Αιγαίο: Αγαθονήσι, Ρω, Νίμο, Γυαλί, Θύμαινα, Ψέριμος, Πολύαιγος, Κουνούπα και Τέλενδος, μοναχικά νησιά για να ανακαλύψεις
Υπάρχουν ακόμη πραγματικά μοναχικά νησάκια στο Αιγαίο, αυτά που θα αισθανθείς εγώ, ο Θεός και το γαλάζιο.
*Η Κυρά της Ρω έχει μετακομίσει πια στον παράδεισο αλλά ένας πανέμορφος Άη Γιώργης μπροστά στο Αιγαίο θα σε υποδεχτεί στην ασβεστωμένη αυλή του, θα προσκυνήσεις τον τάφο της, θα κάνεις μια βόλτα να μοιράσεις τσιγάρα και Κόκα Κόλες στα αγόρια του στρατόπεδου, θα χαζολογήσεις μαζί τους, θα καταλάβεις ότι η θητεία στην άγονη γραμμή δεν είναι αυτό που ακριβώς λέμε σκυλίσια ζωή και ύστερα θα βουτήξεις για ώρες ατέλειωτες στα τιρκουάζ νερά του στρόγγυλου κόλπου, ψαρεύοντας κοχύλια και χταπόδια. Μετά θα περπατήσεις στα ανεμοδαρμένα λοφάκια, εκεί που η Κυρά βοσκούσε τα κατσίκια της, θα μιλήσεις με τη σιωπή και θα καταλάβεις ότι τα ωραιότερα μέρη στη γη είναι αυτά που γλύτωσαν από τα χέρια του ανθρώπου.
* Αγαθονήσι. Εδώ θα συναντήσεις στ’ ανοιχτά όλους τους κοσμικοχαρούμενους σκαφάτους που τη νύχτα τους την προτιμούν στην πλατεία της Χώρας Πάτμου. Αυτοί, ωστόσο, σπάνια θα ξεμπαρκάρουν εδώ, αφού τις βουτιές τους θα τις προτιμήσουν από το ντεκ, μετά από μια περιήγηση στον Πόρο, τον Τσαγκάρη και το Βαθύ Πηγάδι. Ξεκλείδωτες πόρτες, ανοιχτά παραθύρια, βουτιές σε κρυστάλλινα νερά, σκιά από αρμυρίκια, σπαρταριστό ψάρι. Στα αξέχαστα το ανέβασμα στη Χώρα, η πλατεία του χωριού όσο χωράνε οι καρέκλες του καφεναδακίου, το ντόπιο κατσικάκι στο φούρνο.
*Απέναντι από τη Σύμη είναι ο Νίμος, το ερημονήσι. Το βράδυ της παραμονής του Δεκαπενταύγουστου, το καραβάκι θα σε ταξιδέψει στην Ελλάδα του’50, σε ένα από τα πιο απόκοσμα, τα πιο αυθεντικά, τα πιο ερωτικά πανηγύρια του καλοκαιριού, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς ενισχυτές. Η τσίκνα από τα σουβλάκια διαθλάται θολή στο φως της γεννήτριας, το βογγητό της μπλέκεται με το βιολί του μπάλου, οι χοροί που στροβιλίζονται ξυπόλητοι έχουν μια άλλη άλω από τα φωτάκια που μπλέκονται στις φυλλωσιές των δέντρων, μια ανάσα από την εσπερίδα βουτάς στη σκοτεινή θάλασσα, σου απαντά με έναν αδύναμο παφλασμό σαν σιωπή. Ύπνος κάτω από τα αστέρια, το πρωί αποφασίζεις να μην γυρίσεις στον πολιτισμό, δίνεις ραντεβού στη βάρκα για αργότερα, με την ευχή να (μη) σε ξεχάσει.
*Το Γυαλί είναι εκδρομή αλλά πρωτίστως, μια απόκοσμη εμπειρία. Το πλοιάριο της εταιρίας ΛΑΒΑ που διαχειρίζεται την εξόρυξη της ελαφρόπετρας, μεταφέρει τους εργάτες με το πρώτο φως του ήλιου, μαζί κι εσένα. Με δικό του ηφαίστειο, κατάφυτο με πεύκα στη βόρεια πλευρά του, σκιά του κλειστού όρμου με τα καταπράσινα νερά, όλα αλλάζουν απότομα όψη στην άλλη πλευρά. Εδώ βρίσκονται οι μοναδικές στην Ελλάδα εγκαταστάσεις εξόρυξης ελαφρόπετρας. Η ανθρώπινη δραστηριότητα των τελευταίων 50 χρόνων έχει δημιουργήσει στις απόκρημνες, κατάλευκες πλαγιές, σχήματα εξωπραγματικά, γλυπτά απίστευτης, αφηρημένης ομορφιάς. Και μπροστά στο προϊστορικό τοπίο, η παραφωνία των μηχανολογικών εγκαταστάσεων, των τούνελ, το σιλό, οι φορτωτές, το πλοίο που θα μεταφέρει την ελαφρόπετρα. Το Γυαλί είναι μια υπέροχη ιδέα για μπάνιο και περιήγηση στο κέντρο του νησιού, που αξίζει οπωσδήποτε το βάρβαρο ξύπνημα, αφού μόνο το φως της αυγής απογειώνει το σουρεαλιστικό ντεκόρ, αρκεί να μην ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου νερό, κάτι για φαγητό και κυρίως, τη φωτογραφική σου μηχανή.
