Θα μπορούσα να βρω αρκετές ψεύτικες δικαιολογίες για αυτό το πείραμα, όμως η αλήθεια είναι μία: μετά την εβδομάδα της Adriana Lima είχα μία πείνα. Για την ακρίβεια είχα μία τεράστια πείνα και άλλη τόση όρεξη να περιποιηθώ τον καημένο εαυτούλη μου που ονειρευόταν σοκολάτες και ξυπνούσε επιθυμώντας γιουβέτσι. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του επόμενού μου challenge, να περάσω δηλαδή ορισμένες ημέρες φτιάχνοντας και τρώγοντας γεύματα μόνο από τις συνταγές ενός διάσημου σεφ που παρακολουθώ. Ο κύριος Πετρετζίκης ήταν ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό, επειδή στα βίντεό του εξηγεί το ότι φτιάχνει με απλό τρόπο για εμάς τους αρχάριους μάγειρες και, εντάξει, δεν τον λες και άσχημο θέαμα γενικότερα.
Είχα σκοπό να ακολουθήσω και αυτήν την πρόκληση για μία εβδομάδα, όμως μετά θυμήθηκα πως πρώτον δεν είμαι φτιαγμένη από χρήματα και δεύτερον θα ήταν κρίμα να ξαναβάλω με τον Άκη όσο βάρος έχασα με την Adriana. Έτσι αρκέστηκα σε ένα νοστιμότατο Σαββατοκύριακο.
Κάθισα και μελέτησα τις συνταγές, είδα και μπόλικα βιντεάκια, βρήκα δύο πρωινά, δύο μεσημεριανά και δύο βραδινά που φαινόντουσαν αρκετά νόστιμα αλλά ταυτόχρονα δεν ήταν θερμιδικές βόμβες και πήγα στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσω όποιο από τα υλικά δεν είχα ήδη. Όλα αυτά ενώ η μαμά μου με έπαιρνε τηλέφωνο για να με ρωτήσει από πού κατάγεται ο Άκης και λέει βαριά το «λ».
Κατά την διάρκεια του πειράματος είχα σχεδόν μετακομίσει πίσω στο σπίτι των γονιών μου, τόσο γιατί στο δικό τους ψυγείο βρίσκονταν τα μισά συστατικά των συνταγών που δεν ήθελα να αγοράσω μόνη μου αλλά και επειδή η δική τους κουζίνα είναι πιο φωτογενής. Επίσης είχα ήδη αγχωθεί από την Παρασκευή πως δεν θα προλάβω να φτιάξω τίποτα μόνη μου και πάλι θα καταλήξω να τρώω κονσέρβες.
Γνωρίζοντας πως θα ξυπνήσω με hangover από ένα πάρτι Παρασκευής (αυτό συγκεκριμένα), χωρίς ιδιαίτερη όρεξη ή χρόνο, θεώρησα σωστό να αρκεστώ σε ένα απλό και γρήγορο πρωινό για την πρώτη μέρα του challenge που μάλιστα δεν διαφέρει κατά πολύ από το ότι τρώω (πίνω) συνήθως. Είχα ψωνίσει mango από την λαϊκή , τα υπόλοιπα φρούτα ήταν κομμένα και αποθηκευμένα στην κατάψυξη και είχα προμηθευτεί νερό καρύδας από ένα μαγαζί με βιολογικά, αν και μεταξύ μας δεν με τρελαίνει η γεύση του. Αφού λοιπόν άλεσα όλα τα υλικά στο μίξερ, παρατήρησα πως κάτι δεν πήγαινε καλά χρωματικά. Κατακίτρινο το smoothie του Άκη, κατακόκκινο το δικό μου.
Ξαναδιαβάζοντας την συνταγή ανακάλυψα δύο πράγματα:
1. Έλεγε φρούτα του πάθους και όχι φρούτα του δάσους που νόμιζα εγώ.
2. Κανείς ποτέ δεν πρέπει να μαγειρεύει με πονοκέφαλο.
Όλα μου τα ένστικτα με παρακαλούσαν να αφήσω το smoothie όπως ήταν και να κάνω την πάπια, όμως δεν ήθελα να ξεκινήσω τις ζαβολιές από την πρώτη κιόλας συνταγή. Ετσι εγώ και το hangover μου πήγαμε στο σούπερ μάρκετ, βρήκαμε φρούτα του πάθους, γυρίσαμε, συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε βγει έξω στον δρόμο με μουτζουρωμένο πρόσωπο από τα μούρα που είχαμε τσιμπήσει και επαναλάβαμε τις οδηγίες του Άκη. Στο τέλος η κουζίνα έμοιαζε λες και είχε δεχθεί κάποια επίθεση (ΑΠΟ ΕΝΑ SMOOTHIE) αλλά το δίχρωμο αποτέλεσμα ήταν γλυκό και νόστιμο.
