Η Ισλανδία, η νεότερη γεωλογικά χώρα του πλανήτη -στην πραγματικότητα ακόμα γεννιέται- αναδύθηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις. Εξωτική, απόκοσμη, με τοπία σουρεαλιστικά και με τους 320.000 κατοίκους της να μοιράζονται μια έκταση λίγο μικρότερη από αυτήν της Ελλάδας, είναι η χώρα όπου τα ηφαίστεια ξαγρυπνούν στην καρδιά των παγετώνων, όπου ο κυριότερος οδικός της άξονας διακόπτεται από μεγάλα κομμάτια χωματόδρομου. Καθώς απομακρύνεσαι από το Reykjavik, ένα ρίγος σε διαπερνά, η αίσθηση της απομόνωσης καθώς αραιώνει κάθε παρουσία ζωής. Τώρα ξεκινάς για ένα ταξίδι στα όρια του αρκτικού κύκλου, στα πιο παράξενα και δραματικά τοπία του πλανήτη. Στον τόπο που διάλεξε ο Ιούλιος Βερν να τοποθετήσει την πύλη στο «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης». Να θυμάσαι ότι πρέπει να έχεις πάντα γεμάτο το ρεζερβουάρ σου. Ότι στους δρόμους “F” μπαίνεις μόνο με 4Χ4. Και ότι αν ο καιρός χαλάσει, σε λίγο μάλλον θα είναι χειρότερος
Αφήσαμε πίσω μας το Reykjavik, μια μικρογραφία πρωτεύουσας, για να κάνουμε το γύρο του νησιού, το διάσημο Ring road – κάπου 1.500 χιλιόμετρα. Διασχίσαμε απέραντες εκτάσεις μαύρης λάβας, σταθήκαμε στο χείλος των παγετώνων και μπροστά σε ορμητικούς καταρράκτες. Περπατήσαμε πάνω στο μεσο-ατλαντικό ρήγμα, εκεί όπου συναντώνται οι τεκτονικές πλάκες της Αμερικής και της Ευρασίας, σε ένα βάραθρο με βασαλτικά τοιχώματα -το μοναδικό ορατό σημείο της απομάκρυνσης των δύο ηπείρων: Δύο εκατοστά το χρόνο, δηλαδή 2 μέτρα σε 100 χρόνια. Καλυμμένοι με πορτοκαλί νιτσεράδες, είδαμε φάλαινες να ξεπροβάλλουν από τα παγωμένα νερά στα ανοιχτά του Húsavik. Στη λίμνη Jökulsárlón, συναντήσαμε αμέτρητα παγόβουνα στο ύστατο ταξίδι τους προς τη θάλασσα, κάποια λαμπερά μπλε και άλλα σχεδόν μαύρα από την ηφαιστειακή τέφρα. Περπατήσαμε πάνω στη ζεστή ακόμα λάβα της Krafla, με τη γη τριγύρω μας να αχνίζει. Κολυμπήσαμε σε λίμνες με τη θερμοκρασία να αγγίζει τους 40οC, και σταθήκαμε μπροστά από τα geysers περιμένοντας την επόμενη εκρηκτική τους εκτόνωση. Ακολουθήσαμε τις απόκρημνες ακτογραμμές των ανατολικών φιόρδ, τυλιγμένες σε πέπλα ομίχλης. Περάσαμε από αχανή αμμώδη δέλτα που μπλέκονταν με λιμνοθάλασσες και ύστερα χάνονταν στα βάθη του ορίζοντα. Παραλίες με χρυσή άμμο και άλλες με κατάμαυρα γυαλιστερά βότσαλα, παραλίες που κανείς ποτέ δεν θα χαρεί, αφού η θερμοκρασία του νερού δεν ξεπερνάει τους 13oC.
Έχουμε ήδη οδηγήσει 3.000 χιλιόμετρα, πλησιάζουμε στο τέλος της διαδρομής, αλλά η αίσθηση των πρωτόγνωρων εικόνων δε λέει να μας εγκαταλείψει. Κάθε στροφή του δρόμου, και μια έκπληξη. Όμως τη μεγαλύτερη μας τη φύλαγε για το τέλος. Είναι περίπου 11 το βράδυ όταν βγαίνοντας από το ξύλινο σπιτάκι μας μπροστά στον ωκεανό, αντικρίζω ένα πράσινο παραπέτασμα φωτός να απλώνεται στο νυχτερινό ουρανό. Αρπάζω το μπουφάν και τη φωτογραφική μηχανή και τρέχω στο πιο κοντινό ύψωμα για να θαυμάσω το Βόρειο Σέλας που έστηνε τον αέναο χορό του μέσα στην παγωμένη νύχτα
Η Ισλανδία σε αριθμούς:
-320.000 κάτοικοι ζουν σε μια έκταση 103.000 χλμ2 με 5.000 χλμ ακτογραμμής
-Το 13% της έκτασής της καλύπτεται από παγετώνες. Ο Vatnajökull είναι ο 3ος μεγαλύτερος στον κόσμο μετά την Ανταρκτική και τη Γροιλανδία
-Κατά μέσο όρο γίνεται μια ηφαιστειακή έκρηξη κάθε 4-5 χρόνια
-Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -με πρώτη τη γεωθερμική- παρέχουν πάνω από το 80% της συνολικής πρωτογενούς ενέργειας της χώρας, κατατάσσοντάς την στην 1η θέση παγκοσμίως
11°
