Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα με δύο τεράστιους αντίχειρες, ιδανικούς για Amstrad (τότε) και λαμπρό μέλλον σαν κομπάρσος στις ταινίες του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών». Σαν αρχισυντάκτης στο περιοδικό Men’s Health, έχει προσφέρει μερικά αξιοπρεπή κείμενα και έχει κάνει εκατοντάδες ανθρώπους να αναρωτηθούν για το αληθές της ύπαρξής του.
Περίγραψέ μου την πρώτη σου επαφή με τον κόσμο του skateboarding.
Δύο παιδιά τσουλάνε πρώτη φορά με το καινούργιο τους παιχνίδι, βλέπε σανίδες με ρόδες. Κατεβαίνουν μια κατηφόρα (μάλλον με ελαφριά κλίση, αλλά τότε φαινόταν γκρεμός), επιταχύνουν, εμφανίζεται αμάξι στο βάθος του δρόμου. Ο ένας απλά στρίβει προς το πεζοδρόμιο και επιβραδύνει, ο άλλος κάνει εν κινήσει χολιγουντιανή βουτιά και βρίσκεται σφηνωμένος σε πόρτα γκαράζ. Αυτός που έστριψε είναι ο Θωμάς Γαλάνης, κάνει πιστά σκέιτ από τότε. Εγώ ξεσφήνωσα, αλλά δεν ξανάκανα ποτέ.
Τι θαυμάζεις στη συγκεκριμένη κουλτούρα;
Οι άνθρωποι πετάνε, τι πιο θαυμαστό. Έχουν επιμονή Θιβετιανού μοναχού που κλαδεύει ηλικιωμένο μπονζάι. Προσπαθούν επί ώρες, μέρες να κάνουν ένα καινούργιο κόλπο μέχρι να τους βγει.
Πιστεύεις ότι οι skaters είναι παιδιά που διαφέρουν από τα άλλα;
Οι skaters είναι φυλή, έχουν κώδικες, δικό τους λεξιλόγιο, ντύσιμο. Το αν είναι underground ή εμπορικό, true ή fake, όλα αυτά είναι μάλλον παραφιλολογίες, η ουσία είναι να μπορεί να κάνει το παιδί sk8 αν το γουστάρει, χωρίς να τραμπουκίζεται. Μπορεί να υπάρχει γοητεία στο να σε κυνηγάει ο χοντρός φύλακας ενός εμπορικού το βράδυ, αλλά δεν θα ενοχλούσε κανέναν τα πράγματα να ήταν πιο απλά. Επίσης, μου αρέσει που ζωντανεύουν σημεία της πόλης, όπως πλατείες και ολυμπιακά ακίνητα-φαντάσματα, που διαφορετικά θα ήταν νεκρά.
Τι σε φοβίζει όταν βλέπεις κάποιον να κάνει skate;
Δεν με φοβίζει τίποτα γιατί δεν είμαι εγώ πάνω στη σανίδα. Διαφορετικά θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα. Ζορίζομαι όταν βλέπω αστράγαλους να γυρνάνε, χέρια να σπάνε, σπόνδυλοι μέσης να μετακομίζουν αλλά δεν βλέπω κανέναν να μασάει, οπότε ποιο το πρόβλημα;
Στείλε ένα μήνυμα στους κυβερνήτες της πόλης που μπορεί να βοηθήσει τη σκηνή του skateboarding.
Για καθεμία καφετέρια που ανοίγει, να ανοίγουν δύο skate parks – κι ένα αρκεί, θα είχαμε γεμίσει.
Είναι περίεργοι SKANKS
Η λέξη skanks (ασβοί) ακούγεται κάπως περίεργα όταν πρόκειται για skate shop, μιλάμε όμως για ένα μαγαζί με χαρακτήρα και προπαντός ιδεολογία χωρίς να έχει την εικόνα σούπερ μάρκετ. Εδώ δεν θα βρεις 300 διαφορετικά στιλ ρούχων από τα οποία θα σου αρέσουν τα τρία. Όσα θα κοιτάξεις θα είναι επιλεγμένα ένα προς ένα. Η ποικιλία του καλύπτει όλες τις ανάγκες ενός skater ή snowboarder. Οι ιδιοκτήτες του είναι μια παρέα που λατρεύει τα σπορ που αφορούν τη σανίδα. Ο Δημήτρης από μικρή ηλικία ήταν ταλέντο στο skate, του πήρε μόνο 8 ώρες για να μάθει ollie. Είχε σπάσει 6 κόκαλα και ταυτόχρονα είχε πάθει θλάση σε 5 μυς που δεν ήξερε ότι υπήρχαν. Μεγαλώνοντας δεν άφησε ποτέ πίσω του το skate, ίσως αυτό τον εγκατέλειψε. Ο Λευτέρης έμαθε ποδήλατο χωρίς βοηθητικές, μεγαλώνοντας το πέταξε γιατί δεν του έλεγε κάτι, έπιασε το skate, σήμερα αν μπορούσε θα έστηνε τσαντίρι δίπλα σε Half Pipe. Οι Skanks εκ φύσεως δεν είναι έμποροι, ρίχνουν το βάρος τους στην ποιότητα, τη θετική ενέργεια και την παρέα μέσα στο μαγαζί. Μπορείς να περάσεις μια βόλτα να γνωρίσεις τα παιδιά, μετά χτυπάς ένα παγωτό στο Mucca και για κλείσιμο ποτάκι στο Low. Ανακάλυψέ το, σε τέτοιες εποχές πρέπει να υπάρχει στήριξη σε τέτοιες αληθινές προσπάθειες. Τhe Skanks, Ηρώων Πολυτεχνείου 2, Ερυθραία.
18°