Παραλλαγές στην συνταγή: Όλος ο γολγοθάς που μόλις περιέγραψα.
Μεσημεριανό Σαββάτου: Κριθαρότο με καλαμαράκια και σπανάκι
Του Άκη:
To δικό μου:
Για το γεύμα του μεσημεριανού ήθελα κάτι λίγο πιο περίπλοκο που να ταιριάζει σε σαββατιάτικο τραπέζι και να είναι αρκετό για τρία άτομα, εκ των οποίων ο ένας έχει απίστευτη ψύχωση με τα καλαμάρια και μπορεί να φάει ολόκληρα σμήνη (εγώ). Αρκετά ήταν τα πράγματα που παραξένεψαν εμένα και την σου σεφ μαμά μου στην συνταγή, από τα χοντροκομμένα κολοκύθια μέχρι την πολύ δυνατή φωτιά στην οποία ο Άκης επέμενε. Είχαμε πει όμως πως θα ακολουθήσουμε τα βήματα κατά γράμμα και θα βγάλουμε τα συμπεράσματά μας Μ.Φ. (Μετά το Φάγωμα).
Η μεγαλύτερη διαφωνία προέκυψε με το ταχίνι. Καταρχάς γνωρίζει κανένας αν ο Πετρετζίκης ανήκει σε κάποια θρησκευτική αίρεση που λατρεύει το ταχίνι σαν Θεο; Μόνο έτσι θα μπορούσα να εξηγήσω την παρουσία του ως συστατικό σε τόσες πολλές συνταγές, από μπισκότα και μπάρες μέχρι και το σπανακοκριθαρότο μου. Εγώ δεν ήθελα να το βάλουμε καθόλου (το σιχαίνομαι), η μαμά μου έλεγε ότι τώρα έχω δεσμευτεί και πρέπει να το κάνω και ο μπαμπάς ήθελε απλώς να τελειώνουμε γιατί είχε πάει τρεις η ώρα και ακόμα έτρωγε ντοματίνια. Το βάλαμε τελικά και όπως διαπιστώσαμε στις πρώτες μπουκιές δεν έδινε καμία παράξενη γεύση στο πιάτο μας αλλά έδενε μαζί όλα τα υλικά, δίνοντάς τους μία λαστιχωτή υφή.
Από ολόκληρο το challenge, αυτό ήταν το αγαπημένο μου πιάτο. Δροσερό, νόστιμο και τελείως καινούρια γεύση από ότι έχω συνηθίσει.
Παραλλαγές στην συνταγή: Kαμία!
Βραδινό Σαββάτου: Ακυρώθηκε επειδή έφαγα όλα τα καλαμάρια του κόσμου και βαρυστομάχιασα.
Στις δέκα το βράδυ και μετά από μιάμιση ώρα τρέξιμο για να κάψω τουλάχιστον το smoothie, το πήρα απόφαση πως η σαλάτα των πρωταθλητών που είχα σκοπό να φτιάξω για βραδινό δεν θα συνέβαινε ποτέ και έτσι το έριξα στο baking σοκολατένιων, πραλινάτων μπισκότων. Την Κυριακή θα πήγαινα σε ένα πικ νικ/χορευτικό πάρτι και θα ταίριαζαν γάντι με την περίσταση. Ε νομίζω μπορούμε όλοι να μαντέψουμε πως έφαγα την μισή πραλίνα με το κουτάλι πριν ξεκινήσω την συνταγή και κάμποση από την ζύμη πριν την βάλω στο φούρνο. Στις δώδεκα ανέβηκα στο στατικό ποδήλατο για να φύγουν οι τύψεις και να αναρωτηθώ λίγο για τις επιλογές μου σε αυτήν την ζωή.
Παραλλαγές στην συνταγή: Βρήκα φρέσκα κεράσια στο ψυγείο και αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να συμβεί αν τα έκοβα σε κομματάκια και τα έβαζα και αυτά στα μπισκότα μου. Προφανώς έβγαλαν υγρά στο ψήσιμο και τίποτα δεν φούσκωσε όπως έπρεπε να φουσκώσει. Έβαλα λίγο τα κλάματα και τα ξαναέφτιαξα την Κυριακή.
