Ένα από τα πιο επιτυχημένα εικαστικά projects της πόλης, το ReΜap, ξεκινάει στις 12 Σεπτεμβρίου. H A.V., χορηγός επικοινωνίας, ακολουθεί τα ίχνη του και μεταδίδει...
Για τρίτη χρονιά, η Αθήνα ανασυντάσσεται. Παραχωρεί στην τέχνη τις πιο απροσδόκητες κρυψώνες της, τόσο που να μην ξέρεις: άραγε απλά τη φιλοξενεί ή μήπως τη γεννά; Πόλη και τέχνη, ένας ιστός από διαδρομές που τέμνονται ή κινούνται παράλληλα. Σε 85 οικοδομικά τετράγωνα: αραβικά καφενεία και γκαλερί. Οίκοι ανοχής και η Νέα Πινακοθήκη. Εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά και άδειες αυλές. Σε 49 μέρες: 25 εκθέσεις και 30 ανεξάρτητα πρότζεκτς. Καλλιτέχνες και γκαλερί απ’ όλο τον κόσμο. Νεραντζιές στους ακάλυπτους, έργα σε μπαλκόνια και σε παράθυρα, σε ινδικά εστιατόρια, πλάι σε ταμπέλες που γράφουν «Προς κατεδάφιση». Σε μετάφραση: ο Κεραμεικός και το Μεταξουργείο. Η Αθήνα σου. Και το ReΜap της.
Πέντε στάσεις στο φετινό ReΜap
Xyz outlet: Τέχνη στα γρήγορα & Βordello Νacional
Ένα κτίριο, δύο projects, δύο είσοδοι. Από τη μία ένα κατάστημα. Συνεπώς outlet. Συνεπώς… διέξοδος. Ένας χώρος που κάθε δεύτερη Τρίτη φιλοξενεί εκθέσεις, δράσεις, ομιλίες που δεν ξεπερνούν τη μία ώρα. Ένα σφηνάκι τέχνης, χωρίς αλκοόλ και χωρίς πάρτι. «Υπάρχει κοινή θεματική;». «Όχι» απαντά η τριάδα ΧΥΖ (η επιμελητική ομάδα της αθηναϊκής Μπιενάλε). «Αλλά υπάρχει κοινή προβληματική». Μια μικροσκοπική σκηνή για πειραματισμό και έκθεση, ένας «δείκτης ανησυχίας», το ΧΥΖ Outlet μοιάζει με μία σειρά από «ενσαρκωμένες» σημειώσεις, αποτελώντας ταυτόχρονα ένα χώρο κατάθεσης απόψεων σχετικά με την παραγωγή εκθέσεων.
Κι από την άλλη… ένα Bordello Nacional. Μ’ έναν τίτλο αλληγορικό για τη σημερινή κατάσταση, στην πενταώροφη πολυκατοικία επί της οδού Ιάσωνος, που αποτελεί και το στούντιό του, ο εικαστικός καλλιτέχνης Poka-Yio «απλώνει» το δικό του οίκο ανοχής, δίπλα σ’ αυτούς της γειτονιάς. «Το κτίριο στέκεται από μόνο του» λέει ο καλλιτέχνης, «απέναντι από την Ακρόπολη, σαν ένας άνθρωπος. Ο επισκέπτης κινείται από κάτω προς τα πάνω, εισέρχεται από το κατώτερο πεπτικό σύστημα κι ανεβαίνει, συναντώντας σε κάθε δωμάτιο διαφορετικά επεισόδια, που προκαλούν από γλυκιά ανάταση μέχρι αποστροφή». Σ’ ένα κτίριο που μοιάζει να πάσχει από αφροδίσια νοσήματα, το έργο του Poka-Yio συνδυάζει προσωπικές εμμονές με δημόσια ζητήματα, εξερευνώντας το δίπολο «έλξη-αποστροφή».
