Είναι ο πιο λαχταριστός φούρνος σε όλα τα Εξάρχεια. Αν πεινάς και δεν θες να κάτσεις σε μαγαζί, μόνο σε ένα μέρος πας, δεν σηκώνω συζήτηση. Παρασκευή και Σάββατο, περνάει από εδώ όλη η Αθήνα. Και ο Ηλίας πάντα με κέφι σου δίνει ό, τι τραβάει η όρεξή σου.
Άνοιξε τα Στάχυα του, στις 10 Φεβρουαρίου του 1997. Κράτα την ημερομηνία, γιατί κάθε χρόνο στα γενέθλια, κερνάει διάφορες λιχουδιές. Αργότερα, το 2010, έγινε συνεργάτης του ο Φαμπιέν, που είναι πάντα ευγενικός, και μέχρι σήμερα κρατάνε τα Στάχυα μαζί, με μεράκι που σε κάνει να συγκινείσαι.
Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ποιος είναι ο κύριος λόγος που όλοι κατευθυνόμαστε στα Στάχυα. Δεν ξέρουμε αν οφείλεται στον Ηλία -τόσα χρόνια αισθανόμαστε φίλοι-αλλά στα Στάχυα νιώθεις «ζεστά» από την πρώτη φορά που πας. Τη δεύτερη ο Ηλίας θα σε χαιρετήσει με το όνομά σου και θα σου προτείνει ό, τι μοσχομυριστό έχει μόλις βγει.
Νομίζω όμως ότι περισσότερο μας τραβάει όλους ξανά και ξανά αυτή η διαβολεμένη νοστιμιά. Έχω πια δοκιμάσει τα πάντα, έχω περάσει ώρες με κολλημένη τη μύτη μου στη λαχταριστή βιτρίνα προσπαθώντας να αποφασίσω και ακόμα, πραγματικά δεν ξέρω να πω ποιο είναι το καλύτερο. Το χωριάτικο ( ψωμάκι ζυμωτό) με φέτα, ελαιόλαδο, ντομάτα και ρίγανη, σε κάνει να λιώνεις. Η ζαμπονοτυρόπιτα Στάχυα είναι μούρλια. Το τυροκούλουρο Στάχυα ανήκει πια στα classics. Η μπουγάτσα Χαλκίδας κάνει τα σάλια σου να τρέχουν αλλά και η «μπουγάτσα» Θεσσαλονίκης δεν πάει πίσω (με κιμά, μανιτάρια ή κρέμα). Η λιχουδιά με φιλαδέλφεια, γαλοπούλα και ζύμη καλαμποκιού, σε στέλνει. Τα κρουασάν είναι μια ιστορία από μόνα τους (μήλο, λεμόνι, σοκολάτα, σοκολάτα-μπανάνα). Οι πίτες ολικής έχουν τη δική τους φήμη (ο Ηλίας ισχυρίζεται ότι είναι ο πρώτος που έβγαλε πίτα ολικής στην Ελλάδα). Προσωπικά, έχω τσακωθεί για το τελευταίο κομμάτι μανιταρόπιτας λαχανικών.
Θα βρεις και βουτήματα από τη Θεσσαλονίκη, ψωμί πολλών ειδών, σκοπελίτικη τυρόπιτα, χειροποίητες μπάρες δημητριακών παραγωγής τους και πολλούς γνωστούς σου. Αποκλείεται να μην πετύχεις κάποιον εδώ -τα Στάχυα είναι σημείο συνάντησης.
Τα τελευταία 3 χρόνια τα Στάχυα έχουν και δικό τους καφεκοπτείο ακριβώς δίπλα. Είναι ανοιχτά από τις 8 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα και σερβίρει freddo espresso με €1 και freddo cappuccino με €1,5. Πολύ καλός και ο ελληνικός καφές, που συνδυάζεται άψογα με μια «τυρόπιτα της γιαγιάς» από δίπλα.
Ο φούρνος λειτουργεί όλο το 24ωρο και κάθε μέρα. «Πιο παλιά, κλείναμε την Κυριακή από το πρωί μέχρι το απόγευμα, αλλά ο κόσμος δεν μας άφηνε να κλείσουμε ούτε για αυτές τις λίγες ώρες και τώρα είμαστε ανοιχτά και Κυριακή», λέει ο Ηλίας.
Όσο μιλάμε στο τραπεζάκι έξω από το μαγαζί, βλέπω ότι όποιος περνάει τον χαιρετάει. Γνωρίζεται με όλους στη γειτονιά και όλοι του χαμογελάνε. Κάθε τόσο σηκώνεται να εξυπηρετήσει τον κόσμο. Κάνει πλάκα με όλους, είναι αυτό που λέμε «το παιδί της παρέας». Βέρος Εξαρχιώτης, ξέρει καλά τα κόλπα.
Το τηλέφωνό μου χτυπάει. Είναι μια φίλη. «Που θα βρεθούμε;» την ρωτάω. «Στα Στάχυα. Πεινάω». Συνειδητοποιώ ότι αδυνατώ να φανταστώ τα Εξάρχεια δίχως αυτόν το φούρνο.
19°
