WRC Rally Turkey: Εκπλήξεις, δράμα και ανατροπές

Ολοκληρώθηκε χθες ο πιο συναρπαστικός και ανατρεπτικός αγώνας της χρονιάς: το Ράλι Τουρκίας, στο υψηλότερο βάθρο του οποίου ανέβηκε για δεύτερη φορά φέτος ο Ουαλλός Elfyn Evans με το Toyota Yaris (η πρώτη του νίκη ήταν στη Σουηδία τον Φλεβάρη), στο 2ο βάθρο είδαμε τον Βέλγο Thierry Neuville με Hyundai i20, και στην 3η θέση τον «παλιό» Sebastien Loeb με Hyundai i20 επίσης. Πώς φτάσαμε όμως εδώ; Διά πυρός και σιδήρου! Πάμε να δούμε τι συνέβη…

Ο αγώνας ξεκίνησε την Παρασκευή, με δύο απογευματινές ειδικές διαδρομές, οι οποίες, σε σχέση με όλες αυτές που ακολούθησαν, ήταν κενές συγκίνησης και έκπληξης, με εξαίρεση την απόλυτα δικαιολογημένη έκρηξη θυμού του Neuville. Στο τέλος της 2ης Ειδικής Διαδρομής (Ε.Δ.) ο Βέλγος είπε «τα ίδια σκ**ά κάθε χρόνο. Κάθε φορά τα συζητάμε, και κάθε φορά ξανά τα ίδια. Είμαι εξοργισμένος» Αναφερόταν φυσικά στο γεγονός ότι τα 3 λεπτά κενό μεταξύ των αγωνιζόμενων δεν είναι αρκετά καθότι η σκόνη δεν «πέφτει» και η ορατότητα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Εάν θυμάστε, ο Neuville πέρυσι στην Τουρκία έπεσε σ’ ένα χαντάκι λόγω αυτού.

Συναθρία προβλημάτων
Ξημερώνει λοιπόν το Σάββατο, η διαφορά μεταξύ των αυτοκινήτων αυξάνεται στα 4 λεπτά προκειμένου να πέφτει η σκόνη, και όλα φαίνονται καλά. Οι ανατροπές όμως ξεκίνησαν στην 1η κιόλας Ε.Δ. της ημέρας όταν ο περσινός μας πρωταθλητής, Ott Tanak, με Hyundai i20, ξαφνικά έκοψε ταχύτητα, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε έλεγχο του τιμονιού, ακινητοποίησε το αυτοκίνητο ελπίζοντας ότι είναι κάτι που μπορεί να επισκευάσει άμεσα και απογοητεύτηκε πλήρως όταν κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωσμός. Παρέμεινε εκτός αγώνα για την υπόλοιπη ημέρα. Η ομάδα της Ford ξεκίνησε επίσης με δυσκολίες όταν ο Gus Greensmith δήλωσε ότι δεν μπορεί να ελέγξει το Fiesta του, και ο Esappeka Lappi είπε ότι, ενώ έκανε αλλαγές (κάνοντας πιο μαλακές τις αναρτήσεις του), δεν μπορεί να αισθανθεί αυτοπεποίθηση μέσα στο αγωνιστικό του.

O Elfyn Evans και ο Kalle Rovanpera, και οι δύο οδηγοί της Toyota Gazoo Racing με Yaris, έπαθαν λάστιχο και έχασαν πολύτιμο χρόνο, ενώ ο Βέλγος Pierre-Louis Loubet (γιος του θρύλου των 90s Yves Loubet) της Hyundai με i20, δήλωσε ότι το Σάββατο υπήρξε η πιο δύσκολη μέρα της –μικρής είναι η αλήθεια– καριέρας του. Ο Sebastien Ogier, με το δικό του Toyota Yaris, αντιμετώπιζε όλη μέρα προβλήματα στο κιβώτιο ταχυτήτων, τα οποία του κόστισαν δευτερόλεπτα που θα έκαναν τη διαφορά. Στην 6η Ε.Δ. δε, αμέσως μετά το μεσημεριανό service, έπαθε λάστιχο και έμεινε 30 δευτερόλεπτα πίσω, δίνοντας προβάδισμα στον Neuville και τον Loeb. Ο νικητής Evans, σημειωτέον, ήταν σε αυτή τη φάση 4ος.

