Η εξέταση υπέρηχων για όρχεις και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσεις.
Δεν έχω ιδιωτική ασφάλεια, οπότε το ΕΣΥ μου φαίνεται καταπληκτική εφεύρεση… μέχρι να το χρειαστώ: οπότε και αρχίζω να έχω τις αμφιβολίες μου. Το να σου γράφει γιατρός μία εξέταση με όριο 20 μέρες μέχρι να την εκτελέσεις την εξέταση, και το να ψάχνεις είτε δημόσιους (ξέχασέ το) είτε ιδιωτικούς (θα ιδρώσεις) φορείς για να κάνεις τη ρημάδα την εξέταση, είναι Γολγοθάς κανονικός. Κι αυτό, ενώ είσαι καλά στην υγεία σου και αντέχεις – δεν θέλω καν να σκεφτώ πώς είναι τα πράγματα όταν δεν είσαι καλά στην υγεία σου, όταν έχεις πόνους, αδυναμία ή ναυτία. Ή, όταν επείγεσαι να κάνεις άμεσα την εξέταση…
Η περιπέτεια ξεκινάει από το πρώτο ραντεβού με τον γιατρό λοιπόν, που είναι συμβεβλημένος με το ΕΣΥ, και ο οποίος θα πάρει από 10 μέχρι 60 ευρώ, ανάλογα με τα κέφια του, για να σου γράψει πχ, έναν Υπέρηχο όρχεων, («Υπερηχογράφημα μαλακών μορίων σχόλιο: οσχεο-όρχεις»). Στα περισσότερα ιδιωτικά εξεταστικά κέντρα, αυτή ειδικά η (τόσο απαραίτητη για τα αγόρια!) εξέταση, είτε (1) δεν πραγματοποιείται, είτε (2) δεν καλύπτεται – το μέσο κέντρο δεν συνεργάζεται με το ΕΣΥ για τη συγκεκριμένη εξέταση, όπως και για άλλες εξετάσεις που ακούγονται ράντομ, δηλαδή δεν έχουν καμία λογική, ως προς το γιατί δεν καλύπτονται. Η συγκεκριμένη εξέταση, Υπέρηχος όρχεων κλπ, κοστίζει από 50 μέχρι 75 ευρώ, ίσως παραπάνω αλλού, δεν πήρα σβάρνα όλα τα εξεταστικά κέντρα. Αν δεν είναι απαραίτητη η εξέταση, αν δηλαδή δεν έχεις κάμποση ενόχληση στους όρχεις, άρα δεν σε έχουν ζώσει τα φίδια, σε αυτό το στάδιο, λες «δε βαριέσαι, δε θα την κάνω, έχω ένα σωρό δουλειές». Έχεις αρχίσει να το σκέφτεσαι το «δε βαριέσαι, δε θα την κάνω» από την πρώτη στιγμή, από την ώρα που πέφτεις ανύποπτος πάνω στα εγκληματικά τηλεφωνικά κέντρα των ιδιωτικών εξεταστικών κέντρων, με τους αυτόματους τηλεφωνητές «καλέστε 1 για ραντεβού, καλέστε 2 για αποτελέσματα εξετάσεων, καλέστε 3 για πεντικιούρ, καλέστε 4 για να φόνο» κλπ, με την τελική, σαλταριστική λούπα: αφού περιμένεις στο ακουστικό σου με ανοιχτή ακρόαση 25-60 λεπτά, δοκιμάζοντας ΟΛΑ τα νούμερα, συνειδητοποιείς με πίκρα πως ό,τι και να πατήσεις, αυτός ο διάολος σε γυρίζει πίσω στο κεντρικό μενού, και επειδή δεν έχεις άλλη λύση, πχ, δικό σου εξεταστικό κέντρο, το κάνεις όλο αυτό από την αρχή ασταμάτητα με το τηλέφωνο, μέχρι να βγάλεις καντήλες. Η πλάκα είναι ότι όταν κάποτε μετά από οκτώ τέρμινα «πιάνεις» άνθρωπο εντελώς αναπάντεχα στο τηλέφωνο, μαθαίνεις (1) ότι το συγκεκριμένο κέντρο δεν κάνει αυτή την εξέταση ή/και (2) την κάνει, αλλά δυστυχώς το επόμενο ραντεβού είναι μετά από τρεις μήνες, οπότε λήγει το παραπεμπτικό σου, οπότε ξαναπάς στο γιατρό να σου ξαναγράψει παραπεμπτικό, γιατί είναι γνωστό ότι αυτά τα πράγματα, είτε έχεις άυλη είτε δεν έχεις, αυτά τα πράγματα δεν γράφονται τζάμπα, έχουν ένα κόστος για τον πελάτη, σόρι, τον ασθενή…
Μια απλή λύση θα ήταν να μη γράφονται παραπεμπτικά με τόσο κοντινές ημερομηνίες λήξης, παρά με ένα ή δύο μήνες περιθώριο: αφού είναι τόσο ζόρικο το να κλείσεις ραντεβού για μια απλή εξέταση όπως ο Υπέρηχος όρχεων, γιατί να μην έχεις μπροστά σου κάμποσο καιρό να το κλείσεις το άτιμο το ραντεβού; Γιατί πρέπει να αρπάζεις το τηλέφωνο αμέσως μόλις πάρεις το παραπεμπτικό, καλώντας με αγωνία όλα τα (πάμπλουτα, πια) εξεταστικά κέντρα και παρακαλώντας για ραντεβού, τη στιγμή που δεν υπάρχουν ποτέ, μα ποτέ, ούτε καν τον Αύγουστο, διαθέσιμα ραντεβού;
Επιστρέφω στο ΕΣΥ, του οποίου σέβομαι βαθύτατα τους γιατρούς, νοσηλευτές και ιατρικό προσωπικό, που είναι ή 78.272 άτομα, ή, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας, 86.138 άτομα (αν μετρήσουμε και τους ειδικευόμενους. Παρόλο που δεν θέλεις να σε χειρουργήσει ειδικευόμενος, αν το φέρει η στιγμή. Ούτε ο ειδικευόμενος το θέλει.) Εχω αγαπημένο συγγενή, γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο, και ξέρω πόσο αγωνίζεται να σώζει ζωές, στην κυριολεξία, και μάλιστα καθημερινά, με έναν μισθό, ενώ θα μπορούσε να γράφει παραπεμπτικά αβέρτα προς ένα πενηντάρικο έκαστο. Ενώ θα μπορούσε να βγάλει κότερο στον ιδιωτικό τομέα. Το ΕΣΥ μας δεν είναι χάλι μαύρο, μας βγάζουν «αρκετά καλούς» στις διεθνείς μετρήσεις, και το αντίστοιχο Εγγλέζικο Εθνικό Σύστημα Υγείας, πχ, είναι πολύ χειρότερο από το δικό μας.
Απλώς διαμαρτύρομαι για τους καημένους τους όρχεις: ο υπέρηχός τους μπορεί να είναι σωτήριος, είναι μια απλή εξέταση, θα έπρεπε να είναι απλό και το να την πραγματοποιήσεις… Αλλά έτσι όπως είναι τώρα, και δυστυχώς όπως πολλά ακόμα πράγματα/θέματα στο ΕΣΥ, είναι μια κουραστική, μεγάλη και ψιλο-ακριβή περιπέτεια.
