Οστεοαρθρίτιδα: Δραστηριότητες στο νερό που βελτιώνουν τη φυσική κατάσταση και στηρίζουν την άρθρωση
Το ποσοστό των ατόμων με οστεοαρθρίτιδα στο ισχίο που αντιμετωπίζονται συντηρητικά, ή πρόκειται να υποβληθούν σε αρθροπλαστική και αναρωτιούνται εάν μπορούν να αθλούνται είναι υψηλό. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι, ανησυχούν μήπως δεν πρέπει να κολυμπούν και να ασχολούνται με υδάτινα σπορ.
Ο φόβος τους, όμως, είναι ανυπόστατος καθώς στηρίζεται στους μύθους που κυκλοφορούν και συντηρούν περιττούς περιορισμούς. Η κολύμβηση είναι ασφαλής και ωφέλιμη για την ύφεση των συμπτωμάτων, την ανάρρωση και τη μακροπρόθεσμη κινητικότητα.
«Η μεγαλύτερη άρθρωση του ανθρωπίνου σώματος, του ισχίου, είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας, αφού ο χόνδρος που βρίσκεται μεταξύ των οστών και επιτρέπει στην άρθρωση να κινείται, εκφυλίζεται με τη γήρανση. Στους νεότερους είναι απόρροια τραυματισμών», εξηγεί ο διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και εξειδικευμένος στις αρθροπλαστικές ισχίου & γόνατος Ορθοπαιδικός Χειρουργός δρ Αθανάσιος Τσουτσάνης.
Η πάθηση είναι χρόνια και χαρακτηρίζεται από πόνο, ευαισθησία και περιορισμό της κίνησης. Προοδευτικά προκαλεί μείωση της δραστηριότητας και της ποιότητας ζωής των ασθενών. Προς το παρόν, δεν υπάρχει οριστική θεραπεία χωρίς χειρουργική αντικατάσταση της άρθρωσης και η συντηρητική αντιμετώπιση αποσκοπεί στην αποφυγή της επιδείνωσής της και στην ανακούφιση από τα συμπτώματα.
Ενώ υπάρχουν διάφοροι τρόποι διαχείρισης, οι πιο συχνές θεραπείες είναι η λήψη αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και η έγχυση υλικών, όπως το υαλουρονικό οξύ και τα στεροειδή.
«Η επέμβαση γίνεται με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, με την τεχνική AMIS να θεωρείται η πλέον ατραυματική, καθώς η προσπέλαση γίνεται με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων παρεκτοπίζοντας τους μυς. Δηλαδή αυτή η Πρόσθια Ελάχιστης Επεμβατικότητας Χειρουργική Τεχνική δεν απαιτεί τομές ούτε αποκόλληση μυών, μειώνοντας έτσι τον μετεγχειρητικό πόνο, τη διάρκεια νοσηλείας και εξαλείφοντας την ανάγκη μετάγγισης αίματος», εξηγεί ο πιστοποιημένος εκπαιδευτής της τεχνικής και συνεχίζει:
«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της όμως είναι η σημαντικά ταχύτερη αποκατάσταση, σε σύγκριση με άλλες χειρουργικές τεχνικές, αφού οι ασθενείς ξεκινούν τη βάδιση με πατερίτσες την ίδια ημέρα ή την επομένη της επέμβασης. Η δε ανάγκη για χρήση τους είναι μικρότερης διάρκειας αφού μπορούν να διανύουν μικρές αποστάσεις μέσα σε λίγες ημέρες ακόμη και χωρίς αυτές. Έτσι, οι πιο ηλικιωμένοι ασθενείς είναι σε θέση να κινούνται ξανά ανεξάρτητα και οι νεότεροι να επανενταχθούν στην επαγγελματική ζωή τους γρηγορότερα».