* Θύμαινα. Κελαηδίσματα από πέρδικες, ήχος από κουδούνια κοπαδιών, κοκκινιστό κατσικάκι κάτω από τα αρμυρίκια, τηγανητό χταποδάκι στον καφενέ-καρτ ποστάλ του κυρ Μήτσου, κακαβιά στο αιωνόβιο κουτούκι του Καραμανώλη, όση παραλία θες να διαλέξεις, άφθονη και κρυστάλλινη. Ένας παράδεισος της σιωπής που διαταράσσεται δις ημερησίως για λίγο από τα τουριστικά καΐκια, σε λίγο θα φύγουν, έχεις πολλά θαύματα να ανακαλύψεις στα καλόβολα μονοπάτια ή να ξεφύγεις απέναντι στο ερημονησάκι Θυμαινάκι με τον μαγικό βυθό.
* Ψέριμος Ένα νησί σαν απέραντη τιρκουάζ παραλία, τα λιγοστά σπιτάκια αναδύονται μέσα από την ψιλή σαν χρυσόσκονη άμμο, παντού άμμος και κρύσταλλο νερό, χταποδοκεφτέδες και σπαρταριστό ψάρι στη Σεβαστή, άμα θες ξενύχτι μοναχικό με θέα το γαλαξία ο Νικόλας θα κλείσει αλλά θα σου αφήσει παγωμένες μπίρες καβάτζα, ξαφνικά η θάλασσα μαυρίζει στο σκοτάδι, ορδές από κυνηγημένες σαρδέλες βγαίνουν στη στεριά, οι ψαράδες ξυπνάνε, τις μαζεύουν με απόχες, απρόσμενο πάρτι, να ξεκοκαλίζεις ψαράκι στη φου-φού μέχρι να σε πιάσει στα πράσα η ανατολή. Και αν δεν θες ν' ακούσεις ούτε ανθρώπινη ανάσα, παρά μονάχα αυτή του ανέμου, απέναντι, η Πλάτη, ακατοίκητη σε περιμένει για βουτιές, κάτω από τη σκιά των κέδρων της.
*Πολύαιγος. Γύρω της, παρκάρουν τα γιοτ των διασήμων αλλά κανείς από αυτούς, ευτυχώς, δεν αντιλαμβάνεται τον παράδεισο σαν ένα ξερονήσι, με εντυπωσιακές ακτές που διαμόρφωσε ολόλευκες ένας σπάνιος ορυκτός πλούτος. Πάνω του έχει μόνο ένα ζευγάρι βοσκούς, μια Παναγία Πολυβιάτισσα και την εγκυμονούσα στον καιρό της, μονάχους-μονάχους. Ομορφιά που κόβει την ανάσα, τροπικά τιρκουάζ διάφανα νερά, βράχια που ξεφυτρώνουν-γλυπτά ενός καλαίσθητου θεού-μέσα από το κύμα.
* Κουνούπα. Τιρκουάζ νερά από τη μια, γαλάζια, διάφανα και διαυγή από την άλλη, στη μέση μια λωρίδα από λευκή άμμο, δαντελωτά κολπάκια, η θάλασσα μεταμορφώνεται σε φυσική πισίνα-καθρέφτη, στην Κουνούπα θα μπορούσε ωραιότατα να έχει γυριστεί η Γαλάζια Λίμνη μαζί και η Παραλία του Ντι Κάπριο. Όταν έρχεται το εκδρομικό από την Αστυπάλαια, μετακομίζεις για 2 ώρες στην πίσω πλευρά και παίρνεις μαζί σου τα χρειαζούμενα γιατί η μοναδική καντινούλα παίρνει κεφάλια.
*Η Τέλενδος είναι τέσσερις παραλίες, ξωκκλήσια στο χείλος του γκρεμού, εκεί που νιώθεις ο τελευταίος θνητός πάνω σ' αυτή τη γη, μια βυθισμένη αρχαία πόλη, μια νεκρόπολη κάτω από τα πεύκα, 2 γαλανόλευκα ταβερνάκια, ένας καφενές, κατσικάκι στη γάστρα, κακαβιά, σπιτικό παγωτό και μαγιό όλη μέρα, είναι κυρίως η αντιδιαστολή, πιο πολύ πίσω από τα φώτα της νύχτας, όταν αντικρίζεις από το βάθος του πιο αγνού παράδεισου τα απέναντι φώτα του πολιτισμού της Καλύμνου, μια ανάσα δρόμο. Και δεν θες να γυρίσεις.
Θα πας σε 8 λεπτά από την Κάλυμνο με θαλάσσιο ταξί
