Είκοσι χρόνια πριν η παγκόσμια κοινότητα είχε αναγνωρίσει τους κινδύνους που υπήρχαν για το περιβάλλον στο μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαμε. Έτσι προέκυψε το 1992 η πρώτη παγκόσμια σύνοδος για την βιοποικιλότητα στο Ρίο. Σε αυτή την πρώτη συνδιάσκεψη οι κυβερνήσεις είχαν αναλάβει ενενήντα δεσμεύσεις από τις οποίες δυστυχώς τηρήθηκαν μόνο οι τέσσερις. Σήμερα είκοσι χρόνια μετά, με πολύ πιο έντονα και πιεστικά περιβαλλοντικά προβλήματα, εκατόν ενενήντα εθνικές αντιπροσωπείες ξανασυναντήθηκαν στο Ρίο για να καταλήξουν στο απόλυτο φιάσκο.
Οι ηγέτες αποδείχτηκαν απρόθυμοι και ολίγιστοι στο να βάλουν την υπογραφή τους σε ένα δεσμευτικό κείμενο, τη στιγμή που το περιβάλλον με την κατασπατάληση των πόρων αδυνατεί να συντηρήσει τα 7 δις του πληθυσμού της γης. Οι αναπτυσσόμενες χώρες χαρακτήρισαν την πράσινη ανάπτυξη, με τον τρόπο που οι πλούσιες χώρες την εννοούν, σαν μια νέα μορφή αποικιοκρατίας που τους γονατίζει οικονομικά και αρνούνται να συζητήσουν οτιδήποτε επ’ αυτού.
Το παρόνστη σύνοδο έδωσε και το Μεσογειακό Γραφείο Πληροφόρησης για το Περιβάλλον, τον Πολιτισμό και την Αειφόρο Ανάπτυξη (MIO-ECSDE) που εδρεύει στην Αθήνα και αποτελεί μια Ομοσπονδία Μεσογειακών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που ασχολούνται με θέματα περιβάλλοντος και ανάπτυξης. Σε εκδήλωση που διοργάνωσαν στα πλαίσια της συνόδου και παρευρέθηκαν διακεκριμένες προσωπικότητες από την περιοχή της Μεσογείου μεταξύ των οποίων και ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό υπογραμμίστηκε η ανάγκη για συνεργασία και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της Μεσογείου. Χαρακτηριστικά ο καθηγητής Μιχάλης Σκούλλος ανέφερε ότι «μαζί οι λαοί της Μεσογείου μπορούμε να καταφέρουμε πολλά περισσότερα απ’ ότι μπορεί ο καθένας μόνος του. Αν αποτύχουμε σε αυτή την περιοχή, η ελπίδα για άλλα μέρη του κόσμου, όπου το χάσμα Βορρά –Νότου είναι μεγαλύτερο είναι ελάχιστη».
Ο πρίγκιπας Αλβέρτος υπενθύμισε ότι οι προκλήσεις του παρελθόντος «έχουν ξεπεραστεί χάρη στην εφευρετικότητα και την ευφυΐα των λαών που ζουν γύρω από τις ακτές της Μεσογείου, οι οποίοι στο πέρασμα του χρόνων, έχουν καταστήσει την περιοχή έναν πλεονεκτικό κόμβο κουλτούρας, εμπορίου, πολιτισμού και προόδου», και εξέφρασε την ελπίδα ότι «οι ίδιοι άνθρωποι θα καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα μοντέλο ανάπτυξης για την προστασία και την διατήρηση του σημαντικότερου πλούτου τους. Της Μεσογείου θάλασσας που αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού τους».
Δυστυχώς όμως η οικονομική κρίση κάνει τις κυβερνήσεις απρόθυμες να ακολουθήσουν τον πράσινο δρόμο και για άλλη μια φορά έμειναν στα ευχολόγια για το τι πρέπει να γίνει αλλά δεν δεσμεύτηκαν για να το πράξουν.
Πολύς κόσμος θεωρεί ότι η αύξηση της θερμοκρασίας και των βροχοπτώσεων είναι μια μάλλον θετική προοπτική για περιοχές που πάσχουν από εποχική ξηρασία και μικρή ανάπτυξη της βλάστησης. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
24°
