Μια υπέροχη τάξη από πρωτάκια και μια δασκάλα στο Σεράγεβο αποφάσισαν πως δεν θα άφηναν τον 6χρονο Ζέιντ στην… ησυχία του.
Όταν η Μιρζάνα Κόραλιτς ρώτησε στο δημοτικό σχολείο στη γειτονιά του Σεράγεβο, αν θα μπορούσε να γράψει τον κωφό γιο της στην πρώτη τάξη του Δημοτικού, η δασκάλα Σανέλα Λιουμάνοβιτς απάντησε καταφατικά χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ο Σεπτέμβρης έφτασε σύντομα και ο Ζέιντ καθόταν στην τάξη σιωπηλός. Εκείνη την περίοδο, κανείς στο σχολείο, αλλά ούτε και ο ίδιος ο μικρός, δεν γνώριζαν τη νοηματική και η δασκάλα αποφάσισε πως θα έπρεπε να κάνει κάτι για να βοηθήσει. Προσπάθησε να αναπτύξει τα δικά της κόλπα και μερικά σημάδια για να μπορεί να επικοινωνήσει με τον 6χρονο, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Το παιδί έπρεπε να μπορεί να επικοινωνεί και με τους συμμαθητές του και να μην αισθάνεται απομονωμένο στην τάξη.
Τρεις μήνες αργότερα, όλοι οι μαθητές της πρώτης τάξης στο δημοτικό σχολείο Osman Nakas στο Σαράγεβο, είχαν μάθει τα βασικά της νοηματικής γλώσσας και μπορούσαν να επικοινωνούν με τον συμμαθητή τους.
Το 2003, η Βοσνία θέσπισε νόμους που επιτρέπουν στα παιδιά με ειδικές ανάγκες να ενταχθούν πλήρως στην κοινωνία και να φοιτούν στα δημόσια σχολεία. Θεωρητικά υπάρχουν βοηθοί που κάθονται μαζί τους στην τάξη και μεταφράζουν ή βοηθούν με όποιο τρόπο απαιτείται. Αλλά στην πράξη, στην εξαθλιωμένη οικονομικά Βοσνία, μετά βίας φτάνουν τα χρήματα για να κρατηθούν ανοικτά τα σχολεία και τα παιδιά αυτά αφήνονται στη φροντίδα και τη φαντασία των γονιών τους και την καλή θέληση του προσωπικού του σχολείου.
Ο Ζέιντ ήταν τυχερός και όλο αυτό που έγινε ενίσχυσε κατά πολύ την αυτοεκτίμησή του. Η μητέρα του λέει πως πριν αρχίσει το σχολείο είχε κάνει κάποιες προσπάθειες να του μάθει τη νοηματική, αλλά εκείνος δεν έδειχνε ενδιαφέρον. Τώρα ανυπομονεί κάθε μέρα να πάει στο σχολείο.
18°