Η άσκηση κατέχει σημαντικό ρόλο τόσο για τους ασθενείς που αντιμετωπίζονται συντηρητικά, όσο και για όσους προετοιμάζονται να υποβληθούν σε αντικατάσταση της άρθρωσης. Όλοι ενθαρρύνονται να εκτελούν δραστηριότητες χαμηλής έντασης για την ενδυνάμωση των μυών και τη βελτίωση της ποιότητας των οστών. Η καλή φυσική κατάσταση προεγχειρητικά περιορίζει τον πόνο και τη δυσλειτουργία και μετεγχειρητικά μειώνει την πιθανότητα επιπλοκών κατά 30% - 80% επιτρέποντας έτσι την ταχύτερη επιστροφή στην κανονικότητα.
Η κολύμβηση και κάθε άλλη μορφή άσκησης στο νερό έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα ωφέλιμες για όσους πονούν στο ισχίο ή αναρρώνουν από χειρουργική επέμβαση αντικατάστασής του. Το νερό αποτελεί έναν χώρο που βοηθά στην προστασία από πτώσεις και περαιτέρω τραυματισμούς. Πέρα από ασφαλής είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για την ανάρρωση και τη μακροπρόθεσμη κινητικότητα.
Κάθε δραστηριότητα στο νερό καλυτερεύει τη φυσική κατάσταση, δυναμώνει τους μύες που στηρίζουν την άρθρωση και βελτιώνει την ισορροπία, που είναι απαραίτητη για την αποφυγή των πτώσεων (συχνή αιτία υποβολής σε αρθροπλαστική ισχίου). Όλα αυτά είναι σημαντικά για τους ασθενείς, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, σταδίου οστεοαρθρίτιδας, καθώς ενισχύονται όλοι οι μυς του σώματος και ιδιαίτερα οι πιο σημαντικοί για τους μετεγχειρητικούς ασθενείς: οι απαγωγείς του ισχίου και οι τετρακέφαλοι. Έχει αποδειχθεί ότι το μέγεθός τους, όπως και η λειτουργική ικανότητα και η ισορροπία μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής και τον χρόνο ανάρρωσης μετά από την επέμβαση.
Πέραν της μυϊκής ανάπτυξης και σταθεροποίησης, η βύθιση στο νερό έχει και χαλαρωτική επίδραση, διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος, ανακουφίζει τις αρθρώσεις από την πίεση, χαλαρώνει τις συμφύσεις, βοηθώντας στην αποκατάσταση της κινητικότητας.
Βασική προϋπόθεση είναι η άσκηση να είναι ήπια, καθώς τα φορτία που δέχεται η άρθρωση είναι μεγαλύτερα όσο αυξάνεται η ταχύτητα κολύμβησης, βάδισης ή άσκησης στο νερό.
«Οι ενδοιασμοί ορισμένων για την ενασχόληση με διάφορα θαλάσσια σπορ και με την κολύμβηση έγκεινται σε παρανοήσεις και ξεπερασμένους κανόνες. Από τους πιο συχνούς είναι η εσφαλμένη αντίληψη ότι η τεχνητή άρθρωση δεν αντέχει τα μεγάλα φορτία που ασκούνται σε αυτήν κατά την κολύμβηση. Ισχύει, όμως, το αντίθετο. Η άνωση του νερού περιορίζει σημαντικά την πίεση και τους κραδασμούς που θα δεχόταν κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε άλλης άσκησης στο έδαφος.
Οι μετεγχειρητικοί ασθενείς φοβούνται συχνά μήπως το τραύμα τους μολυνθεί. Κανένας κίνδυνος, όμως, δεν υπάρχει μετά την πλήρη επούλωσή του. Ωστόσο, η ακριβής χρονική στιγμή που θα είναι ξανά δυνατή η κολύμβηση εξαρτάται από μεμονωμένους παράγοντες και γι’ αυτό θα πρέπει να εξατομικεύεται.
Όταν ο χειρουργός δώσει την άδειά του, τίποτα δεν εμποδίζει την κολύμβηση, το aqua aerobic, το περπάτημα ή το τρέξιμο μέσα στο νερό, ακόμη και μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου.
Μπείτε, λοιπόν, στο νερό και απολαύστε τα αναρίθμητα οφέλη που προσφέρει!», καταλήγει ο δρ Τσουτσάνης.
12°
