Μέχρι τις 21 Αυγούστου χρησιμοποιήσαμε όλους τους φυσικούς πόρους του πλανήτη για το 2010. Από εκείνη τη μέρα ότι παίρνουμε από τη φύση είναι με πίστωση. Αν κάνουμε μια αντιπαραβολή με την οικονομία θα καταλάβουμε καλύτερα αυτό τι σημαίνει. Όπως στην οικονομία υποβάλαμε τη χώρα σε δυσβάσταχτα δάνεια υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών με χρέη, αντίστοιχα και με την εξάντληση των φυσικών πόρων πιστώνουμε τις επόμενες γενιές με μια φτώχια που δυστυχώς όμως θα είναι μη αναστρέψιμη. Γιατί κάποια στιγμή η χώρα θα βγει από την οικονομική κρίση, από την περιβαλλοντική κρίση όμως δεν θα βγει ποτέ και το κόστος της αδράνειας θα το πληρώσουμε πολύ πιο ακριβά.
Με αφορμή ότι το 2010 ήταν έτος ανακηρυγμένο από τον Ο.Η.Ε σαν Παγκόσμιο Έτος Βιοποικιλότητας το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS οργάνωσε ένα διήμερο συνέδριο αφιερωμένο στην Βιοποικιλότητα και στην Ελληνική πραγματικότητα όπως αυτή καταγράφεται μέσα σ’ ένα παγκόσμιο πλαίσιο. Παρ’ ότι δεν επιτεύχθηκαν οι στόχοι της Ε.Ε για το 2010 η συμφωνία που υπογράφηκε στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας από 193 χώρες λίγο πριν εκπνεύσει η χρονιά ήταν ένας άνεμος αλλαγής απέναντι στην «πτώχευση» του περιβάλλοντος. Τα κράτη δεσμεύονται για πραγματική συνεργασία και υιοθετούν πρακτικές του παρελθόντος που έχουν δείξει ότι μπορούν να προστατέψουν το περιβάλλον. Σε ότι αφορά την Ελληνική πραγματικότητα η επαναλειτουργία της επιτροπής ΦΥΣΗ 2000, ο νόμος για την Βιοποικιλότητα και η άμεση έναρξη συντονισμένου διαλόγου μεταξύ των πολύπαθων φορέων διαχείρισης αποτελούν θετικές ενδείξεις για την προστασία της πλούσιας και ενίοτε σπάνιας βιοποικιλότητας της χώρας μας. Από την άλλη πλευρά όμως παραμένει ζητούμενο η διάθεση κονδυλίων για επιστημονικές δράσεις, υπάρχουν κενά στον καθορισμό αρμοδιοτήτων μεταξύ των φορέων ενώ ελλιπής είναι και η ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών για το όφελος τους από την διαφύλαξη των προστατευόμενων περιοχών. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που αναδείχτηκε μέσα από τις εργασίες του συνεδρίου είναι το γεγονός ότι ενώ υπάρχει πλούσιο επιστημονικό έργο και γνώση από ερευνητικούς φορείς η γνώση αυτή δεν φτάνει στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων που σημαίνει ότι είναι επιτακτική ανάγκη για συνεργασία μεταξύ των φορέων διαχείρισης, των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται μέσα σε μία προστατευόμενη περιοχή.
Ο όρος βιοποικιλότητα σημαίνει ζωή. Αν αυτή η ζωή εξαφανιζόταν από την γη το ανθρώπινο είδος θα εξαφανιζόταν μέσα σε ένα λεπτό. Αν αντίθετα εξαφανιζόταν το ανθρώπινο είδος η βιοποικιλότητα θα εξακολουθούσε να ζει μια χαρά.
15°
