Η Λίζα, ο καλός και ο κακός λύκος

Μαγιό, σορτσάκι, πέδιλα φλατ και με τακούνι, άρωμα, φουστάνι για το πάρτι, εσώρουχα… Η βαλίτσα του τριημέρου στηνόταν βιαστικά όπως καθετί που την αφορούσε. Η εξαφάνιση μέρους από το ολοκαίνουριο σετ των εσωρούχων -εκείνο το τέλεια συνδυασμένο με το φουστάνι το κοντό που το Λιζάκι θα φόραγε στο πάρτι- ήταν ξαφνική και δύσκολη στη διαχείριση. «Τι στο καλό! Εδώ μπροστά μου το είχα…», μονολογούσε ανακατεύοντας ξανά και ξανά τα πράγματά της. Τελευταία της ελπίδα να το έχει πάρει εκείνος…

«SOS… Δεν βρίσκω το εσωρουχάκι μου. Φοβάμαι πως πρέπει να ακυρώσουμε το ταξίδι», του έστειλε με μήνυμα γραπτό. «Μπορεί να το πήρε ο κακός ο λύκος, μωράκι μου», της απάντησε για να την κάνει να βγει ημίγυμνη όπως ήταν στον κήπο που έμοιαζε με δάσος.

Αυτός, ακουμπισμένος στον κορμό ενός δέντρου, επεξεργαζόταν το απολεσθέν αντικείμενο χωρίς να της δίνει σημασία. «Δώστο μου!», του είπε επιτακτικά και κάπως τσαντισμένα. «Όχι!», της απάντησε αυτός βάζοντάς το βαθειά στην τσέπη του. «Μα εσύ είσαι ο καλός ο λύκος…», του ψιθύρισε αυτή μέσα στο στόμα γνωρίζοντας πως τίποτα δεν θα μπορούσε να τον εξαγριώσει περισσότερο. Η ιδέα και μόνο πως κάποιος άλλος ήταν ο κακός ο λύκος στη ζωή της, τον έκανε σωστό θηρίο. Σεξ στα τέσσερα σχεδόν εκδικητικό κι ας έχαναν την πτήση.

Ώρες μετά και έχοντας φτάσει στον προορισμό του τριημέρου, το Λιζάκι χόρευε σαν τρελό μέσα στο κοντό φουστάνι με εκείνον να την κοιτά με λαχτάρα σαν οξυγόνο του. «Έλα να χορέψουμε!», του έγνεφε κάθε τόσο μα αυτός εκεί… λύκος σωστός παρατηρούσε με τις ώρες το θήραμά του ως την κατάλληλη στιγμή της επίθεσης. Είχε άλλωστε για τα καλά τη μυρωδιά της σάρκας της πάνω του. Αδύνατον να χάσει!