Ανεβοκατεβαίνοντας το Αιγαίο με Dacia Duster

Τι διαφορετικό πιστεύετε ότι διαδραματίστηκε αυτό το καλοκαίρι στον ελληνικό τουρισμό; Γιατί το καλοκαίρι του 2020 θα περάσει στην ιστορία σαν το πιο περίεργο, αμήχανο, προβληματικό καλοκαίρι στην ιστορία των σύγχρονων χρόνων. Και όντως: ήταν διαφορετικό...

Μεσούσης της πανδημίας και με έναν αόρατο εχθρό, τον Covid 19 να βρίσκεται διάσπαρτος αλλά να μην τον αντιλαμβάνεσαι, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα οδοιπορικό σε δύο νησιά-βαρόμετρο του παγκόσμιου τουρισμού, τουλάχιστον με βάση τα όσα οι διεθνείς αναφορές και τα τουριστικά πρακτορεία σε όλο τον κόσμο επικαλούνται: Στην Κρήτη και στην Πάρο!

Ασκήσεις υπομονής
Τα «όργανα» ξεκίνησαν από νωρίς... Η οριακά τέλεια οργάνωση, λίγες ημέρες μόνο πριν τον απόπλου, πήγε στράφι. Εξηγούμαστε: Τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια -από τρεις διαφορετικές εταιρείες- περιλάμβαναν τα δρομολόγια Πειραιάς-Ηράκλειο, Ηράκλειο-Πάρος και Πάρος-Πειραιάς. Ένα μήνυμα όμως από την μία εταιρία μας ενημέρωσε ότι το δρομολόγιο από Ηράκλειο σε Πάρο ακυρώνεται, λόγω των συνθηκών (λέγε με ελάχιστες μετακινήσεις κλπ)...

Οπότε τι κάνουμε τώρα; Αποφασίζουμε λοιπόν να επιστρέψουμε Πειραιά και από εκεί να κατέβουμε Πάρο. Το δρομολόγιο επιστροφής από Κρήτη έλεγε ότι στον προλιμένα (είσοδος λιμανιού) θα είμαστε στις 06:30 το πρωί, ενώ εκείνο για Πάρο έφευγε στις 07:25... Να το δίλλημα: ρισκάρεις να βγάλεις εισιτήρια όντας στο παρά τσακ να προλάβεις το πλοίο για Πάρο, ή ακολουθείς την οδό της σύνεσης και βγάζεις εισιτήρια με το απογευματινό; Τέλος πάντων, με κάποια voucher στην πορτοφόλι μας και με την λογική εκτίμηση γνωστών και πρακτόρων, αποφασίσαμε να μην πάρουμε ρίσκα και βγάλαμε εισιτήρια να κατέβουμε στην Πάρο με το απογευματινό πλοίο. Τελικά, όλα πήγαν καλά, από την Κρήτη φτάσαμε νωρίς στον Πειραιά και όχι μόνο προλαβαίναμε να πάρουμε το άλλο πλοίο, αλλά περάσαμε και από μπροστά του μάλιστα... Δεν πειράζει, ρίσκα είναι αυτά...

Στην Κρήτη
Η κάθοδος στην Κρήτη ήταν σύμφωνη με τα όσα περιμέναμε. Μάσκες παντού από τα μέλη του πληρώματος, μερικοί από τους επιβάτες τις χρησιμοποιούσαν και στο εσωτερικό και σπάνια τις έβλεπες στους εξωτερικούς χώρους. Οι κανόνες σερβιρίσματος ήταν απόλυτα σύμφωνοι με τα υγειονομικά μέτρα, ενώ την ίδια αίσθηση είχες και στην καθαρή καμπίνα.

Στο Ηράκλειο που σταματήσαμε σε φούρνο να πάρουμε καφέ και διάφορα επισιτιστικά και από εκεί Ρέθυμνο, ανεφοδισαμό σε σουπερμάρκετ και μετά άρχισε η κάθοδος για το Κεραμέ... Όπου Κεραμέ, ίσον τέρμα Θεού, στο Λιβυκό με θέα το απέραντο... Μιλάμε για τον ορισμό της αποσυμπίεσης, οι παραλίες τεράστιες, ο κόσμος ελάχιστος, τόσο που όταν έβλεπες κάποιον να κολυμπάει ή να κινείται στον «ορίζοντα» ένοιωθες ότι είσαι στην Ομόνοια...

