Μπορεί οι φίλοι του χορού να προσκυνούν την μεγάλη ρωσίδα χορεύτρια Άννα Πάβλοβα για το ταλέντο της, εγώ πάντως την έχω εικόνισμα γιατί προς τιμή της ο σεφ Herbert Sachse του ξενοδοχείου Esplanade στο Περθ της Αυστραλίας δημιούργησε την τούρτα Πάβλοβα. Οι Νεοζηλανδοί πάλι λένε πως είναι δικά τους εφεύρεση, αλλά είναι πρόβλημά τους - προτιμώ την αυστραλέζικη εκδοχή. Γιατί μια τόσο ντελικάτη γεύση μόνο μια χορεύτρια μπορεί να έχει ως έμπνευση.
Λοιπόν, στο νούμερο 56 της Σκουφά άνοιξε εδώ κι ένα μήνα ζαχαροπλαστείο με το όνομα «Πάβλοβα» και ειδίκευση σ’ αυτήν αμαρτία. Τι σοκολάτες και αηδίες. Η πάβλοβά του ναι, είναι καλύτερη από το σεξ. (Μια φίλη που την πήγα να δοκιμάσει έδωσε τον καλύτερο ορισμό: «αυτή δεν έπρεπε να τη λένε πάβλοβα αλλά κάβλοβα»). Την τρως και η αμαρτωλή γεύση της μαρέγκας, αν πιστεύεις στην Κόλαση και στο Παράδεισο, σε στέλνει κατευθείαν σε εξομολογητή.
Δεν φτάνει που έχεις τον πειρασμό αν θα μείνεις στο ατομικό κομμάτι (€3,40) ή αν θα πάρεις κορμό (€16-20) ή τούρτα (€25 το κιλό) – εν ανάγκη κόβω και το τσιγάρο προκειμένου να εξοικονομήσω λεφτά– έχεις και το πρόβλημα της επιλογής: Με λεμόνι; Με σοκολάτα ή με φράουλα; Με μόκα και καραμελωμένα φουντούκια, με κάστανο ή με φρούτα εποχής; Θα φτιάχνουν και άλλες με έμπνευση της στιγμής! Βλέπω να γκρεμίζουν μετά από μήνες τις πόρτες για να χωράω, αλλά εγώ θα λέω πως την τρώω γιατί προσέχω τη χοληστερίνη μου. Γιατί συνιστάται σε όσους έχουν πρόβλημα με τα λιπίδιά τους.
Πάντως δεν άντεξα και ρώτησα να μάθω ποιος θα είναι υπεύθυνος για το κατρακύλισμά μου. Καταγγέλλω λοιπόν, την Έφη Γιαλούση (θα έπρεπε να το είχα καταλάβει, τη φτιάχνει στο Dirty Ginger). Της τηλεφώνησα. Και αφού την απείλησα πως θα την πάω στα δικαστήρια άκουσα την ιστορία της. «Γεννήθηκα στην Μυτιλήνη και αφού περιπλανήθηκα στον κόσμο κατέληξα για σπουδές στη Μελβούρνη. Από εκεί έφερα την πάβλοβα. Αρχικά την έφτιαχνα για φίλους και συγγενείς και μετά στα εστιατόρια μου. Στην “Πάβλοβα” μπορεί το ομώνυμο γλυκό να έχει την τιμητική του, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα ντελικατέσεν, όπου μπορείς να βρεις και αλμυρά. Όπως σαμόζες (ινδικά κρεατοπιτάκια), χειροποίητες πίτες, φωλιές με κιμά και μπεσαμέλ, τους παραδοσιακούς γκιουζελμέδες, χειροποίητα κράκερ…».
Μ’ αρέσουν τα τελευταία.Σκέφτομαι να πάρω και να απλώσω πάνω τους μια πάβλοβα.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
13°