Το νέο είδος ουμανισμού που μοιάζει να αναδύεται στην τέχνη τα τελευταία χρόνια εξερευνεί η επιμελήτρια Νάντια Αργυροπούλου, με μια σειρά από προβολές σ’ όλους τους διαθέσιμους χώρους της Ταινιοθήκης και μια έκθεση στο κτίριο (με υλικά από την κινηματογραφική γλώσσα, σκηνικά από τις ταινίες και αυθεντικά storyboards). «Πρόκειται για έναν ουμανισμό διαταραγμένο, απομακρυσμένο από το ρομαντισμό, διερρηγμένο αλλά επίμονο» εξηγεί η ίδια. Έναν ουμανισμό μισοκατεστραμμένο που διερευνάται και μέσα από το ελληνικό παράδειγμα, όπως προκύπτει άλλωστε από τον ίδιο τον τίτλο. «Μία ελληνική λέξη, το ντέρτι, που αποτελεί ταυτόχρονα ομόηχο του “dirty” αλλά και τουρκικό δάνειο, και δίπλα της η αγγλική λέξη “humanism” συνθέτουν έναν όρο αποκαλυπτικό της αρχέγονης σύγκρουσης και συνύπαρξης Ανατολής και Δύσης». Με το «film appendix», το ντέρτι Humanism (το οποίο παρουσιάστηκε ως έκθεση πρόσφατα στο Λονδίνο) εντοπίζεται στην περιοχή του κινηματογράφου, περιλαμβάνοντας όχι μόνο τις υπό προβολή ταινίες (ανάμεσά τους τη «Μονή Δαφνίου», την πρώτη ελληνική ταινία τέχνης, την «Αλληγορία» του Σφήκα, το περίφημο «Aelita: Queen of Mars» του Protazanof, βουβή ταινία επιστημονικής φαντασίας βασισμένη σε νουβέλα του Τολστόι, το «Οι περιπέτειες του Βιλλάρ», την πρώτη ελληνική ταινία μυθοπλασίας κ.ά.) αλλά συχνά και τους ίδιους τους δημιουργούς τους.
Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011 (6 μ.μ. - 2 π.μ.), στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48 ) ενώ η έκθεση στο μικρό εκθεσιακό χώρο της Ταινιοθήκης θα συνεχιστεί για 15 ακόμα ημέρες
Ο λευκός κύβος, ο γυμνός εκθεσιακός χώρος της σύγχρονης τέχνης, γίνεται το αντικείμενό της. Ο καλλιτέχνης μεταφέρει τις αρχές της «Νεογεωμετρικής» ζωγραφικής σε γλυπτά και installations: αφηρημένα σχήματα που πηγάζουν από την καθημερινότητά μας και την κοινωνία, λείες επιφάνειες mdf, τεράστια γεωμετρικά έργα σε έντονα χρώματα. Επιφανειακή ηρεμία, υποβόσκων αισθησιασμός. Τα έργα του Rockenschaub μπορούν να χαρακτηριστούν είτε ως άκρως μινιμαλιστικά αντικείμενα είτε ως αρχιτεκτονικά στοιχεία ή γλυπτά. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης προτιμά να τα ορίζει ως «γεννήτριες προσλήψεων», μια σειρά από ερεθίσματα που προκαλούν τη λογική του επισκέπτη, την οπτική και την αντίληψή του. Το σίγουρο είναι πως η διευθέτησή τους προσφέρει διαφορετικές αναγνώσεις του ίδιου του εκθεσιακού χώρου και των εγκαταστάσεων της έκθεσης.
Τα έργα του Gerwald Rockenschaub θα εκτεθούν στο κτίριο που βρίσκεται στον αριθμό 26 της οδού Λεωνίδου
aleksandra waliszewska - Κεφάλαιο τρίτο: Πόνος
Αρχέγονοι εφιάλτες, σκουριασμένες κραυγές, ασυνείδητος τρόμος, μια διαστρεβλωμένη Χώρα των Θαυμάτων που ξεδιπλώνεται από έργο σε έργο. Εγκλωβισμένη πάντα στις ίδιες διαστάσεις (χαρτάκια που δεν ξεπερνούν τα 25 x 35 εκατοστά), μια νεαρή ατροφική φιγούρα βυθίζεται σ’ αυτή τη σκοτεινή Wonderland, παραδομένη –ή ίσως αιχμάλωτη– μέσα στη δίνη του μοναδικού κοινού τόπου της ανθρωπότητας: του πόνου.
