Το Via Della Pasta στο Κολωνάκι το άνοιξε η Κριστιάνα Φανιόνι, κόρη του Βάλτερ Φανιόνι, ιδιοκτήτη του πρώτου διάσημου ιταλικού εστιατορίου της Αθήνας.
Τρεισήμισι το μεσημέρι, τριγυρνάμε με την παρέα στο Κολωνάκι και όλοι ονειρευόμαστε ένα χορταστικό, πεντανόστιμο φαγάκι. Κατηφορίζουμε προς την Πλουτάρχου και το νούμερο 16, ένα πουλάκι μου είπε πως εκεί μόλις ξεφύτρωσε μια μικρή ιταλική όαση. Και δεν πρόκειται για ένα ακόμη ιταλικό εστιατόριο. Αλλά για μια όμορφη ιστορία - μια οικογενειακή επιστροφή, ένα γαστρονομικό γράμμα αγάπης από τον εγγονό στον παππού. Στο Via della Pasta συναντάμε την ιδιοκτήτρια Κριστιάνα Φανιόνι και το γιο της Δημήτρη Τσιόλια, και μάς καλωσορίζουν με το χαμόγελο που έχουν όσοι ξέρουν ότι κουβαλούν κάτι πολύτιμο!
Ο πατέρας και παππούς, Βάλτερ Φανιόνι, ήταν εκείνος που μας γνώρισε τις σωστές καρμπονάρες, το προσούτο, τα φρέσκα ζυμαρικά, όλες τις νοστιμιές της Ιταλίας τότε που στην Αθήνα το ιταλικό φαγητό σήμαινε μόνο πίτσα. Άνοιξε το πρώτο αυθεντικό ιταλικό εστιατόριο της πόλης το 1970, το ιστορικό και πολύ αγαπητό Al Convento, και έβαλε τη γεύση της Ιταλίας στο αθηναϊκό τραπέζι με τρόπο που ακόμη και σήμερα κάνει πολλούς να το νοσταλγούν.
Κάθομαι σε ένα ξύλινο τραπέζι του Via della Pasta, κάτω από ένα ράφι με βιβλία μαγειρικής και έναν τοίχο γεμάτο χρωματιστά πιατάκια με ιταλικά ρητά και φράσεις, όπως το δικό μου αγαπημένο «dolce far niente». Παρατηρώ τι γράφει πάνω στα σουπλά: «Amore mangia», ή αλλιώς «αγάπη φάε», μια πολύ γλυκιά έκφραση και, ναι, ξαφνικά μου ανοίγει κι άλλο η όρεξη! Αρχίζουμε με Affettato Misto· προσούτο Πάρμας, σαλάμι φινοκιόνα και πορκέτα, σερβιρισμένα με τραγανά taralli pugliesi (μικρά αλμυρά «μπισκοτάκια»).
Ήταν σαν να πέρναγαν από μπροστά μας μικρές καρτ ποστάλ από πόλεις της Ιταλίας. Συνεχίζουμε με τις bruschette: μία με γκοργκοντζόλα και φιστίκι, και άλλη μια με ντομάτα και πλούσιοπροσούτο. Η στιγμή όμως που οι συζητήσεις σταμάτησαν στο τραπέζι ήταν όταν ήρθαν οι κεφτέδες με σάλτσα ντομάτας και βασιλικό. Η σάλτσα ήταν τόσο ζωντανή, τόσο σπιτική, που σχεδόν «άκουγες» την μυστική οικογενειακή συνταγή. Απλές πρώτες ύλες, που όμως μιλούσαν. Ανοίγουμε ένα μπουκάλι Allegrini Lugana, από τη Λομβαρδία - δροσερό, κομψό λευκό κρασί, που στροβιλίζεται στο ποτήρι και ύστερα χορεύει στον ουρανίσκο.
Ακολουθεί το «βαρύ πυροβολικό», τα ζυμαρικά. Δοκιμάζουμε τα Pappardelle al Gamberi e Zucchini, με γαρίδες και κολοκυθάκια – φίνα, εκλεπτυσμένη γεύση - και στη συνέχεια τα Fettuccine con Ragu alla Bolognese, πλούσια, ζεστά, με το ραγού σιγομαγειρεμένο να λιώνει στο στόμα.Αλλά η έκπληξη ήρθε με τα Paccheri alla crema di Gorgonzola e Guanciale - μια βόμβα γεύσης, μια κρεμώδης, βαθιά αλμυρή αγκαλιά με τραγανό γκουαντσιάλε. Τα εξαφανίσαμε όλα με συνοπτικές διαδικασίες.
Στο τέλος, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στο υπέροχο Tiramisùούτε και στο Affogato al caffè, την τέλεια ιταλική αυθάδεια: παγωτό που πνίγεται σε φρεσκοτραβηγμένο espresso. Και μετά, προφιτερόλ με σοκολάτα φοντάν - ένα μικρό όνειρο για όσους πιστεύουν πως η σοκολάτα είναι μορφή θεραπείας (εγώ είμαι αυτή).
Καθώς φεύγουμε, η Αθήνα έξω μας μοιάζει διαφορετική. Ίσως γιατί για λίγες ώρες βρεθήκαμε «αλλού», ακούσαμε κουβέντες που θυμίζουν οικογενειακές γιορτές και ιστορίες που δεν γράφονται, αλλά μαγειρεύονται.
Φεύγοντας, κοίταξα το λογότυπο στην είσοδο. Via della Pasta. Όχι απλώς «Δρόμος της Πάστας», αλλά κι ένας δρόμος που ενώνει τρεις γενιές. Από την Ιταλία του Βάλτερ στη σύγχρονη Αθήνα της Κριστιάνα και του Δημήτρη, με στάσεις σε κάθε πιάτο που μαγειρεύτηκε από την οικογένεια Φανιόνι με αγάπη. Και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποιπου ξέρουν ότι η γεύση είναι μνήμη, τόσοθα υπάρχουν και εστιατόριαπου γεννούν στιγμές που αξίζει να θυμάσαι.
11°
