Να ανακράζεις νασντράβιε καθώς το όραμα του Πολάκη για μεγάλη και ισχυρή Γκρικοσοβιετία γίνεται πράξη εδώ στα βόρεια: ο Θερμαϊκός με το τοξικό πλαγκτόν σε συνδυασμό με την μπόχα που αναδύεται από τα φουγάρα της δυτικής Θεσσαλονίκης, συν φυσικά τον μολυσματικό αγωγό του Δενδροποτάμου, που 20 χρόνια τώρα εκβάλλει στη θάλασσα ποτίζοντάς την με «ποικιλία» δηλητηρίων, κηρύσσουν κυριολεκτικά την πόλη σε… κατάσταση Τσερνόμπιλ. Το καλοκαίρι του 2017 το βόρειο άστυ ζέχνει μυρωδιές και εικόνες τριτοκοσμικές.
Κι οι αρμόδιοι να παίζουν πινγκ πονγκ με τις ευθύνες, όμως σαν από μηχανής Θεός ο Ιβάν Σαββίδης, σαν Αϊ-Γιώργης που θα σκοτώσει το τέρας, βάζει τα λεφτά ώστε ο κόλπος να καθαρίσει. Δεσμεύεται. Ώστε να ξαναβγούν πάλι οι ινσταγκράμερ τα απογεύματα στη Νέα Παραλία, προκειμένου να αναρτούν το ίδιο βουκολικό κάδρο: Τον ήλιο να γέρνει πάνω από τους γερανούς του λιμανιού, πόλη δηλαδή ξανά σε φάση χίλια λάικ, ψαράδες να αλιεύουν βρομόψαρα και νύφες να κάνουν πρόβα φωτογραφική, μιας και λίαν συντόμως τελείται το ιερό μυστήριο. Μπατιρόσπορα, γιόγκι με τα χαλάκια τους να ασκούνται στα ομμμ και τις ασκήσεις εσωτερικής ηρεμίας, λατερνατζήδες κι επιδείξεις μόδας στον Κήπο του Νερού!
Όμως η ζωή δεν σταματά. Και μερικούς δρόμους πάνω από τη Λεωφόρο Νίκης, που σωστό θα ήταν να μετονομαστεί σε Λεωφόρο Οικολογικής Ήττας με δι’ ευχών των Μποχίων Αγίων και Αγρύπνιας γωνία, μπας και σωθούμε από τη βρόμα, η ζωή συνεχίζει να κυλά σε τέμπο θερινό.
➽ Να είναι Δευτέρα και να την κοπανάς για μια «γρήγορη» στην Επανομή, στον Ποταμό. Τις καθημερινές είναι μια κάποια λύση.
➽ Γιαούρτι παγωμένο με πραλίνα σοκολάτα στον πεζόδρομο Αγίας Θεοδώρας στο FYC. 2,5 ευρώ, χορταστικό, δεν παχαίνει, ομορφαίνει, τιπ: είναι πιο ωραίο αν το φας στο καθιστό.
➽ Να είναι Τρίτη και στο παπούτσι σου το πάνινο να έχει ακόμα πετραδάκια από την πλαζ του Maori, το καλύτερο μπιτς μπαρ του ποδιού. Πήγες το σαββατοκύριακο, σε είδα. Γενικώς τρίτο πόδι μόνο λέει, ένα και δύο αφόρητα πηγμένα.
➽ Ασπρόμαυρα τρόπικαλ και με σχέδια κοκοφοίνικα μάο πουκαμισάκια στα 4 ευρώ από το outlet της Εγνατίας, ένα τσικ από τα έργα του μετρό της Αγίας Σοφίας.
➽ Η πισίνα του Nikopolis: μεγάλη και σίγουρη, πεντακάθαρη και εξωτική, βουτάς και δεν κάνεις το σταυρό σου.
➽ Το τραγούδι «This Town» των Ta Toy Boy, μπάντα νέα είσοδος, ήχος πούρος ίντι κιθαριστικός, στα φωνητικά ο Γιώργος ex Liebe και 5 Star Hotel aka υπέροχο λέω, κονγκρατσιουλέισα.
➽ Τετάρτη απόγευμα να ψωνίζεις πιπεριές, μελιτζάνες και κολοκυθάκια από του Καζαντζίδη στο Μοδιάνο, καβάντζα για το ΣΚ, που θα τα φας τηγανητά με σάλτσα στην Καλλικράτεια, εκεί που πάντα θα μυρίζει λαϊκό καλοκαίρι τέρμα φουλ παραδοσιακό.
