Ο κύβος ερρίφθη. Σύμφωνα με πολύ πρόσφατη υπουργική απόφαση του υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού, μόνο μετά από παραπεμπτικό, το οποίο θα εκδίδει ο οικογενειακός γιατρός της Τοπικής Μονάδας Υγείας (ΤΟΜΥ) ή ο συμβεβλημένος με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) ιδιώτης οικογενειακός γιατρός, θα μπορεί ένας ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος ασθενής να προσέλθει σε ειδικό γιατρό και στο δευτεροβάθμιο επίπεδο του ΕΣΥ, στη νοσοκομειακή μονάδα δηλαδή. Η μόνη εξαίρεση αφορά τα επείγοντα περιστατικά.
Η κατάργηση της ελευθερίας επιλογής γιατρού ή νοσοκομειακής μονάδας για τους ασφαλισμένους και τους ανασφάλιστους είναι απόλυτη, με τις ρυθμίσεις τις οποίες περιλαμβάνει ο νόμος για τη νέα δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Την αντίθεσή του για τα εμπόδια που τίθενται στην πρόσβαση των ασφαλισμένων στις μονάδες του Εθνικού Συστήματος Υγείας με την εφαρμογή του gatekeeping, καθώς και την έντονη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι ουδεμία συζήτηση και διαπραγμάτευση για το θέμα –επίσημη ή ανεπίσημη- πραγματοποιήθηκε μεταξύ της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας, της διοίκησης του ΕΟΠΥΥ και του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ), εκφράζει, με ανακοίνωσή του σήμερα ο Σύλλογος και υπενθυμίζει ότι ο ΠΙΣ «έχει εξαρχής και κατ’ επανάληψη δηλώσει την αντίθεσή του για την εφαρμογή του συστήματος παραπομπών από τον οικογενειακό γιατρό σε εξειδικευμένους γιατρούς και νοσοκομεία (gatekeeping)».
Αξίζει να σημειώσουμε ότι, όπως γράφει ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Κρεμαλής στο βιβλίο του με τίτλο «Δίκαιο της Υγείας» (εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη), «ο στόχος (σ.σ. της ελεύθερης επιλογής γιατρού και νοσοκομειακής μονάδας) δεν μπορεί παρά να εισαχθεί περιορισμένα σε ένα σύστημα δημόσιας παροχής υπηρεσιών υγείας που έχει ανάγκη οργάνωσης και συντονισμού με γνώμονα τις ενιαίες παροχές υγείας και όχι τις διαφοροποιημένες ανάλογα με τις επιλογές των ασθενών».
Από τη δική του πλευρά, ο κορυφαίος Έλληνας καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημοσίας Υγείας (ΕΣΔΥ) Γιάννης Κυριόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του με τίτλο «Υγεία και Ιατρική Περίθαλψη» (εκδ. Παπαδόπουλος) ότι «η ελεύθερη επιλογή και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων –θέσεις που υποστηρίζονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας– αποτελούν θεμελιώδεις συνθήκες για την ύπαρξη της δημοκρατίας στον υγειονομικό τομέα, ζήτημα που αφορά τους καταναλωτές ιατρικής περίθαλψης αλλά και τους άλλους επαγγελματίες υγείας, έναντι της ισχύος του ιατρικο- τεχνολογικού μονοπωλιακού συμπλέγματος».
Φαίνεται ότι η ακραία χρήση των νοσοκομειακών μονάδων, δηλαδή η μαζική και ασυντόνιστη προσέλευση των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ της χώρας μας, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, μάλιστα, για περιστατικά τα οποία χρήζουν αποκλειστικά και μόνον πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, σε συνδυασμό, ασφαλώς, με την παρωχημένη ιδεολογική προκατάληψη της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας κατά της αξίας και της σημασίας της ελεύθερης επιλογής, οδήγησαν στην επιλογή του gatekeeping…
Από το ένα άκρο, δηλαδή, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου επιθυμεί και επιχειρεί να στρέψει στο άλλο άκρο τις σχετικές νοοτροπίες και συμπεριφορές των ασφαλισμένων και ανασφάλιστων στη χώρα μας, από τους οποίους σπεύδει να στερήσει την ελευθερία στις επιλογές όσον αφορά το δημόσιο σύστημα Υγείας, ακόμη και την περιορισμένη ελευθερία, για να θυμηθούμε τον καθηγητή Κρεμαλή!