Δράματα στην Αρχαία Ιωνία
Και ερχόμαστε στην Κυριακή. Η τρίτη και τελευταία ημέρα του αγώνα ξεκίνησε με την 38 χιλιομέτρων ατελείωτη και σκληροτράχηλη ειδική διαδρομή Cetibeli. Σχολιάστηκε από νωρίς η ποικιλία συνδυασμών ελαστικών που «φόρεσαν» και πήραν μαζί τους οι αγωνιζόμενοι (ως ρεζέρβες), σε αντίθεση με το Σάββατο που όλοι, εκτός από τον Loubet, επέλεξαν σκληρή γόμα. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα απόσπασμα αγώνα όπως έπρεπε να είναι· ένα είδος αγώνα που είχαμε πραγματικά πολύ καιρό να βιώσουμε, έστω και τηλεοπτικά: το λεγόμενο «ανακάτεμα της τράπουλας».

Ο Tanak μπήκε πρώτος και στο 8ο λεπτό της Ε.Δ. αντιμετώπισε θέμα με το σύστημα ενδοεπικοινωνίας του και ως εκ τούτου σταμάτησε να ακούει τον συνοδηγό του, και βεβαίως τις πολύτιμες σημειώσεις του, κάτι που πια δεν του επέτρεπε να πάει με την ταχύτητα και τον ρυθμό που ήθελε. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Tanak ήταν ο πρώτος και τελευταίος οδηγός που είχε ορατότητα, καθότι επιστρέψαμε στα 3 λεπτά διαφοράς μεταξύ αυτοκινήτων και στην αφόρητη σκόνη η οποία ανάγκασε όλους τους οδηγούς να πηγαίνουν αρκετά πιο αργά για τουλάχιστον το πρώτο μισό της Ε.Δ. O Suninen σταμάτησε λόγω σοβαρού προβλήματος στον πίσω αριστερό τροχό και δεν μπόρεσε να συνεχίσει, βγαίνοντας εκτός αγώνα, ο Rovanpera, o Neuville, o Ogier, o Lappi και ο Loeb έπαθαν όλοι λάστιχο και έχασαν χρόνο, και ο Loubet σταμάτησε οριστικά λόγω τεχνικού προβλήματος.

Ο Greensmith και ο Evans ήταν οι μοναδικοί που ολοκλήρωσαν την Ε.Δ. χωρίς να σταματήσουν πουθενά. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν στην επανάληψη της Cetibeli, την 3η Ε.Δ. της ημέρας, και η 11η από τις 12 στο σύνολο Ειδικές Διαδρομές, ο Ogier είχε πρόβλημα στον κινητήρα και εγκατέλειψε, αφήνοντας ουσιαστικά 6 αγωνιζόμενους να μπουν και να τα δώσουν όλα στο Power Stage, την τελευταία ειδική διαδρομή του αγώνα.

Κινήσεις σκοπού
Και κάπου εδώ ξεκινάνε τα μεγάλα ερωτήματα. Γιατί η Hyundai έφερε τον Loeb στην Τουρκία αντί για τον Sordo ή τον Breen; Προφανώς γιατί ο Loeb φέρνει αποτελέσματα και η Hyundai θέλει απεγνωσμένα να κερδίσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών (και δικαιολογημένα). Το ερώτημα εάν θα πρέπει οι παλιοί κάποια στιγμή να κάνουν στην άκρη και να δίνουν τη σκυτάλη στους νέους, ή εάν οφείλουν να συνεχίζουν εφόσον ακόμα μπορούν, τέθηκε και από μία δημοσιογράφο του WRC.com κατά τη διάρκεια του αγώνα. Εκείνη υποστήριξε το δεύτερο. Εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρη. Προφανώς δεν μπορεί κανείς να τους το απαγορεύσει, η ιδεαλιστική πτυχή του ίδιου του αθλήματος όμως θα έπρεπε να συμβάλλει στην ευγενική «αποτροπή» των παλιών, και να δίνει περισσότερες ευκαιρίες στο καινούργιο αίμα.