➽ Η γκαλερίστρια Lola Nikolaou να ποζάρει δίπλα σε χταπόδια και κορίτσια που λιάζονται κάτω από ουρανούς, λίγο πριν ξαφνικά πιάσει μια τροπική βροχή. Μας σάπισε φέτος by the way αυτό το μετεό mix and match.
➽ Φάβα Φενεού με κάπαρη γιαχνί, χούμους με μαυροκούκι, ψητές πιτούλες και πατάτες τηγανητές κομμένες στο χέρι. Στο By the Cook της Σκρα, στο κέντρο. Αλλά και τάρτα με κολοκυθάκια, φέτα και μυρωδικά αντικριστά με μπρουσκέτες Δομοκού, καπνιστό ψαρονέφρι αρωματισμένο με πορτοκάλι, υπογραφή Σπύρος Απταλίδης. Αγροτική κουζίνα εν μέσω κοχλάζοντος αστικού θέρους.
➽ Η κραυγή-προτροπή: πάμε για ένα απερολάκι στο L’ Autre της Γρηγορίου Παλαμά. Τα κορίτσια ξέρουν κι η απερόλια αφεντιά μου, που έχει κάνει ντοκτορά στην απερολοσύνη, απερολοφωνεί δοξαστικά περί της τέχνης των.
➽ Ένα κοκτέιλ από τα χέρια του Τέλη Παπαδόπουλου. Άκου: άσε τον να το εμπνευστεί αυτός, είναι ο σαολίν νίντζα του μπαρτέντινγκ, η ψυχή των Soulshakers Crew, ο παγκόσμιος πρωταθλητής κάποτε και νυν εκπαιδευτής των «πληρωμάτων» όλου του πλανήτη. Επιμελήθηκε προσφάτως και την κάρτα του Costa Navarino, οπότε νιώθεις γιατί λέω άσε τον να σε ψυχολογήσει αυτός. Το θέμα είναι βέβαια πού σολάρει κάθε βράδυ ο il divo, οπότε να τον κάνεις φίλο στο fb να ενημερώνεσαι!
➽ Να κοιμάσαι βράδυ Πέμπτης στην Άνω Πόλη και να ονειρεύεσαι τη Θάσο. Σιγά την απόσταση: μιάμιση ώρα μέχρι την Κεραμωτή Χρυσούπολης και συν μισή για να πιάσεις με το φέρι τον Λιμένα. Και να ξυπνάς χάραμα Παρασκευής και να της λες «έχω μια ιδέα».
➽ Η ταράτσα του Urania. «Προσκυνηματικός» τουρισμός ειδικά όταν ο I-Kee κι ο Chris Tek διοργανώνουν τα Savannah πάρτι. Φεγγαράδες, ντισκοδιαμάντια πειραγμένα, γεια σου Χρήστο Πορτοκάλογλου. (σου πάει το μουστάκι!!!)
➽ Κρέμα Μαδαγασκάρης, σοκολάτα κι από πάνω καραμελωμένα αμύγδαλα. Γαρνίρεις και με γλυκό κεράσι και «κεράσει» ένα, μιας και τα ελληνικά του είναι σπασμένα, Ιταλός είναι ο άνθρωπος! Ο Φράνκο. «Μιλάει» με τα παγωτά του όμως τα χειροποίητα, τα home made, στη Σβώλου. Στο Gelati e Amore, το μικρό παγωτένιο παλάτι, που έστησε ο Φλωρεντίνος δόγης και περνά για επίσκεψη όλη η πόλη. Αλλά όλη η πόλη, κυριολεκτικά.
➽ Body mist Naturalium μάνγκο για το σώμα και αφρόλουτρο γίγας, πολύ γίγας στο σχήμα του πεύκου Pino Silvestre. Από το Hondos, σαν τότε που ήσουν δώδεκα κι η θεια σου σε μπανιάριζε και μετά σε ράντιζε, για να «μοσχοβολάει το παιδί».
➽ Σινεμά με θέα. Στο Μέγαρο. Άπλα νυχτερινός ορίζοντας στην οροφή του κτιρίου M2. Κάνει curating και διαλέγει ρεπερτόριο το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, θέαμα μοναδικό και στο πανί αλλά και στη νύχτα πίσω όπως διανύει τις ώρες φωτοσκεπής από τις λάμπες των πλοίων και των φτερών των αεροπλάνων που τροχοδρομούν στο «Μακεδονία».
