Κυψέλη – τα τελευταία 40 χρόνια έχει περάσει από ισάριθμα κύματα. Οι μεσοαστοί την εγκατέλειψαν, οι μετανάστες τη χρωμάτισαν, οι νεοναζί τη συκοφάντησαν, μα οι ποιητές τής έμειναν πιστοί. Ακόμα βγάζει μέλι.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους;
Το να είσαι Αθηναίος αποτελεί σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, στάση ζωής.
«Αθηναϊκές» λέξεις που δεν υπάρχουν πια…
«Βλαχαδερό». Χαρακτήριζε τη νοοτροπία των συμπαθών γεωργών και ποιμένων που εγκαταστάθηκαν στην πόλη μετά τον Εμφύλιο και ασέλγησαν παντοιοτρόπως επάνω της. Απαρνήθηκαν μετά βδελυγμίας τις αγροτικές αξίες, δίχως να ενστερνισθούν τις αστικές.
Ένας Αθηναίος που θα μπορούσε να γίνει ήρωας μυθιστορήματός σας;
Όλοι οι Αθηναίοι «μπίτνικς» της προηγούμενης από τη δική μου γενιάς: ο Πουλικάκος, ο Κουτρουμπούσης, ο Ταχτσής… Στο μυθιστόρημά μου «Η φωνή» εξέχοντα ρόλο παίζει ο Τάσος Φαληρέας, ιδρυτής του θρυλικού «POP11» κι αγαπημένος μου φίλος.
Τι «αθηναϊκό»δυσκολεύεστε να εξηγήσετε στους φίλους σας από το εξωτερικό;
Ότι οι εφημερίδες προσφέρουν cd συλλεκτικής –υποτίθεται– αξίας και οι αναγνώστες τα κρεμάνε στα μπαλκόνια τους, σαν σκιάχτρα, για τα περιστέρια…
Αν ο Steve Jobbs ζούσε εδώ, τι δουλειά θα έκανε;
Φοβάμαι ότι θα είχε προ πολλού μεταναστεύσει.
Τι σας κάνει αισιόδοξο στην πόλη μας;
Το γεγονός ότι έχει αντέξει τόσα πολλά επί τόσους αιώνες. Το γεγονός επίσης πως στην Αθήνα κατοικούν οι περισσότεροι και στενότεροι φίλοι μου.
Πώς φαντάζεστε την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος. Τη φαντάζομαι φιλόξενη και ηδονική, όπως τη γνώρισα κατά τα παιδικά μου χρόνια και την εφηβεία μου. Και ακόμα πιο πολύχρωμη. «Στη Φωκίωνος Νέγρη, ινδιάνοι και νέγροι» λέει ένας στίχος-ευχή του Νίκου Γκάτσου.
14°