«Το πλάσμα που απεικονίζεται συχνότερα στα έργα της καλλιτέχνιδος», μας λέει η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρίνα Βρανοπούλου, «παρουσιάζεται συνήθως σε μια κατάσταση που έχει ως βασικό της στοιχείο τον πόνο». Πόνος βιωμένος και πόνος απειλητικός, υλικός και συναισθηματικός, που μοιάζει να πηγάζει από τα προσωπικά βιώματα της καλλιτέχνιδας, που αντικατοπτρίζει τα δικά της διλήμματα κι όμως σ’ ακουμπά, γιατί ήταν δικός σου προτού γίνει δικός της. Αρχέτυπα της κλασικής ζωγραφικής συναντούν φιγούρες από ταινίες τρόμου και θύματα καταγεγραμμένα σε ντοκουμέντα παιδοφιλίας και σαδομαζοχισμού, κλείνονται μαζί σε τοπία βάλτων, λιβάδια, χιονισμένα κάδρα και σκοτεινά δωμάτια, καλώντας σε να επιλέξεις αυτόματα ανάμεσα στους ρόλους του ηδονοβλεψία, του θύματος ή ακόμα και του ίδιου του βασανιστή.
(Η ατομική έκθεση της Aleksandra Waliszewska παρουσιάζεται στον ημιώροφο του κτιρίου επί της οδού Λεωνίδου 15 και αποτελεί τμήμα μιας αρθρωτής ομαδικής έκθεσης που αναπτύσσεται στο χρόνο, σε επιμέλεια της Μαρίνας Βρανοπούλου)
Αntonas office: Υπαίθριο γραφείο
48 τραπέζια, 100 σκαμπό, 48 λάμπες εργασίας, 9 μέτρα βιβλιοθήκη, ένας εκτυπωτής και σύνδεση με το διαδίκτυο. Ένα πλήρως εξοπλισμένο γραφείο μετακομίζει στον ακάλυπτο. Κάποιος γελά από μέσα του με τον όρο «open space». Αν περάσεις από την πλατεία Αυδή, μπορείς να κάτσεις και να δουλέψεις για ώρες ή μέρες. Το υπαίθριο γραφείο που στήνεται εκεί μπορεί να φιλοξενήσει συνεργασίες ή τυχαίες συνυπάρξεις. «Όλο και περισσότεροι άνθρωποι εμπλέκονται πλέον σε μη εξαρτημένες σχέσεις εργασίας» μας εξηγεί ο αρχιτέκτονας του project Αριστείδης Αντωνάς. «Μετακινώντας την έδρα τους εδώ, παράγοντας ό,τι θα παρήγαγαν αλλού, συντελούν σε μία πειραματική πρόταση που εξετάζει τόσο το παράδοξο της μεταφοράς ενός γραφείου σ’ έναν “εκτός” συμφραζομένων χώρο της πόλης (προορισμένου να μένει χωρίς χρήση και ακάλυπτος) όσο και τη βαθμιαία μεταβολή της εργασίας σε μια μορφή όλο και περισσότερο άυλη».
Ο χώρος του Υπαίθριου Γραφείου φιλοξενεί το Info point του ReΜap3, περιέχει ενημερωτικό υλικό σχετικό με τη διοργάνωση και βρίσκεται στην αυλή του ημιερειπωμένου κτίσματος επί της οδού Γιατράκου 2
Το ReMap3 ξεκινά στις 12 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι και τις 30 Οκτωβρίου. Τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Τουρισμού και του Δήμου Αθηναίων ενώ εντάσσεται στο πρόγραμμα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού Athens Every Week.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
16°
