Καλοκαίρι του 2006 στη Νάξο! Γυναικοπαρέα... 4 φίλες. Ξεκινήσαμε με πολλή διάθεση για χαλάρωση και ξέφρενο γλέντι, ωστόσο, αφού γυρίσαμε σώες στα σπίτια μας, είναι το μόνο που μας νοιάζει πια!
Πρώτη βραδιά σε γνωστό παραλιακό κλαμπ, ο barman τρελαίνεται με το hit της εποχής «είμαι ένας άλλος ζω σε παράνοια » και αρχίζει να εκσφενδονίζει σφηνοπότηρα στον αέρα! Εννοείται το ένα προσγειώθηκε επάνω στη φίλη μου, της έκοψε το χέρι και τρέχαμε για ράμματα στο κέντρο υγείας. Την επόμενη μέρα σε επίσης γνωστό beach bar του Αγ. Προκοπίου, ο barman ξανατρελαίνεται με επίσης γνωστό hit και αρχίζει να πετάει καπάκια από μπίρες στον αέρα! Εννοείται ότι το ένα ήρθε και βούλωσε το μάτι της άλλης φίλης μου! Ξανατρέξτε στο κέντρο υγείας!
Τρίτη μέρα πια (αφού είχαμε απομείνει 2 σώες και αβλαβείς) πηγαίνουμε σε ένα πολύ ωραίο ουζερί για το καθιερωμένο καλαμαράκι-ουζάκι, παραπατάει ο σερβιτόρος και του φεύγει ο γεμάτος δίσκος με φόρα, ο οποίος φυσικά προσγειώθηκε ‒πού αλλού;‒ επάνω στις 2 σώες. Τα γυαλιά μάς έσκισαν τα χέρια και ξανά μανά στο κέντρο υγείας!
Τι αποκομίσαμε από τις διακοπές μας; Μα φυσικά, γνωριμία με όλες τις νοσοκόμες και τους γιατρούς του νησιού! Α και μαζί με όλα αυτά, εννοείται κ τσακωμός στην παρέα καθώς οι μισές είχαν ξενερώσει με τα ατυχήματα κ οι άλλες μισές απλώς προσπαθούσαν να το διασκεδάσουν!!!
Υ.Γ: Εξαιρετική η περίθαλψη στο κέντρο υγείας της Νάξου!
26°