Τόσο ο αγώνας αυτός, όσο και η χρονιά ως τώρα, μας έδειξε ότι όλα μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή. Όπως, για παράδειγμα, έχει αλλάξει η όψη του Ott Tanak. Ένας εξαιρετικός –και εξαιρετικά υπερόπτης– οδηγός έως το φετινό Ράλι Μόντε Κάρλο, ο Tanak ενδεχομένως πίστεψε πέρυσι, κερδίζοντας το πρωτάθλημα, ότι ουσιαστικά «συνταξιοδότησε» τον Ogier και έγινε ο καινούργιος μονάρχης μετά την πολυετή μοναρχία του Ogier, η οποία με τη σειρά της ακολούθησε την απόλυτη και 9ετή μοναρχία του Loeb.

Το σοβαρό ατύχημα όμως του περσινού μας πρωταθλητή στις Άλπεις τον Ιανουάριο στο Μόντε, φαίνεται να τον ταρακούνησε περισσότερο απ’ ό,τι και ο ίδιος πίστευε δυνατόν, γιατί δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά ο ίδιος, ούτε καν στη γενέτειρά του. Στο Power Stage της Τουρκίας είχε τον 2ο καλύτερο χρόνο μετά τον Neuville, εξασφαλίζοντας 4 πόντους, παραμένει όμως 3ος στην κατάταξη με 70 συνολικά πόντους μετά τον Evans που ηγείται με 97, και τον Ogier που είναι 2ος με 79.

Στους κατασκευαστές ηγείται η Toyota Gazoo Racing με 174 πόντους, ακολουθεί η Hyundai Motorsport με 165, και η M-Sport με 101. Στο WRC2 ο νικητής υπήρξε ο Pontus Tidemand με Skoda Fabia Rally 2 evo, και στη 2η και 3η θέση είχαμε τους Adrien Fourmaux με Ford Fiesta Rally 2, και Eyvind Brynildsen με Skoda Fabia Rally 2 αντίστοιχα. Τέλος, στην κατηγορία WRC3 είχαμε τον Πολωνό, γνωστό μας από το ERC και το Ακρόπολις Kajetan Kajetanovich με Skoda Fabia Rally 2 στο υψηλότερο βάθρο, τον εκ Βολιβίας Marco Bilacia με Citroën C3 R5 στη 2η, και τον ντόπιο Yagiz Avci στη 3η θέση με Citroën C3 R5 επίσης.

Παραμένουν δύο ακόμα αγώνες για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος: το Ράλι Σαρδηνίας, 8-11 Οκτωβρίου (το οποίο πρώτη φορά θα δούμε να διεξάγεται φθινόπωρο), και το Ράλι Βελγίου, 19-22 Νοεμβρίου. Το Ράλι Τουρκίας διεξήχθη χωρίς πρόσβαση σε θεατές (αν κι εμείς είδαμε πολλούς…), και η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε εάν αυτό θα ισχύσει για τους αγώνες που απομένουν. Όπως και να ‘χει, ελπίζουμε να μας διασκεδάσουν και να μας συγκινήσουν όπως έκανε το Ράλι Τουρκίας αυτό το τριήμερο, και να νιώσουμε ξανά την υπέροχη αυτή αβεβαιότητα για το ποιος θα ηγηθεί και ποιος κρύβει ακόμα άσους στο μανίκι. See you in October!