Αααααααα, φωνούλα μου, γύρισες; Σε περίμενα, εγώ δεν πρόκαμα… Αθήνα, σε λίγο δίπλα σου με καινούργια Σπείρα, με γενικό τίτλο «Βάζω Κατσαρόλα», το οποίο θα συμβούλευα και τους συμπολίτες μου για την τρέχουσα περίοδο, «μάγκες, φέρτε ό,τι έχετε», επίσης φυτεύτε οπουδήποτε (κάντε μπαξεδάκια) να ’χετε τιμή κόστους το ζαρζαβατικό, κρατήστε χοτ τη σχέση όσοι έχετε κονέ με χωριά, όλο και κάποιο καλάθι θα φτάσει. Αλήθεια, όλα τα βγάζει αυτή η χώρα, πώς έγινε έτσι κουλή χρεωμένη να μοιράζει λίζινγκ οικόπεδα για να επιβιώσει;
Εγώ προσωπικά προσπαθώ να βρω το προσωπικό email του προέδρου Ομπάμα να του πω ότι είμαι ένας μουσικοσυνθέτης πολλαπλών ικανοτήτων να δει πώς θα μ’ εκμεταλλευθεί πρώτο χέρι, γιατί μέχρι να με συστήσει ο Γιώργος –έχει πολλά στο κεφάλι του– θα με στείλει στον Παύλο (μ’ αρέσει) του ΥΠΠΟ – που έχει κι αυτός πολλά στο κεφάλι του κι αυτός θα με στείλει στον κύριο Νικητιάδη του Τουρισμού που ήρθε στην Επίδαυρο, ευγενέστατος και φωτογραφηθήκαμε, βέβαια ήταν μια νύχτα που ούρλιαξε η κερκίδα και έπεσε το θέατρο στις καίριες ατάκες, αλλά αυτά που είπα δεν αφορούσαν στο συγκεκριμένο ΠΑΣΟΚ, ούτε καν μόνο στο ΠΑΣΟΚ εδώ που τα λέμε, αφού κι η ΝΔ νομίζει ότι γι’ αυτήν τα έλεγα, κι ο Κλέωνας το 425 π.χ. Τέλος πάντων, ο κόσμος είναι θυμωμένος και δεν τρέμει τόσο για τα κεκτημένα, όσο τι θα τα κάνει και τα κεκτημένα που έχουν τόσα έξοδα συντήρησης, τόσα εοκικά προγράμματα σ’ αυτή τη γη την τόσο παραθαλάσσια έγιναν, καλέ, μόνο πισίνες, παντού πισίνες, μεγάλες, μικρές, κουλές, σε σχήμα μπανάνας, άθλιες, ότι να ’ναι…
Γνώρισα κάτι Έλληνες αυτό το καλοκαίρι (θα σου τους γνωρίσω πιο κάτω στα υστερόγραφα), παραδείγματα αυτονομίας, αυτογνωσίας και προσωπικού οικονομικού προγράμματος, που τα ’χουν όχι μόνο καταφέρει αλλά και θα επιβιώσουν –κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη– για πολύ απλούς λόγους – όπως π.χ. ότι έχουν ορίσει πόσα τους χρειάζονται για να ζήσουν κανονικά χωρίς να θέλουν να τα αυγατίσουν σε χρόνο ντε τε ή γιατί ίσως κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους και έχουν πάντα δουλειά. Και τις καθημερινές… δεν βάλαν τους Αλβανούς στα χωράφια κι αυτοί να βολοδέρνουν στας Μυκόνους, Πάρους, Αντίπαρους, Κρήτες, Ρόδους με κάτι σκατοκινητά και κάτι προπέρσινες τιβιδοπερσόνες που φέτος δεν τις παίρνει κανείς.
Α, μ’ αρέσει ο Καλλικράτης, μ’ αρέσει κι ο κύριος Ραγκούσης που τον πρότεινε, μ’ αρέσει το ’12 που τελειώνει το συμβόλαιο με την Κρήτη, η Κρήτη να γίνει ανεξάρτητη να πάμε κάτω οι Κρητικοί να ζήσουμε στη χώρα μας, να ’ρχεστε, με διαβατήριο, όνειρο το βρίσκω, και τους Κρήτες κεφαλαιούχους αυτό συμφέρει, θα γίνουμε υπερδύναμη και θα θαυματουργήσουμε κι είμαστε και φιλόξενος λαός και θα σας δεχόμαστε γιορτές και καλοκαίρια, όνειρο, εμείς έχουμε ένα δωματιάκι στο χωριό του παππού που μου τον έχουνε πρώτη βεντέτα στο ηρώο των πεσόντων και που δεν τον πρόλαβα αλλά πολέμησε πολύ κι έχω τ’ όνομά του.
