Βασική προϋπόθεση (από ό,τι βλέπω στις φωτογραφίες), είναι να είσαι λευκός – ούτε μισός μαύρος, Ασιάτης ή μελαμψός δεν ποζάρει με στολή αστροναύτη. Αν και στη φουρνιά του 2013, οι (λευκοί) άντρες ήταν όσοι και οι (λευκές) γυναίκες, που είναι ένα βήμα προς την πρόοδο. Από τους 18.350 που υποβάλλουν αίτηση κάθε χρόνο, γίνονται δεκτοί οι 50, κι από αυτούς, στην ομάδα που θα πάει στο άξουαλ Διάστημα, περνάνε μόνο οκτώ, σωστά, 8 τον αριθμό... Γιατί το να γίνουμε αστροναύτες είναι ζόρι, μην κοιτάτε τις φωτογραφίες με την πολυθρόνα στη Σελήνη, είναι φώτοσοπ!
Κατ' αρχάς πρέπει να έχουμε ένα πτυχίο μηχανικού, φυσικού ή προγραμματιστή υπολογιστών, συν 3 χρόνια επαγγελματική εμπειρία ή, πιο ευκολάκι, 1.000 ώρες πτήσης ως πιλότος σε τζετ. Αυτά είναι τα βασικά, χωρίς αυτά δηλαδή δεν μας δίνουνε ούτε το χαρτάκι με τον αριθμό για να πάρουμε σειρά να συμπληρώσουμε την αίτηση. Έστω ότι τα έχουμε όλα, τσεκάρουμε καλά-καλά ότι είμαστε άσπροι, και προχωράμε στο παρασύνθημα – σε αυτά που ζητάει η NASA από τους υποψήφιους πριν τους ανοίξει την εξώπορτα:
1. Πρέπει να μιλάμε Ρώσικα.
2. Να έχουμε αθλητική κοψιά, ύψος που αναφέρεται σε ίντσες αλλά δείχνει προς ντερέκι, (κατά το στίχο «Σιξ φουτ φορ εν φουλ οφ μάσλς»*).
3. Ο ιδανικός συνδυασμός είναι: (α) εξτρίμ σπορ, (β) κάτι που δείχνει διανόηση, και (γ) κάτι που δείχνει ευαισθησία. Ο σωστός αστροναύτης δηλαδή, κυνηγάει κροκόδειλους με νυχοκόπτη, σκίζει τον Κασπάρωφ στο σκάκι, και γράφει ποιήματα. Στον ελεύθερο χρόνο του κεντάει σε μαξιλαράκια τον Μυστικό Δείπνο με τρίχες από μονόκερο.
4. Πάμε παρακάτω: Καλό είναι να έχουμε εμπειρία στο κάμπινγκ – αν περάσαμε πέντε καλοκαίρια με αντίσκηνο στην Ανάφη, είμαστε καλύτεροι υποψήφιοι από ό,τι αν ξεροσταλιάσαμε σε πεντάστερο στο Ντουμπάι. Όχι επειδή είμαστε εξοικειωμένοι με μπαμπούρια, σκορπιούς και επιδειξίες της υπαίθρου, αλλά επειδή αντέχουμε τις δύσκολες συνθήκες, συν απλυσιά (και δεν τους λέμε ότι αυτό συνέβαινε επειδή ήμασταν (α) τζόβενα (β) λιωμουίτες).
5. Μια που το έφερε η κουβέντα: να μην καπνίζουμε, πίνουμε, παίρνουμε χάπια, ναρκωτικά, να μην τρώμε τα νύχια μας ή έχουμε κακές συνήθειες οποιουδήποτε τύπου.
6. Να έχουμε ατσάλινα νεύρα. Μας κάνουν χουνέρια συνέχεια στην προπαίδευση για να δουν πώς πάμε από νεύρα. Δεν τα πάμε και τόσο τζάμι χωρίς τα χουνέρια, φανταστείτε μετά...
7. Επειδή παρακολουθώ ένα Μαστερ Κλας Αστροναυτικής, δεν δίνω σημασία στις διαφημίσεις/σφηνόπ...τσες – έχω απορροφηθεί τόσο, που περνάω στο ντούκου καταπληκτικά πράγματα επιπέδου «Πώς Κόβεται ο Κάλος/Βήχας/Ψυχαναλυτής», «Πώς Καλλιεργείς Ραδίκια/Ποντίκια/Φιρίκια», «Πώς Αποκτάς Πολλά Δολάρια» ή «Πώς Βρίσκεις Γκόμενα Με Βυζιά Πάρα Πολύ Μεγάλα Ακόμα Και Αν Δεν Την Θέλεις Καθόλου».
8. Πίσω στο θέμα μας: Για να περάσουμε ως υποψήφιοι, πρέπει να είμαστε σε άψογη φυσική, ψυχική και συναισθηματική κατάσταση.
10. Να μην έχουμε θέματα με τον ύπνο, να κοιμόμαστε χωρίς χάπες, χωρίς το αγαπημένο μας μαξιλάρι, να τη βγάζουμε με 2 ωρίτσες, εμείς, μάλιστα, που μας παίρνει ο ύπνος στις 5.00 το πρωί όποτε πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς για την Εφορία, αχρείαστη να 'ναι.
11. Εννοείται να μην παθαίνουμε ψυχοσωματικά, ούτε ταχυπαλμίες, ούτε ευερέθιστο έντερο, ούτε συχνουρία, ούτε ημικρανίες, ούτε ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.
12. Να έχουμε καλής ποιότητας δόντια, που αντέχουν χωρίς σφραγίσματα.
13. Να μην πιάνεται η μέση, ο σβέρκος μας ή άλλο σημείο μας που ξεχνάμε τώρα.
14. Αφού αποδειχθούμε θαύματα της Φύσης και επίσης ότι δεν είμαστε ο Ε.Τ., περνάμε δύο χρόνια βασική εκπαίδευση. Όλα είναι «βασικά» στην αστροναυτική γιατί, αν δεν παίζεις στα δάχτυλα το πώς αλλάζει η τσιμούχα και ξεμείνεις στο Διάστημα με χαλασμένη τσιμούχα, την έβαψες.
15. Αν βαριόμαστε να μάθουμε σκάκι, κροκόδειλους και Ρώσικα, αλλά έχουμε πάρα πολλά λεφτά, μπορούμε να δώσουμε πολλά από αυτά τα λεφτά και να κλείσουμε θέση σε διαστημικό λεωφορείο, όπως ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, που δεν έκοψε ούτε καν το κάπνισμα. Ο οποίος όμως μπορεί να γράφει ποιήματα και να κεντάει ωραία...
*Στίχος (“six foot four and full of muscles”) του μεγάλου σουξέ “Down under”, του συγκροτήματος Men at Work, 1981.
13°