Πρωινό Κυριακής: Κέικ με δημητριακά
Του Άκη:
To δικό μου:
Aχ! Αχ αυτή η συνταγή! Ξεκίνησα εντελώς καχύποπτη με την ιδέα των κορν φλέικς μέσα σε κέικ αλλά δελεάστηκα με την απουσία βουτύρου και το πόσο εύκολη ακουγόταν ως διαδικασία για να το φτιάξεις. Ήθελα να δοκιμάσω και κάτι καινούριο και έτσι το διάλεξα. Όταν βγήκε από τον φούρνο η καχυποψία μετατράπηκε σε ενθουσιασμό, από την υπέροχη μυρωδιά αλλά δυστυχώς στο κόψιμο στεναχωρήθηκα πάλι. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να πήγε στραβά αλλά το κέικ μου ήταν αρκετά υγρό, κυρίως όσο προχωρούσες προς την μέση του, παρόλο που το άφησα αρκετή ώρα να κρυώσει. Δεν το έψησα όσο έπρεπε; Δεν είχε κρυώσει τελείως πριν το κόψω; Όπως και να έχει έβαλα ένα κομμάτι σε ένα μπολ, έκοψα λίγη μπανάνα, έριξα λίγο μέλι και το έφαγα σαν crumble. Τίποτα δεν μπαίνει ανάμεσα σε εμένα και ένα γλυκό.
Παραλλαγές στην συνταγή: Πρόσθεσα αποξηραμένα δαμάσκηνα και βερίκοκα μαζί με τα φρούτα των δημητριακών.
Μεσημεριανό Κυριακής: Στρούντελ με λαχανικά
Του Άκη:
Το δικό μου:
Η συμβολή μου στο κυριακάτικο τραπέζι ήταν αυτό το μυρωδάτο στρούντελ, το οποίο φοβόμουν ότι θα επισκιαστεί από τις ψαρούκλες στα κάρβουνα αλλά στάθηκε αξιοπρεπέστατο και φαγώθηκε ολόκληρο. Συγκρατήθηκα αυτήν την φορά και δεν καταβρόχθισα την μισή γέμιση πριν το συναρμολογήσω και το βάλω στο φούρνο . Η αγωνία μου κατά την διαδικασία του τυλίγματος για να μην σπάσουν τα φύλλα ήταν ανάλογη με αυτή που έχω όταν βλέπω θρίλερ αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Μία ακόμα πρωτόγνωρη τελική γεύση που οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην φρεσκάδα του ξύσματος λεμονιού.
Παραλλαγές στην συνταγή: Aντί για κουκουνάρι έβαλα αμύγδαλα και αγνόησα επιδεικτικά την διατροφική μαγιά που προσωπικά μου θυμίζει την τροφή που έδινα στο χρυσόψαρό μου όταν ήμουν μικρή.
Βραδινό Κυριακής: Σαλάτα των πρωταθλητών
Του Άκη:
To δικό μου:
Xρειαζόμουν λίγο από αυτό το πιάτο για να με βοηθήσει με το άγχος πριν από το πικ νικ/πάρτι και το υπόλοιπο φυλάχτηκε για μεσημεριανό Δευτέρας. Πρώτη φορά καταπιάστηκα με την κινόα, την οποία φοβόμουν και να μαγειρέψω και να δοκιμάσω αλλά τελικά συμπαθώ αρκετά. Από ότι μου λένε πρέπει να βραστεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο για να είναι «σωστή», εγώ απλώς την έριξα στην κατσαρόλα και περίμενα 15 λεπτά πριν την προσθέσω στο πιάτο με τα υπόλοιπα. Μία σαλάτα γεμάτη πρωτεΐνη, αρκετά εύκολη και με όνομα-motivation. Την έχω ξαναφτιάξει από τότε αρκετές φορές, κυρίως για μετά την προπόνηση.
Παραλλαγές στην συνταγή: Είχα τριμμένο καρότο και το έβαλα και αυτό. Επίσης πασπάλισα καπνιστή πάπρικα και μου άρεσε!
Μετά την ολοκλήρωση του challenge έκανα μερικές ημέρες να ξαναμπω στην κουζίνα και να ξανακάνω like στην σελίδα του Άκη στο Facebook. Χρειαζόμασταν λίγη απόσταση ο ένας από τον άλλον.
Αν θέλεις να δεις όλη την προσπάθεια του Σαββατοκύριακου μπορείς να επισκεφτείς το instagram μου και να μου πεις ιδέες για επόμενα δοκιμαστήρια!
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
15°
