείνους που δεν τηρούν τον όρκο τους μιλάμε απλώς για απατέωνες που πρέπει να αποφεύγονται έτσι κι αλλιώς).