Ο κατεξοχήν χώρος της ελεύθερης έκφρασης, το Πανεπιστήμιο, βιώνει τον φόβο έκφρασης, τη λογοκρισία, την απειλή.
Δεν αντέχω να βλέπω την εικόνα του Πρύτανη του ΟΠΑ στα χέρια των Ναζί των Πανεπιστημίων. Δεν την αντέχω γιατί προ ημερών δέχθηκα τις απειλές τους στο γραφείο μου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και με απωθεί ακόμη περισσότερο. Θα μιλήσω όμως για τους συνυπεύθυνους αυτού του εξευτελισμού των πανεπιστημίων μας και της ίδιας της δημοκρατίας μας.
1) Ποια είναι η αντίδραση των πρυτάνεων στις πολλαπλές αντίστοιχες ενέργειες για χρόνια τώρα; Καμία! Ο φόβος κυριαρχεί. Σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο του κόσμου οι πρυτάνεις θα καλούσαν την αστυνομία για τη διερεύνηση της ταυτότητας αυτών των ναζί και τη σύλληψή τους. Κάποτε πρέπει να γίνει και στη χώρα μας. Είναι σαφές ότι ο εκλεγμένος πρύτανης στρογγυλεύει και αποφεύγει τα δύσκολα. Χρειαζόμαστε έναν διορισμένο από το εκλεγμένο Συμβούλιο Ιδρύματος πρύτανη, που δεν θα φοβάται και θα είναι υποχρεωμένος να τηρεί τον νόμο βάσει του συμβολαίου του, άλλως θα είναι ο ίδιος ποινικά υπεύθυνος για την ολιγωρία του και θα πηγαίνει σπίτι του.
2) Πού είναι οι καθηγητές των πανεπιστημίων που δεν θα έπρεπε να ξαναμπούν στα αμφιθέατρα, στα εργαστήρια, στις κλινικες πριν συλληφθούν οι ναζί των πανεπιστημίων; Η αδιαφορία τους, η ανοχή τους σε τέτοια φαινόμενα είναι στην ουσία συνενοχή τους.
3) Πού είναι η πλειοψηφία των δημοκρατικών φοιτητών στον σχεδόν καθημερινό εξευτελισμό των πανεπιστημίων από τα τάγματα εφόδου, που όποτε το θέλουν διαλύουν τις σπουδές τους με καταλήψεις και προπηλακισμούς; Οι φοιτητές θα έπρεπε να απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία τους.
4) Πού είναι η Δικαιοσύνη και η Αστυνομία όταν εμφανώς παραβιάζονται οι νόμοι του κράτους μέσα στα πανεπιστήμια, όταν λειτουργούν μέσα τους γιάφκες εγκληματικών στοιχείων που προπηλακίζουν ως μπράβοι, που καταστρέφουν δημόσια περιουσία, χειροδικούν κατά πολιτών; Οι εισαγγελείς οφείλουν να ζητήσουν τον λόγο από τις πρυτανικές αρχές και να παρέμβουν αυτεπάγγελτα. Το ίδιο οφείλει να πράξει και η Πολιτεία, δηλαδή τα υπουργεία Παιδείας και Δημόσιας Τάξης. Πώς επιτρέπουν να δρα το Indymedia μέσα στο ΕΜΠ, να απειλεί και να προπηλακίζει τους πάντες ατιμωρητί για δεκαετίες; Το ξέρω γιατί έχω δεχθεί τις απειλές του.
5) Πού είναι τα πολιτικά κόμματα, ιδιαίτερα αυτά της αριστεράς που στηρίζει φανερά ή υποδόρια τα τάγματα εφόδου μέσα στα πανεπιστήμια, τα οποία μετά τη Μεταπολίτευση βρίσκονται υπό μια ιδιότυπη κατοχή από τις μειοψηφικές δυνάμεις της; Αυτοί που ζούμε μέσα στα πανεπιστήμια γνωρίζουμε καλά ότι τα κόμματα της αριστεράς ευθύνονται καθοριστικά για την υποβάθμισή τους, για τον τραυματισμό της Δημοκρατίας, όταν επιθετικές μειοψηφίες της επιβάλλουν με τη βία την άποψή της. Αν έχεις άποψη διαφορετική από τη δική της, χαρακτηρίζεσαι φασίστας και προπηλακίζεσαι κατά βούληση.
6) Πού είναι οι πολίτες-γονείς των φοιτητών; Πώς ανέχονται τα παιδιά τους να ζουν μέσα σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον που δρουν τα εγκληματικά στοιχεία των ταγμάτων εφόδου; Δεν θα έπρεπε να ζητήσουν τον λόγο από τις διοικήσεις τους και τους καθηγητές τους;
Η Δημοκρατία ευτελίζεται βάναυσα για δεκαετίες μέσα στο ελληνικό πανεπιστήμιο με την ανοχή, την αδιαφορία κοινωνίας, πολιτείας, καθηγητών και φοιτητών. Ο κατεξοχήν χώρος της ελεύθερης έκφρασης, το Πανεπιστήμιο, βιώνει τον φόβο έκφρασης, τη λογοκρισία, την απειλή. Τον χώρο που θα έπρεπε να γαλουχούνται οι πνευματικές και επιστημονικές ελίτ της χώρας τον πλακώνει μια ιδιότυπη σκλαβιά του φασισμού των ταγμάτων εφόδου. Αν δεν αλλάξει αυτό, ουσιαστική προκοπή η χώρα δεν πρόκειται να δει.
Η Ε.Ε. εδώ και πολύ καιρό λειτουργεί με τρόπο που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη -αν όχι αδύνατη- τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και την ταχύτατη εφαρμογή τους στη ζωή
