Το «Carol» του Τοντ Χέινς είναι μία ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο γυναίκες στη Νέα Υόρκη των αρχών της δεκαετίας του ’50, βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Πατρίτσια Χάισμιθ «The Price of Salt». H Ρούνι Μάρα είναι πωλήτρια σε ένα πολυκατάστημα και η Κέιτ Μπλάνσετ η –παγιδευμένη σε έναν αδιέξοδο γάμο–γυναίκα που θα ερωτευτεί. Ο Τοντ Χέινς αφηγείται με λεπτότητα αλλά και πάθος αυτή τη συγκινητική ιστορία κάνοντας μια ταινία που είναι ένα love story αλλά και μαζί ένα με τον τρόπο του πολιτικό φιλμ.
Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την προβολή, η Μπλάνσετ τόνισε αυτή ακριβώς την πολίτικη διάσταση του φιλμ λέγοντας: Υπάρχουν 70 χώρες στον κόσμο όπου η ομοφυλοφιλία είναι ακόμα παράνομη. Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν, η ισότητα των ομοφυλοφίλων είναι ακόμα θέμα. Ζούμε σε πολύ συντηρητικούς καιρούς κι αν πιστεύουμε το αντίθετο είμαστε απλώς ανόητοι.
Μιλώντας επίσης για το θόρυβο που ξεσήκωσε μία συνέντευξή της στο περιοδικό Variety στην οποία δήλωσε ότι στο παρελθόν είχε πολλές σχέσεις με γυναίκες, η Μπλάνσετ είπε: Θυμάμαι ότι η ερώτηση που μου έγινε ήταν, «είχατε σχέσεις με γυναίκες;» κι είπα ναι, πολλές –αν εννοείτε σεξουαλικές, όχι. Αυτό το όχι το Variety δεν μπήκε στον κόπο να το δημοσιεύσει. Αλλά πραγματικά, το 2015 η απάντηση θα έπρεπε να είναι, «ποιος νοιάζεται;». Πείτε με παλιομοδίτικη, αλλά δεν θεωρώ πως θα έπρεπε να ενδιαφέρει κάποιον η δική μου μικρή προσωπικότητα, το σημαντικό είναι να διευρύνεις τους ορίζοντές σου καθώς μοιράζεσαι την εμπειρία ενός ήρωα, ως θεατής.
Το ντοκιμαντέρ του Ασίφ Καπάντια για την Είμι Γουάινχάζους «Amy», που προβλήθηκε επίσης χθες, δεν άφησε κανένα μάτι στεγνό στην αίθουσα. Και μοιάζει αδύνατον να μην συγκινηθείς από την ιστορία μίας κοπέλας που όχι μόνο είχε περισσότερο ταλέντο απ’ όσο μπορείς να φανταστείς, μα που κυρίως ήθελε μόνο να τραγουδά. Το πορτρέτο της, όπως βγαίνει μέσα από το φιλμ, είναι αυτό ενός κοριτσιού που δεν νοιαζόταν για τη φήμη και τα όσα αυτή συνεπάγεται και που προφανώς δεν ήταν έτοιμη και ικανή να τη διαχειριστεί. Αυτή η ταινία ήταν ίσως η πιο συγκινητική στιγμή του φετινού φεστιβάλ.
Συγκινητική ήθελε να είναι και η τελευταία ταινία του Νάνι Μορέτι, «Mia Madre», η ιστορία μίας σκηνοθέτιδας που προσπαθεί να διαχειριστεί την προσωπική ζωή της, την προβληματική συμπεριφορά του Αμερικάνου σταρ που πρωταγωνιστεί στην ταινία της και κυρίως τον επικείμενο θάνατο της μητέρας της που βρίσκεται στις τελευταίες εβδομάδες της στο νοσοκομείο. Το φιλμ άρεσε στο κοινό –και είναι φτιαγμένο γι’ αυτό– αλλά από την αρχή ως το τέλος μοιάζει εντελώς «κατασκευασμένο» και ψεύτικο. Με φτηνά γέλια και προφανές δράμα. Κρίμα.
Στα νέα από το κόκκινο χαλί ο Μάθιου ΜακΚόναχέι, η Ναόμι Γουότς κι ο Γκας Βαν Σαντ το πάτησαν χτες για την επίσημη πρεμιέρα του «Sea of Trees». Από στιλ τα πήγαν καλά, από ταινία μαύρα χάλια.
15°
