Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να γράψω εκτεταμένο άρθρο για τη διαδικασία της Δευτέρας που μας πέρασε, την οποία καθοδήγησε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος (και) της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, συνεπικουρούμενη από τη φίλη της κ. Ραχήλ Μακρή.
Δυο μελαγχολικά μίνι σχόλια μονάχα:
Α.«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον / στο μέλλον που γράφεται όπως θέλετε / Αφού η Ιστορία σάς ανήκει / Σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε. / Μένω μονάχος στο παρόν μου / Να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται / Κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου / Συνένοχο στο φόνο δεν θα μ’ έχετε».
«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον», Δ. Τσακνής
Ρωτάω το νέο πρόεδρο της ΕΡΤ και δημιουργό του υπέροχου παραπάνω τραγουδιού: Νιώθετε πως ήσασταν προχτές αντάξιος των παλιών στίχων σας;
Β. Τον πρώτο ή δεύτερο χρόνο της δικτατορίας, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος μάζεψε στη μεγάλη αίθουσα τελετών (του Πανεπιστήμιου ή της Ακαδημίας, δεν θυμάμαι) τους καθηγητές των πανεπιστημίων (εκτός από τους λίγους που είχαν απολυθεί ή και εξοριστεί) και τους έβγαλε ένα λόγο, που το ρεζουμέ ήταν το εξής: Εγώ σκοπεύω να κάνω στα πανεπιστήμια αυτά κι αυτά, κι αν κανείς διαφωνεί ας σηκωθεί να το πει τώρα, ας φύγει τώρα.
Κανένας δεν σηκώθηκε, κανένας δεν διαφώνησε, κανένας δεν διαφοροποιήθηκε, κανένας δεν παραιτήθηκε.
Κύριε Τσακνή, κύριε Ταγματάρχη, κύριε Παππά (δεξί χέρι του πρωθυπουργού), κύριε Μητρόπουλε (δυσφορήσατε κομψά – αλλά ώς εκεί), κυρίες και κύριοι που ανακριθήκατε μακαρθιστί για να μπείτε στο ΔΣ της ΕΡΤ, χάσατε την ευκαιρία σας. Δεν σηκώθηκε ένας από σας να βάλει στη θέση της την κ. Κωνσταντοπούλου. Δεν παραιτήθηκε κανείς σας από την υποψηφιότητά του/της. Ανεχτήκατε ειρωνείες, λοιδορίες, λαϊκίστικο συναισθηματισμό της οκάς, εξυπνάδες, διακοπές των λόγων σας, δικηγορίστικους μελοδραματισμούς, επιθετικότητα, απίθανες ερωτήσεις των οποίων η κ. πρόεδρος ήξερε ήδη την απάντηση. Τόσες ώρες ταπείνωση αγόγγυστοι/ες. Μετά από τόσο ντρόπιασμα την ώρα του διορισμού, τι έχουμε να περιμένουμε από την ΕΡΤ σας;
Η κ. Κωνσταντοπούλου είναι γνωστή, και κάθε μέρα γίνεται γνωστότερη (Στο μεταξύ, έφτιαξε και μια προσωπική επιτροπή αμειβόμενων φίλων της στη Βουλή, έτσι για να την έχει πρόχερη και να προβάλλει το υποτιθέμενο έργο της). Εσείς όμως φανήκατε πολλά ολίγοι. Όπως και οι καθηγητές, τότε, με το Γεώργιο Παπαδόπουλο. Με τη διαφορά πως τώρα το ανακριτικό υλικό υπάρχει στο ίντερνετ, να βλέπετε εσαεί και εις το διηνεκές την περιδεή εικόνα σας- και να την χαίρεστε.
«Μανή, θεκέλ, φάρες: εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής», όπως το λέει η Παλαιά Διαθήκη- ο Δανιήλ αν θυμάμαι καλά.
Υ.Γ. Τελικά δεν μπορώ να μη βάλω ένα παραδειγματάκι από τη συζήτηση της Δευτέρας:
Ταγματάρχης: Λόγω των παθογενειών της παλιάς ΕΡΤ, όταν έπρεπε να κουρδίσουμε τα πιάνα της συμφωνικής της ΕΡΤ, έπρεπε να προσλάβουμε ως μόνιμο έναν κουρδιστή για να τα κουρδίζει κάθε 3-4 μήνες, γιατί δεν μπορούσαμε να τον προσλάβουμε με μπλοκάκι.
Κωνσταντοπούλου: Γιατί να μην προσλάβετε μόνιμους;
Ταγματάρχης: Μα δεν γίνεται να προσλάβουμε κάποιον μόνιμο για να κάνει μια δουλειά κάθε 3 μήνες.
Κωνσταντοπούλου: Γιατί δεν γίνεται; Μην ξεχνάτε το δάκρυ των μουσικών της συμφωνικής τη βραδιά που έπεσε το μαύρο! Έχετε βαριά κληρονομιά, κ. Ταγματάρχη.
8°
