Για πρώτη φορά στην Παγκόσμια Διάσκεψη του ΟΗΕ, όπου συνήθως συζητούνται κοινωνικά θέματα όπως για παράδειγμα η εξάλειψη της ακραίας φτώχιας, αλλά και καθορίζονται οι παγκόσμιοι αναπτυξιακοί στόχοι των επόμενων χρόνων, το θέμα κλιματική αλλαγή κατείχε εξέχουσα θέση.
Τώρα πλέον που βρισκόμαστε στο και πέντε οι παγκόσμιοι ηγέτες έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους ανάπτυξη εάν δεν υπάρχει υγιές περιβάλλον. Η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας πρέπει να συγκρατηθεί κάτω από τους 2ο C ώστε να αποφευχθούν οι χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρξει μια δεσμευτική συμφωνία που θα μειώνει τις παγκόσμιες εκπομπές τουλάχιστον κατά 80% μέχρι το 2050. Αυτή η συμφωνία θα πρέπει να επιτευχθεί στις επερχόμενες συνομιλίες για το κλίμα στο Παρίσι.
Ο δρόμος όμως για το Παρίσι δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ίσως η επίτευξη συμφωνίας στο Παρίσι να αποδειχθεί ο πιο δύσκολος στόχος από τους 17 παγκόσμιους στόχους που θέτει η φετινή ατζέντα του ΟΗΕ. Ωστόσο μια αποτυχία στο Παρίσι θέτει σε κίνδυνο και όλους τους άλλους στόχους αφού η κλιματική αλλαγή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις συνθήκες ζωής και διαβίωσης των ανθρώπων, ενώ συνδέεται και με του πρόσφυγες αφού χώρες όπως το Μπαγκλαντές έχουν ήδη αρχίσει να βιώνουν τις συνέπειες της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Με λίγα λόγια η αποτυχία στο Παρίσι υπονομεύει την παγκόσμια ανάπτυξη.
Τα θέματα που οδήγησαν στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων στην Κοπεγχάγη το 2009 (COP 15)εξακολουθούν να είναι τα ίδια που θα απασχολήσουν και τις διαπραγματεύσεις στο Παρίσι (COP 21). Ποιος θα αναλάβει δράση για το κλίμα; Τα ανεπτυγμένα κράτη θα βάλουν βαθιά το χέρι στη τσέπη για την χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων κρατών; Γιατί δεν μπορούν να τους ζητούν να μην αναπτυχθούν για να μην ρυπαίνουν.
Το ίδιο έκαναν τα ανεπτυγμένα κράτη όλα τα προηγούμενα χρόνια και εξακολουθούν να το κάνουν. Πως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα καταλήξουμε στο Παρίσι σε μια δεσμευτική συμφωνία όταν και στην Κοπεγχάγη οι στόχοι και τα ρίσκα ήταν τα ίδια αλλά οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν; Τα ερωτήματα αυτά έθεσε η A.V στον Nick Nuttall Εκπρόσωπο Τύπου του ΟΗΕ για θέματα Κλιματικής Αλλαγής. «Οι περιστάσεις τώρα είναι διαφορετικές. Είναι σημαντικό ότι στην αναπτυξιακή ατζέντα του ΟΗΕ για το 2030 η κλιματική αλλαγή ενσωματώνεται με τις κοινωνικές υποθέσεις. Το θέμα της κλιματικής αλλαγής συνδυάζεται με τη φτώχια. Η ατζέντα για τη βιώσιμη ενέργεια συνδυάζεται με την πρόσβαση όλων σε ενέργεια και στις ανέσεις που αυτή προσφέρει. Παράλληλα οι επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι μεγάλες και αυτό είναι μια καλή συγκυρία» μας απάντησε ο κ. Nick Nuttall.
Λιγότερο αισιόδοξος για τις διαπραγματεύσεις στο Παρίσι εμφανίστηκε ο Bill McKibben, ιδρυτής της περιβαλλοντικής οργάνωσης 350.org, ο οποίος ανέφερε ότι «εάν υπήρχε ένα φιλόδοξο σχέδιο για το Παρίσι θα μιλούσαν για ενεργειακή αυτάρκεια των σπιτιών». Ωστόσο το γεγονός ότι ο ΟΗΕ υποστηρίζει πλέον όχι μια κεντρική πολιτική που θα πρέπει να εφαρμοστεί από τα κράτη, αλλά ότι κάθε κράτος σύμφωνα με τις ανάγκες του και τις ιδιαιτερότητες του, θα μπορεί να θέσει του δικούς του φιλόδοξους στόχους μείωσης των εκπομπών και με τη στήριξη και τη συνεργασία των υπολοίπων να τους πετύχει, είναι μια σημαντική πρόοδος. Επιπλέον αυτό δίνει και τη δυνατότητα στην κοινωνία των πολιτών να πιέσουν τις κυβερνήσεις στη λήψη μέτρων για την μείωση των εκπομπών. Σε αυτό το σημείο όμως ο Dr. Danny Sriskandarajah Γενικός Γραμματέας και CEO της CIVICUS μιας οργάνωσης που ενισχύει και συνδέει μεταξύ τους τις ΜΚΟ ανά τον κόσμο, διατήρησε τις επιφυλάξεις του. « Χωρίς ελευθερία δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνία των πολιτών. Σήμερα η ελευθερία απειλείται όσο ποτέ προηγουμένως. Ποτέ δεν υπήρχε αυτό το φαινόμενο της επίθεσης στην κοινωνία των πολιτών στις ΗΠΑ. Το ίδιο συμβαίνει και στην Αυστραλία και στον Καναδά. Και φυσικά μην ξεχνάμε τις Σκουριές στην Ελλάδα» ανέφερε χαρακτηριστικά εντάσσοντας και την Ελλάδα στις χώρες που καταστρατηγούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στα πηγαδάκια των δημοσιογράφων και των εκπροσώπων των περιβαλλοντικών οργανώσεων στους διαδρόμους του UN Foundation αναγνωριζόταν, ότι παρά τα όποια εμπόδια οι συνομιλίες στο Παρίσι (COP21) θα είναι ένα γόνιμο σημείο εκκίνησης. Κανείς δεν περιμένει μια μεγάλη δεσμευτική συμφωνία αλλά και μια αδύνατη συμφωνία από καθόλου συμφωνία θα είναι μια θετική εξέλιξη. Οι πολίτες όμως πρέπει να καταλάβουν ότι η δύναμη είναι στα χέρια τους και να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους. Αλλιώς η λέξη ανάπτυξη θα είναι κενή περιεχομένου.
11°
