Το κίνημα κατά των εξορύξεων εξαπλώνεται και στην Αθήνα

Λειτουργώντας από κάτω προς τα πάνω, με δημόσιες διαβουλεύσεις, ακτιβιστικές δράσεις και ενημερωτικές καμπάνιες, οι κάτοικοι της Ηπείρου έχουν μεταφέρει το μήνυμα κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων, σε όλη την Ελλάδα. Και το κίνημα εξαπλώνεται καθημερινά. Μέσα στον τελευταίο μήνα τα διοικητικά συμβούλια δύο ακόμα Δήμων, αυτών της Άρτας και των Κεντρικών Τζουμέρκων, ψήφισαν σχεδόν ομόφωνα για την διακοπή οποιασδήποτε εξορυκτικής δραστηριότητας στις περιοχές αυτές.

Υπενθυμίζεται ότι έχουν δοθεί άδειες σε πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η ΕΛΠΕ, ExxonMobil, Repsol και Total, για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε τουλάχιστον 75.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της ελληνικής επικράτειας.

Πριν περίπου τρεις εβδομάδες βρεθήκαμε στο Πολυτεχνείο σε ένα κάλεσμα συλλογικοτήτων από την Πρωτοβουλία Αθήνας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Ένα μήνα μετά τη συνέλευσή τους ακολουθήσαμε την πορεία που διοργάνωσαν την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου, φέρνοντας για πρώτη φορά στο Αθηναϊκό προσκήνιο το ζήτημα των εξορύξεων. Και στις δύο περιπτώσεις ζητήσαμε από τους παρευρισκόμενους να μας εξηγήσουν τι συμβαίνει με τις εξορύξεις στην Ελλάδα και γιατί εναντιώνονται σε αυτές.

Ένα μοντέλο εξορύξεων δεν συνάδει με την τοπική οικονομία της Ηπείρου, η οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τον φυσικό της πλούτο και να επενδύσει περαιτέρω στον τουρισμό, στους πρωτογενείς τομείς (κτηνοτροφία, γεωργία, αλιεύματα) και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ένα ενεργειακό μοντέλο βασισμένο στους υδρογονάνθρακες δεν θεωρείται πια βιώσιμο πουθενά στον κόσμο και ειδικότερα στην Ελλάδα, μία χώρα η οικονομία της οποίας συνδέεται άρρηκτα με τον φυσικό της πλούτο και τον τουρισμό που αυτός ελκύει, όπως σημειώνει και η WWF.

Όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα η ελληνική ενεργειακή πολιτική μέχρι το 2030 βασίζεται ακόμα σε ποσοστό τουλάχιστον 60% σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο και λιγνίτη. Η εξερεύνηση και εξόρυξη νέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων αψηφά τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας σχετικά με τη σταθεροποίηση της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αψηφά επίσης τη συμφωνία του Παρισιού, που υπερψηφίστηκε απο 193 κράτη τον Δεκέμβριο του 2015 και αφορά στον περιορισμό της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας σε 1,5-2^οC (σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα) και στην συνέχεια κυρώθηκε σχεδόν ομόφωνα από το ελληνικό κοινοβούλιο το 2016.

Χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο με δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις ακυρώνουν μελλοντικές η προϋπάρχουσες συμβάσεις για εξορύξεις υδρογονανθράκων. Έτσι γίνεται σαφές πως η κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί κομματικό ζήτημα, αλλά ένα litmus test, δηλαδή το χαρακτηριστικό εκείνο που θα δείξει και θα κρίνει ποιες κυβερνήσεις μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων μίας παγκόσμιας πρόκλησης.