Είναι από τα πιο ευχάριστα δώρα προς τα 10 εκατ. των ασφαλισμένων του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) το γεγονός ότι ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός αποφάσισε, κάτω από την πίεση της ψυχρής πραγματικότητας, να μην θέσει σε εφαρμογή από την Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2019 τον λίαν αμφιλεγόμενο θεσμό του gatekeeping, τα κλειδιά του οποίου επροβλέπετο αρχικώς ότι θα κρατούσαν οι οικογενειακοί γιατροί της νέας δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας!
Ελλείψει οικογενειακών γιατρών, λοιπόν, το gatekeeping παραπέμπεται στις (ελληνικές) καλένδες, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι οι πολίτες και οι ασθενείς παραμένουν ελεύθεροι να προσέρχονται απευθείας και οικεία βουλήσει στους ειδικούς γιατρούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, τα νοσοκομεία του ΕΣΥ της χώρας μας και τους γιατρούς του ΕΣΥ.
Παραμένει, δηλαδή, σε λειτουργία η αρχή και ο θεσμός της ελεύθερης επιλογής γιατρού, έως ότου… συμπληρωθεί ικανός αριθμός οικογενειακών γιατρών στο νέο σύστημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Και (ελληνικές) καλένδες γνωρίζετε, ασφαλώς, τι σημαίνει…
Ισχυρίζεται ο Ανδρέας Ξανθός ότι ο οικογενειακός γιατρός με gatekeeping «δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση, είναι εθνικός στόχος»… Αμ, δε!
Ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού με gatekeeping είναι μνημονιακή υποχρέωση της χώρας μας, στον βαθμό κατά τον οποίον μνημονιακή επιταγή, και μάλιστα μονίμως επαναλαμβανόμενη από τους εκπροσώπους των δανειστών κατά τις αξιολογήσεις των προγραμμάτων, ήταν πάντα ο περιορισμός της προσέλευσης πολιτών και ασθενών στο δευτεροβάθμιο επίπεδο του δημοσίου συστήματος Υγείας της χώρας μας.
Δεν ήταν άνευ αντικειμένου εκείνα τα μέτρα περί «εισιτηρίων» για την πρόσβαση στο ΕΣΥ, «εισιτήρια» ύψους είτε πέντε (5) είτε είκοσι (20) ευρώ, τα οποία θα κατέβαλαν οι ασθενείς, προκειμένου να προσέλθουν σε μία δευτεροβάθμια μονάδα Υγεία της χώρας μας, «εισιτήρια» τα οποία πήγαν και αυτά από εκεί που ήρθαν… Το βασικό μνημονιακό αίτημα, όμως, παρέμεινε: Ο περιορισμός της ελεύθερης πρόσβασης στα νοσοκομεία του ΕΣΥ της χώρας μας.
Ήταν, λοιπόν, ο Ανδρέας Ξανθός εκείνος ο οποίος επιχείρησε να συνδυάσει τις παρωχημένες οδηγίες του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) περί οικογενειακού γιατρού και gatekeeping, με τις μνημονιακές απαιτήσεις περί δραστικού περιορισμού της πρόσβασης στα νοσοκομεία του ΕΣΥ.
Σπουδαίο δώρο η παραπομπή του gatekeeping στις (ελληνικές) καλένδες, ακόμη κι εάν αυτό συμβαίνει όχι από επιλογή εκ μέρους του υπουργείου Υγείας, αλλά εξ αντικειμένου, καθώς, πολύ απλά, δεν υπάρχουν οι… κλειδοκράτορες του συστήματος!