Η αλήθεια είναι ότι όταν θέλεις να «επικοινωνήσεις με τον Θεό», όπως χαρακτηριστικά είπε μία καλή μου φίλη, η νότια Κρήτη βρίσκεται στο πρώτο ράφι των επιλογών.

Τριόπετρα, Πλακιάς, Άγιος Παύλος, Αγία Γαλήνη ήταν οι παραλίες που φιλοξένησαν την δίψα μας για μπάνιο, με λίγο κόσμο, επιλογές για όλα τα γούστα όσον αφορά την σύνθεση του εδάφους και διάχυτη μία περίεργη αίσθηση: αυτή της αμηχανίας. Στα όρια του «ανάγκας και οι Θεοί πείθονται», σου έκανε εντύπωση ο λίγος κόσμος, οι αποστάσεις που έμπαιναν σε πρώτο πλάνο, τα κατηφή πρόσωπα των εργαζομένων στην εστίαση, ακόμα και εκείνα των ξένων τουριστών είχαν κάτι που έλειπε: αυτόν το ενθουσιασμό του καλοκαιριού...

«Τέτοια εποχή πέρυσι δεν υπήρχε όχι κάθισμα να καθίσεις, αλλά ούτε γωνία ίσκιου. Όλα ήταν κατακλεισμένα από κόσμο. Από Μάρτιο μέχρι και Οκτώβρη. Τώρα, πάλι καλά που ανοίξαμε και τώρα.» Το τώρα είναι Ιούλιος...

Μιλήσαμε και με ξένους. Οι πιο πολλοί από αυτούς είχαν ξαναέρθει. Ήταν σαν να έβλεπαν άλλο νησί ή ότι είχαν έρθει διακοπές αρχές Μαρτίου. Κάποιοι από αυτούς βλέποντας και την χαλαρότητα των μέτρων στις παραλίες, εικόνες που θύμιζαν «κανονικότητα», όπως έλεγαν, δεν πίστευαν ότι κατάφεραν να έρθουν για διακοπές στην Ελλάδα...

Και πως να μην έχουν δίκιο όταν για μήνες βομβαρδίζονταν με μέτρα, με απαγορεύσεις, ακυρώσεις πτήσεων, κλειστά μαγαζιά κ.ο.κ.... Η επιστροφή μας στον Πειραιά ήταν χωρίς απρόοπτα.

Στην Πάρο
Φτάσαμε νύχτα. Στην διαδρομή στα καθίσματα αεροπορικού τύπου υπήρχαν οι γνωστές σημάνσεις με το απαγορευτικό σήμα, αλλά η απορία παραμένει. Να δεχτούμε ότι το καράβι φεύγει από τον Πειραιά καθαρό, απολυμασμένο. Μπαίνουν μέσα οι επιβάτες. Κάποιοι που έχουν τον κορονοιό και να δεχτούμε ότι δεν το γνωρίζουν, κατεβαίνουν στο λιμάνι του πρώτου προορισμού. Αδειάζουν οι θέσεις. Και κάποιοι από εκείνο το λιμάνι ανεβαίνουν για να πάνε στο επόμενο... Δεν είναι επισφαλείς να καθίσουν εκεί που καθόταν οι υποτιθέμενοι φορείς;... Το ίδιο ισχύει και για τους χώρους εστίασης και ψυχαγωγίας... Τελοσπάντων, τα ερωτήματα πολλά και αναπάντητα σε βαθμό που εύχεσαι να μην σου κάτσει...

Τα πράγματα στο νησί ήταν σαφώς σε καλύτερη κατάσταση από ότι στην Κρήτη, όσον αφορά τον κόσμο. Υπάρχει βέβαια και το γεγονός ότι η Πάρος είναι σαφώς πολύ μικρότερο νησί, οπότε ο κόσμος φαίνεται περισσότερος, άσχετα με το γεγονός ότι παραδοσιακά στην Πάρο, ο πολύς, ο πάρα πολύς κόσμος δεν φαίνεται κι αυτό γιατί υπάρχουν πολλοί που έχουν σπίτια και επιλέγουν να μην βγαίνουν συχνά. Σε ότι αφορά τα περιοριστικά μέτρα, δεν μας πρόλαβε το κλείσιμο των χώρων εστίασης και διασκέδασης στις 24:00, είδαμε την απαγόρευση των ορθίως διασκεδαζόντων, όμως συναντήσαμε ανθρώπους που εγκατέλειπαν την παραδοσιακή βόλτα στα στενά σοκάκια της Νάουσας για να αποφύγουν τον συνωστισμό.

