Αν περιμένουμε να αλλάξουν οι κυβερνήτες που ψηφίζουμε εμείς, που μένουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι, δεν θα αλλάξουν πολλά
Είναι προφανές πως είναι πολύ καλό και ιδιατέρως ανακουφιστικό (κυρίως για όσους προτιμούμε ως πολίτευμα τη Δημοκρατία) το ότι απαλλαγήκαμε από τη διακυβέρνηση του συνασπισμού των αριβιστών, των fanboys δικτατόρων, των λαϊκιστών παλιοπασόκων και των ψεκασμένων δεξιών. Το ίδιο προφανές είναι πως οι αντικαταστάτες τους δεν είναι άγγελοι με ολόλευκα φτερά ή σοφοί κι ακούραστοι εργάτες της πρόοδου. Προς το παρόν είναι απλώς κάποιοι που στη σύγκριση με τον πάτο βρέθηκαν πιο ψηλά. Μόνο που επειδή το «πιο ψηλά από τον πάτο» δεν είναι φοβερά δύσκολο να επιτευχθεί, θα πρέπει να αποδείξουν ότι είναι τόσο πιο ψηλά ώστε η διαφορά τους να έχει και κάποιο νόημα. Δεν είναι το πιο δύσκολο έργο του κόσμου, αλλά κοιτώντας τους επίλεκτους των ψηφοφόρων, βλεπω ότι θα υπάρχουν κάποιοι που κάπως θα δυσκολευτούν.
Όλα αυτά, όμως, είναι μάλλον προφανή. Ίσως όχι σε όλους, αλλά αν σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη ή που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους ή που ψήφισαν έναν καραφλό τύπο που πουλάει θεραπεία για την καράφλα, τίποτα δεν είναι προφανές σε όλους. Μιλάω για τους περισσότερους.
Κι αναρωτιέμαι αν για τους περισσότερους είναι το ίδιο προφανές το ότι η αν η αλλαγή κυβέρνησης δεν συνοδεύεται από αλλαγή των ψηφοφόρων, το αποτέλεσμα, αργά η γρήγορα, θα είναι αντίστοιχης σημασίας με μια τρύπα στο νερό. Κι επειδή η τρύπα θα γίνει στο νερό που κολυμπάμε, θα πρόκειται για δίνη που θα μας καταπιεί όλους.
Αν εξακουλουθούμε, έστω και στο πίσω μέρος του μυαλού μας, να πιστεύουμε στα παραμύθια των άδικων ξένων και των αδικημένων Ελλήνων.
Αν δεν έχουμε καταλάβει πως, ακόμα και με όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα, χάρη στη συμμετοχή της στην ΕΕ, βρίσκεται οικονομικά στους ψηλούς ορόφους του πλανήτη και οι κάτοικοί της ζουν καλύτερα από τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Γης.
Αν δεν έχουμε απορρίψει οποιαδήποτε ιδέα που για να γίνει πραγματικότητα απαιτεί την ύπαρξη λεφτόδεντρου ή Ιπτάμενου Γαϊδάρου που ρίχνει χρήματα από τον ουρανό ή έστω νομιμοποιήσης και υποχρεωτικής χρήσης ναρκωτικών.
Αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η κοινωνία για να λειτουργήσει χρειάζεται όχι απλώς να έχει κανόνες, αλλά οι κανόνες που έχει να επιβάλλονται κιόλας.
Αν δεν έχουμε καταλάβει πως η απουσία κανόνων (ή η άρνηση της επιβολής) ευννοεί μόνο όσους έχουν τα μέσα να επιβάλουν τις ορέξεις τους, δηλαδή μόνο τους ισχυρούς.
Αν δεν συνειδητοποιούμε πως δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις έχουν μόνο τα βρέφη.
Αν δεν χωνέψουμε πως ο φασισμός πρώτα και πάνω από όλα είναι νοοτροπία με κύρια έκφραση της την επιθυμία για φυσική εξόντωση του αντιπάλου.
Αν δεν χωνέψουμε ότι τα όρια σε κάθε ελευθερία τα βάζει μόνο ο νόμος.
Αν, με λίγα λόγια, περιμένουμε να αλλάξουν οι κυβερνήτες που ψηφίζουμε εμείς, που μένουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι, δεν θα αλλάξουν πολλά και όσα αλλάξουν δεν θα είναι σημαντικά.
Φυσικά δεν μπορούμε να αλλάξουμε όλοι και εντελώς. Ούτε καν χρειάζεται. Πάντα θα υπάρχουν και οι πιστοί του Ιπτάμενου Γαϊδάρου και οι αντιεμβολιαστές και οι εχθροί της εξέλιξης και οι ψεκασμένοι και οι αντικοινωνικοί και οι φασίστες. Το θέμα είναι να είναι τόσο λίγοι που να μην έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι να έχουμε αλλάξει τόσοι και τόσο, ώστε αυτοί που αισθάνονται πιο άνετα στον πάτο να μην μπορούν να κάνουν τίποτα για να μας εμποδίσουν να ξεκολλήσουμε. Και μπράβο μας.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
14°
