Σέιχ Σου θα πει του Σεΐχη το νερό και μερικά ακόμα πράγματα

Όλα μιλούν στο Σέιχ Σου. Είμαι το αγόρι που φιλά το κορίτσι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου τη νύχτα, με την πόλη κάτω να λαμπυρίζει λες και χιλιάδες αστεροειδείς από τον ουρανό έπεσαν στη γη. Είμαι ο πυροσβέστης που αγρυπνά από τη θέση του παρατηρίου Πολύζοβα παραμονεύoντας μην τυχόν και καμιά φλόγα με λαμπαδιάσει. Είμαι ο Αρίστος Παγκρατίδης που φωνάζει αθώος είμαι, δεν ήμουν εγώ, εγώ το πιο εύκολο θύμα ήμουν, για να μου φορτώσουν την κατηγορία του Δράκου και πάρε με κάτω, είμαι αθώος, μανούλα μου. Ο λαγός στη φτέρη είμαι, ο σκίουρος και το αλεπουδέλι, μέλη της κομπανίας με τα 18 είδη θηλαστικών και 95 είδη πτηνών που έχουμε για σπίτι μας το Σέιχ Σου. Το πιτσιρίκι που η μαμά μου με έφερε για βουτιά στην πισίνα του Φιλίππειου, και το ξενοδοχείο Φιλίππειο είμαι, προσοχή, τις επικίνδυνες μέρες που βγαίνει το απαγορευτικό, δεν μπορείς να με προσεγγίσεις, παρεκτός εάν μένεις εδώ.

Πολλά είμαι, ένας φάκελος της δασικής υπηρεσίας που γράφει ότι με απαρτίζουν 30.340 στρέμματα πράσινου δάσους. Και το λάουντζ αναψυκτήριο Cedar είμαι, που παλιά, όταν όλη η Θεσσαλονίκη ανέβαινε στα μέρη μου για κλαμπ σάντουιτς και χυμό Αμίτα, με φώναζαν Κεδρηνό Λόφο, αναψυκτήριο θεσμός και τέρμα βίνταζ. Κεδρηνό συνολικά με αποκαλούν ως δάσος, χρωστώ το προσωνύμιο στον ποιητή Γεώργιο Βαφόπουλο που εισηγήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο «να μετονομαστεί η περιοχή του δάσους, γνωστή ως Σέιχ Σου, το νερό του Σεΐχη ελληνιστί, όπως ομολογεί η πινακίδα του 1760 που βρέθηκε σε παρακείμενη ερειπωμένη πηγή, σε Κεδρηνό Λόφο».

Ακόμα παλιότερα, να πώς περιγράφει το μεγαλείο των βυζαντινών μου χρόνων, ο Ιωάννης Καμενιάτης: «Το προς ανατολάς δε της πόλεως όρος, ως λίαν εστί πάγκαλες και εράσμιον. Κεκόσμηται γαρ δένδρεσιν αμφιλανθέσιν, παραδείσοις ποικίλοις, ύδασιν απείροις, τοις μεν πηγαίοις, τοις δε ποταμοίς, οις αι λόχμαι του όρους τω πεδίω χαρίζονται, και αυτήν δε δεξιούνται την θάλασσαν. Άμπελοι γαρ αλλήλαις παραμφυτευμέναι τα χωρία στεφανούσι και τον φιλόκαλον οφθαλμόν, τη πληθύι των καρπών εις ευφροσύνης προτρέπονται».

Μετά τους Βυζαντινούς είναι οι Οθωμανοί ξυλοκόποι που εφορμούν και με υλοτομούν ανεξέλεγκτα, καθώς στη Θεσσαλονίκη εγκαταστάθηκε το επίσημο ναυπηγείο του τουρκικού στόλου. Πολλά χρόνια αργότερα είμαι ούτε ένα ούτε δύο ούτε τρία, αλλά Χίλια Δένδρα, και είναι μαζί μου πλατανόφυλλα κατηγορίας Pinus Brutia, πεύκα Pinus Pinea και Pinus Halepensis. Παραδίπλα ακούω άλλες φωνές να λένε «είμαι το μικρόβιο Thaumetopoea Pityocampa, ο εχθρός που τα ροκανίζει και τα μαραίνει, παρέα με το έτερο φλοιοφάγο Blastofagus Piniperda». Είμαι ένα καμένο εκτάρι από τα 1664 που εξόντωσε η μεγάλη πυρκαγιά του 1997, ο Άγιος Παύλος, το Κρυονέρι, το Ρετζίκι, η Τριανδρία και τα δυο Τεπέ, το Καρά Τεπέ και το Σιβρί Τεπέ που εντός μας, εκτός από πεύκα, θα βρεις και αιλανθούς και κυπαρίσσια Αριζόνας, πουρνάρια, κουτσουπιές, κισσούς, δάφνες και κουκουναριές, γκορτσιές και αγριοελιές, φτελιές και αμπέλους και μονοπάτια αναψυχής και περιπάτου.

Το 28% των Θεσσαλονικέων θα με επισκεφτεί 11 φορές τον χρόνο, χώρια από αυτούς που θα ανηφορίσουν στα θέατρα Γης και Δάσους για να κάνουν κέφι με Ματούλα, Θανάση, Σωκράτη και Τραγωδίες θεατρικές από θιάσους διάφορους. Είμαι το Σέιχ Σου, με προσέχεις για να με έχεις και σε ξορκίζω να ψάξεις λίγο παραπάνω, όταν τυχόν η κουβέντα έρθει στην Υπόθεση Παγκρατίδη-Δράκος, για να μάθεις τι πάει να πει «μετά από τρία χρόνια, το 1968, συνελήφθη και δεύτερος Δράκος, ο Ιωάννης Σερεσλής, ένοχος όπως αποδείχτηκε για ανθρωποκτονίες, βιασμούς και ληστείες».

Πίσω από τα έργα του Fly Over, το δάσος

Τον χειμώνα μαλακώνω τον Βαρδάρη και του αποφορτίζω τη μανία για να μη σας μαστιγώνει λυσσασμένα, συγκρατώ τα νερά της βροχής για να μη σας καταπιούν και το καλοκαίρι, σήμερα καλή ώρα, σας βλέπω από το ύψος του Περιφερειακού να την κοπανάτε όπου φύγει για Χαλκιδικές και Λιτόχωρα, αφήνοντάς με μόνο με τον στόλο των εκσκαφέων του Fly Over. Οι γερανοί και οι πατόζες δεν κοιμούνται ποτέ, απογευματινή ανάπαυση δεν έχω, και άντε στην ευχή του Ιούνιου.