 

Κάτι που μας έκανε εντύπωση; Η δραστικά αυξανόμενη ανοικοδόμηση στο νησί. Πραγματικά αμέτρητα οικοδομήματα έβλεπες να αναγείρονται σε όλο το εύρος και πλάτος της Πάρου, δείγμα ότι το νησί παραμένει κορυφαία επιλογή για επένδυση. Και τι άλλο; Οι υψηλές τιμές. Πουθενά δεν είδαμε την διάθεση των εμπορικών καταστημάτων κάθε είδους να κάνουν μία δραστική έκπτωση σε μία σεζόν που ακόμα και οι άνθρωποι που έφταναν για διακοπές εκεί πέρασαν δύσκολη άνοιξη με περικοπές μισθών, απώλειες χρημάτων και οικονομικές δυσκολίες γενικότερα. Μας έμεινε η αίσθηση του: «τόσο έχει, άμα θέλεις πάρτο, αν όχι γεια σας»... Θα μας μείνει αυτό που μας είπε καταστηματάρχισσα που διατηρεί χώρο διασκέδασης επί εικοσιπενταετία: «αν τα πράγματα του χρόνου είναι καλά και επιστρέψουμε στην κανονικότητα, τότε θα τρίβετε τα μάτια σας από την εκτόξευση των τιμών»...

Κάνοντας μερικές βόλτες, αντιπροσωπευτικών αναζητήσεων, δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτό θα συμβεί...

Οι γεύσεις που μας έμειναν
Από κάτω προς τα πάνω, γεωγραφικά εννοώ, κρατήσαμε στην γευστική μας μνήμη τα θαλασσινά και την μελιτζανοσαλάτα στην Αγία Φωτιά στην μοναδική ταβέρνα στην περιοχή του Κεραμέ, το κριθαρότο στον Ιππόκαμπο στο Ηράκλειο, τα κρεατικά και τα σαλιγκάρια στον Κλαρίνο στις Λεύκες Πάρου, την μαραθόπιτα στην Χαρούλα στην Μάρπησα, την πίτσα στην Pizzarella της Νάουσας και το χταπόδι σε κενό αέρα και το ριζότο με αχινό στο Σαμάνο στην Αντίπαρο.

Είναι προφανές ότι σε κανένα χώρο εστίασης το επίπεδο δεν έπεσε κάτω από τον μέσο όρο, αλλά ανέφερα όσα γαργάλησαν παραπάνω τους γευστικούς μας κάλυκες.

Μία αίσθηση για επίλογο
Είναι προφανές ότι χωρίς τις ταρζανιές του κακού γείτονα, σε μία ομαλή μελλοντική καλοκαιρινή σεζόν, η Ελλάδα δεν θα έχει αντίπαλο σε επίπεδο επιλογών. Όμως. Πρέπει να ξεκαθαρίζουμε κάτι: οι υποδομές είναι κάτι που πρέπει να είναι ανάλογες της ζήτησης. Μία βόλτα των δημάρχων των νησιών σε άλλους ανταγωνιστικούς νησιωτικούς προορισμούς της Ισπανίας, θα αποτελέσει δωρεάν μάθημα ενεργειών. Και αναφέρω την Ισπανία γιατί αυτή είναι που μπαίνει σε σύγκριση μαζί μας. Μόνο που εκεί βλέπουν μπροστά. Θέλετε ένα μικρό δείγμα; Ποιός είναι το αντίπαλος προορισμός-δέος της Μυκόνου; Η Ίμπιζα. Σωστά; Σωστά. Δείτε κάτι. Αν η Μύκονος υπολογίζεται πέρυσι ότι έκανε τζίρο ως νησί λίγο πάνω από το 1,5 δις ευρώ, πόσα λέτε ότι έκανε η Ίμπιζα; Είκοσι φορές επάνω! Ναι. Κοντά στα 22 δις... Και δεν παίζει ρόλο μόνο το ότι η Ίμπιζα είναι επτά φορές μεγαλύτερη από την Μύκονο. Γιατί μετά θα πούμε και εμείς ότι τα νερά της Μυκόνου και τις παραλίες της, η Ίμπιζα τις βλέπει με το κιάλι... Τα σχόλια δικά σας, και οι προβληματισμοί -αν θελήσουν να τους δουν- των αρμοδίων...

Καλό φθινόπωρο με υγεία!