Είσαι σε φωτό στο Έθνος και η κυρία Μπιρμπίλη μ’ ένα παγωτό οικολογικό μελιτζάνα, που η μελιτζάνα, λέει ο Γιώργος, άμα ακούει «Κάρμεν» γίνεται πιο ψυχωμένη και βασταγερή, καλύτερη απ’ την άλλη την απλή μελιτζάνα που ακούει ότι να ’ναι, ωραία να το δοκιμάζω το μελιτζάνα παγωτό… απλό, αλλά όλο αυτό τον οικολογικό οίστρο μ’ αυτή την κρισούμπα επειδή υπάρχουν ακόμα προγράμματα αφάγωτα γιατί ’θελαν προδιαγραφές οι κοινές οι αγορές για τα οικολογικά. Δεν θέλουν απ’ όξω το οικολογικό το εοκικό, τα λεφτά δηλαδή κι από πίσω το Βίλα Ερώτικα, όπου Βίλα Ερώτικα οίκος ανοχής κάπου στη Θεσσαλία = αθάνατε κάμπε Θεσσαλικέ – τον οποίο ποια εγκαινίασε; Ποια = η Τζούλια η θεά! Τέλος πάντων, ας τα πάρουμε και τα ανεμόδερτα και θαλασσόδερτα τα οικολογικά, που με παίρνουν κάτι θείες και μου κραίνουν να τσι πω γι’ αυτά, ποια καλέ; Αυτά, παιδί μου, τα φωτιστικά! Ποια φωτιστικά, ποια λεφτά, εμπροοοοοοός; Μίλα, καλέ!
Ας πάρουν και τα εδάφη λίζινγκ οι ιδιώτες, κάντε κάτι για τους έρημους τους Έλληνες καπνιστές –καλέ, τα καπνά μας–, κόφτε την εισαγωγή τσιγάρου να καπνίζουμε τα τέλεια τα δικά μας, να παίρνει κάτι κι ο ξανθιώτης που τα καλλιεργεί – και δεν θα μας βάλει τώρα η ΕΟΚ να καρφωνόμαστε μεταξύ μας καπνίζοντας αντικαπνίζοντες, άει στο διάολο πια, να δείτε θα εξελιχθεί σε εμφύλιο σπαραγμό, θα γίνει κόλαση, θα καρφωνόμαστε, αίσχος. Κάντε μια ιατρική προσφυγή στην ΕΟΚ, κύριε Γιώργο μας, ότι δεν μπορώ να μην τους αφήσω μια παρηγοριά σ’ αυτή την κρίση, κουκλίτσα μου, άσ’ τους να καπνίζουνε, εδώ μ’ άφησαν και κάπνισα στην πρόβα μου στη Φραγκφούρτη – μια σκληροπυρηνικιά Γερμανίδα, μόλις κατάλαβε ότι είμαι εθισμένος και «αδύνατον», αυτά για τώρα. Άντε, φιλάκια.
Ο κύριος Γιώργος Φούρλας από το Χρυσό Βοιωτίας, τα καλύτερα ψητά του κόσμου, σαλάτα απ’ τον μπαξέ του, κρέατα δικά του, κυνήγι δικό του, κρασί-διαμάντι δικό του, σε μια μαγική μπαλκόνα που βλέπεις τον κάμπο της Άμφισσας, λαδάκι δικό του, τίγκα κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι, 70 ετών παλικάρι, δυο μικρά σπίτια γι’ αυτόν και για την κόρη του, τα ’χω όλα λέει, θέλω μόνο υγεία, λογαριασμός 4 άτομα, φάγαμε-ήπιαμε του σκασμού το σπληνάντερο, τα γιαπράκια, τα παϊδάκια (!), το κρασί το κέρασε, μόνο € 64.
Μαρία Καμπουροπούλου, διευθύντρια του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Ρόδου και καθηγήτρια στην Καλών Τεχνών, φραγκάτη –δεν παριστάνει την πλούσια, δεν το πουλάει–, δοσμένη στον τόπο της, σεμνή, όρθια απ’ τις 6, απ’ το νου της όλα, κι έφτιαξε αυτή και η σπουδαία οικογένειά της ένα από τα ωραιότερα σπα ξενοδοχεία στη Λίνδο, στο βράχο που γυρίστηκαν τα «Κανόνια του Ναβαρόνε», ένα κομψοτέχνημα, με τέχνη και έμπνευση, και που έχει βαλθεί η κυρία Μαίρη, και θα τα καταφέρει, να ξανακάνει το νησί της και τον τόπο της θέμα όπως παλιά – τιμές ακριβές, ζητήστε τιμή γνωριμίας, θα σας εξυπηρετήσουν (www.aquagrand.gr).
Ο Γιώργος, η Στέλλα και τα τέκνα τους στον Δοχό στον Κίσσαβο, που στη μικρή τους πανσιόν στην κρυφή μεριά του βουνού παρηγορούν τους ερειπωμένους απ’ την πόλη εαυτούς και έχουν μπαξέ αμπέλι και μια αγκαλιά μεγάλη σαν τη θάλασσα που απλώνεται μπροστά στα μάτια σου, οικογενειακή επιχείρηση, τιμές κάνα 200άρι το γουίκεντ μαζί με το φαγητό (www.doxos.gr).
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
12°