➽ Το λόμπι του Μακεδονία –ανακαινισμένου– Παλλάς. Τι έκανε ο Ιβάν; Να σου πω εγώ, μπα, αποκλείεται να είναι σκέτο αιρκοντίσιον, μια ρωσική παγωμένη στέπα μπορεί να έκρυψε από κάτω και γι’ αυτό «αρκτικάρει» τόσο μπόμπα το μικροκλίμα.
➽ Φουτουριστικό ροζ υπό την ευλογία ενός άγγελου, νέον φώτα, πολύ χιπ, πολύ talk of the SKG town, ωραία, αβίαστα, ακομπλεξάριστα παρτάκια υπό ήχους «μετακλητών» ντίτζις (κανένας πια δεν τους λέει djs, ξεκόλλα), δυνατή λίστα αλκοολούχων αφεψημάτων και ορίστε το Uberντουζ. Παιχνιδιάρα η «σήμανση»: στην αμερικέν αργκό θα πει φασοματάκι στα γρήγορα, στα ελληνικά ντουζάκι δροσιστικό, στα γαλλικά douze θα πει δώδεκα (εγώ, εσύ κι άλλοι δέκα φίλοι σου μαζί), στα βερολινέζικα υπεράνω, τρέχα γύρευε κοινώς και κυριολεκτικά: Δαναΐδων και Σφέτσιου, πέριξ Βαλαωρίτου.
➽ Σουαρέ σε κήπους φίλων στον Χορτιάτη. Που έχει πάντα δροσιά –5, όταν κάτω η Θεσσαλονίκη καψώνεται.
➽ Τα κεφτεδάκια με φέτα τριμμένη του σεφ Γιαννακάρα στο υπαίθριο του «Plaisir» της Αριστοτέλους. Θέλεις να απαγάγεις τον Γιαννακάρα κι όλο το θέρος να σου φτιάχνει γεμιστά, μπριάμ, Γιαννακάρας να σολάρει κι ό,τι θέλει. Μέθεξη.
➽ Ο ζωγράφος Νίκος Τσιαπάρας να ταΐζει καρπούζι με το χεράκι του ένα από τα «κορίτσια» - πίνακες, που πλέον κάθε καλοκαίρι κοσμούν την μπάρα του Bau’s στο Ναβαρίνο. Την ίδια στιγμή που ο συνάδελφός του Νίκος Κρυωνίδης σπάει τα νεύρα των ψηφιακών φίλων του αναρτώντας εικόνες από την Καλλιράχη Θάσου, όπου μετακομίζει για αγρανάπαυση έως τον Σεπτέμβη.
➽ Οι Πέτρα Καργιώτη και Κλαούντια Έγγερς στην απογευματινή εκπομπή της κυριακάτικης επιστροφής του Ράδιο Θεσσαλονίκη, να καλούν τους ακροατές να «διαφωτίσουν» για την κίνηση στο φανάρι της Νικήτης ή με πόση ταχύτητα πάει στου «Τσάνταλη». Και να βγαίνουν οι «πικραμένοι» και να δίνουν πόνο, γιατί η μποτίλια θα χαλαρώσει κατά τα μεσάνυχτα. Κουράγιο, Θεσσαλονικόπουλα, σαν της Χαλκιδικής δεν έχει...
➽ Ταλαίπωροι σκασμένοι από το νταλαούρι γαμπροί και φλογισμένες από την κάψα νύφες να περιμένουν την ώρα του «κρεμάσματος» στη Μονή Βλατάδων της Άνω Πόλης. Ή την Αγία Σοφία την νταουντανιάρα, μα και τον Άι-Δημήτρη τον πυρίκαυστο. Ενώπιον πεθερικών και φίλων στα όρια της ηλίασης και της θερμοπληξίας. Μπομπονιέρες φλαμπέ, παρανυφάκια σε στάση αποπληξίας. Υπαρξιακό ερώτημα: γιατί οι άνθρωποι παντρεύονται το καλοκαίρι; Πιθανή απάντηση: ώστε εκτός από αυτούς, να την πληρώσουν κι όλοι οι άλλοι! Όμως πρέπει να πας...
17°