1.200 χλμ με το Dacia Duster 1.3 TCe 130 PS 4Χ2

• Το δικίνητο Dacia Duster που μας συνόδευσε στο ανεβοκατέβασμα στο Αιγαίο, είναι ένα μικρομεσαίο ολοκληρωμένο crossover που χαρακτηρίζεται, κυρίως, από το προσιτό κόστος κτήσης και χρήσης 
• Ένα αυτοκίνητο που συνδυάζει την άνεση και τις εκτός δρόμου δυνατότητες, ενός αυθεντικού SUV, χαρισματικού ακόμα και στην δικίνητη έκδοσή του, διατηρώντας στο ακέραιο το κορυφαίο value-for-money, στοιχείο που παραδοσιακά τονίζεται από την Dacia.

Ξεχωρίζει για 

• Τις εκτός δρόμου δυνατότητες, την ανθεκτική κατασκευή τόσο των μηχανικών μερών, όσο και του εσωτερικού που σχεδιάστηκαν να αντέχουν στη σκληρή χρήση.
• Τους πλούσιους χώρους για τους επιβάτες και τις αποσκευές όσο και τον πλήρη εξοπλισμό άνεσης και ασφάλειας
• Το σύστημα πολυμέσων Media Nav σας προσφέρει πλήθος λειτουργικών χαρακτηριστικών μέσω της οθόνης αφής των 7", ενώ διατίθενται όλες οι σύγχρονες ανέσεις, όπως το ηχοσύστημα Dacia Plug & Radio, διαθέτει οθόνη 3 γραμμών που προσφέρει εύκολη ανάγνωση των πληροφοριών, CD με mp3 player, λειτουργία Audio streaming, Βluetooth και θύρες USB-AUX.
• Το ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου ευστάθειας (ESC) με ASR, αλλά και το ABS με σύστημα υποβοήθησης σε απότομο φρενάρισμα (AFU), προσφέρουν σύγχρονη ασπίδα προστασίας για τον αποτελεσματικό έλεγχο της πορείας του αυτοκινήτου.
• Το ότι οι αερόσακοι οδηγού-συνοδηγού και οι εμπρός πλευρικοί αερόσακοι  συμπεριλαμβάνονται στο βασικό εξοπλισμό όλων των εκδόσεων.
• Τον χώρο αποσκευών που έχει χωρητικότητα 445 λίτρα με τα πίσω καθίσματα σε όρθια θέση, ενώ όταν αυτά είναι πεσμένα ο χώρος ανέρχεται σε 1.478 λίτρα
• Τους πολλούς αποθηκευτικούς χώρους στο ταμπλό και στις πόρτες, στις ποτηροθήκες εμπρός και πίσω, στο φωτιζόμενο ντουλαπάκι και στην εταζέρα δυο θέσεων.

Στον δρόμο

• Το δικίνητο Duster που μας συνόδευσε στις εξορμήσεις μας κινείται από τον τετρακύλινδρο turbo βενζινοκινητήρα 1.3 TCe που αποδίδει 130 ίππους στις 5.000 σ.α.λ. και ροπή 240 Nm, χαρακτηρίζεται από το ότι είναι οικονομικός και ελαστικός.
• Συνδυάζεται με χειροκίνητο κιβώτιο έξι σχέσεων, το οποίο μεταφέρει την κίνηση στους εμπρός τροχούς.
• Επιταχύνει από 0-100 χλμ/ώρα σε 11’’ και σημειώνει τελική ταχύτητα 190 χλμ/ώρα.
• Στα σχεδόν 1.200 χιλιόμετρα που καλύψαμε σε επαρχιακό οδικό δίκτυο σε ποσοστό πάνω από 90%, με τέσσερα άτομα και πλήρες αποσκευών, η μέση κατανάλωση οριοθετήθηκε λίγο επάνω από τα 7 λίτρα/100 χλμ.
• Με απόσταση από το έδαφος 21 εκ., γωνία προσέγγισης: 30°, γωνία διαφυγής 34° (33° έκδοση 4WD), και γωνία ράμπας: 21° , και ρυθμίσεις αναρτήσεων (γόνατα McPherson με ψαλίδια βάσης εμπρός / πολλαπλοί σύνδεσμοι πίσω) που μεταφράζονται σε  άνετο ταξίδι στις εντός και εκτός δρόμου διαδρομές, όπου θα νοιώσετε το ίδιο βολικά.

Κοστίζει 

• Οι τιμές του δικίνητου Dacia Duster 1.3 TCe  4X2 αρχίζουν από 16.300 ευρώ