«Δεν θεωρώ ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ξεπεράσει κάποια κρίσιμα όρια συμβιβασμού, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα καταρρεύσει μόνο η ίδια, αλλά θα μιλάμε και για την “τελική λύση” στον τόπο» δηλώνει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, με συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής.
Ο κ. Λαφαζάνης αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση, και η χώρα, το αμέσως επόμενο διάστημα. Όπως επισημαίνει, η χώρα χρειάζεται μια εναλλακτική στα μνημόνια, μια προοδευτική και ανεξάρτητη πορεία, και πως ό,τι εμποδίζει μια τέτοια εξέλιξη πρέπει να παραμεριστεί. Ο υπουργός εμφανίζεται βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα οριστικοποιηθεί η συμφωνία με τη Ρωσία για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου.
Επισημαίνει πως το άνοιγμα σε τρίτες χώρες δεν αφορά την εξεύρεση πηγών χρηματοδότησης για την αποπληρωμή των δανείων, αλλά την προσπάθεια αναπτυξιακής πορείας, και τονίζει ότι το ζήτημα του χρέους πρέπει να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο συμφωνίας με τους εταίρους και στο πλαίσιο προσπάθειας για «βαθιά διαγραφή».
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη, στην «Καθημερινή της Κυριακής» και στη δημοσιογράφο Δώρα Αντωνίου:
– Επενδύσατε πολύ στη γρήγορη ολοκλήρωση ενός προσυμφώνου για τον αγωγό, ενώ καλλιεργήθηκε και μια έντονη προσδοκία για μεγάλη ρωσική προκαταβολή που μπορεί να έφτανε τα πέντε δισ. ευρώ. Τι συνέβη σε αυτή την υπόθεση; Εκανε πίσω η Μόσχα ή είναι κάτι που βρίσκεται σε εξέλιξη;
– Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνησή μας, κι εγώ προσωπικά, στηρίξαμε ανεπιφύλακτα τη διέλευση από το ελληνικό έδαφος ενός αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο, που θα ξεκινάει από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και θα φτάνει στα σύνορα με τη FYROM με κατεύθυνση την Κεντρική Ευρώπη. Στηρίζουμε αυτό το έργο με πλήρη επίγνωση των αντιδράσεων από τις ΗΠΑ και από ορισμένους κύκλους του ευρωπαϊκού κατεστημένου, διότι θα αποφέρει τεράστια πολιτικά και οικονομικά οφέλη στη χώρα μας, ενώ θα υποβοηθήσει τη συνεργασία και την ενεργειακή ασφάλεια στην περιοχή μας και στην Ευρώπη. Θέλω, επίσης, να υπογραμμίσω ότι, εφόσον ολοκληρωθεί η συμφωνία γι’ αυτόν τον αγωγό, οι πάντες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο αγωγός, τουλάχιστον όσον αφορά τη δική μας πλευρά, θα υλοποιηθεί στο ακέραιο και δεν θα υπάρξουν οι γνωστές παλιότερες υπαναχωρήσεις, όποιες και όσες πιέσεις και αν ασκηθούν και από οπουδήποτε. Είναι απόφαση και δέσμευση της κυβέρνησης να εφαρμόσει, επιτέλους, αταλάντευτα μια νέα, ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική, οικονομική και ενεργειακή πολιτική. Η Ελλάδα «οικόπεδο» συγκεκριμένων επικυρίαρχων χωρών ανήκει στο παρελθόν. Να προσθέσω επίσης ότι η επένδυση για την κατασκευή του αγωγού αναμένεται στα 2 δισ. και οι θέσεις εργασίας έως το 2019, οπότε θα ολοκληρωθεί, θα φτάσουν τις 20 χιλιάδες. Ταυτόχρονα, η χώρα μας, που θα συμμετέχει 50-50 με τη ρωσική πλευρά στη διαχείριση του αγωγού, θα έχει από τη λειτουργία του εξαιρετικά φθηνές τιμές φυσικού αερίου και το δημοσιονομικό όφελος από τη διαχείρισή του θα φτάνει τις εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ενώ η Ελλάδα με αυτόν τον αγωγό μετά και τον TAP θα αναβαθμιστεί διεθνώς, μετατρεπόμενη σε ενεργειακό κόμβο.
– Όσον αφορά τις επιδιώξεις για γρήγορη ολοκλήρωση του αγωγού και τη ρωσική προκαταβολή;
– Εμείς από την πρώτη στιγμή επιδιώκαμε η συμφωνία για τον αγωγό να ολοκληρωθεί ταχύτατα και να συνδυαστεί όσο είναι δυνατό, λόγω και της συγκυρίας, με μια έμμεση πιστωτική διευκόλυνση προς τη χώρα μας. Ομως, μια συμφωνία τόσο μεγάλη, και με τόσες σύνθετες πλευρές αλλά και διεθνείς προεκτάσεις, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν είναι εύκολη. Μπορώ, όμως, να σας διαβεβαιώσω ότι οι συζητήσεις για οριστική κατάληξη βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο και μάλλον στην τελική ευθεία.
– Θα μπορούσε η χώρα να βρει από το Πεκίνο και τη Μόσχα τα κονδύλια που απαιτούνται για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές Ιούλιο και Αύγουστο; Ομως, εάν αυτό συνέβαινε, πώς θα χρηματοδοτούνταν οι ανάγκες του κράτους από εκεί και πέρα;
– Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να αποσαφηνίσω ότι τα εντατικά «ανοίγματα» που πραγματοποιεί η κυβέρνησή μας στη Ρωσία, την Κίνα, αλλά και τη Βραζιλία, την Ινδία και πολλές άλλες χώρες σε όλα τα σημεία του πλανήτη, δεν αφορούν την αποκόμιση πιστώσεων για την αποπληρωμή των δόσεων στους δανειστές της χώρας. Αντίθετα, τα «ανοίγματα» αυτά συνδέονται κυρίως με την προσπάθεια να εξευρεθούν πιστώσεις και συνέργειες που θα αξιοποιηθούν σε αναπτυξιακή κατεύθυνση και ασφαλώς με την ανάγκη να διαμορφώσει η χώρα μια νέα, ανεξάρτητη πολιτική και αναπτυξιακή πορεία με ένα καινούργιο πλέγμα διεθνών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων. Θέλω να επαναλάβω ότι ακολουθούμε μια εναλλακτική στρατηγική, πέρα και έξω από το δόγμα της ευρωατλαντικής υποτέλειας.
Από κει και πέρα, το ζήτημα του χρέους και των δόσεων αποπληρωμής του πρέπει κυρίως να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με τους λεγόμενους «εταίρους» και, φυσικά, στο πλαίσιο μιας ελληνικής προσπάθειας για τη βαθιά διαγραφή αυτού του χρέους. Ας μην ξεχνάμε ότι το υπέρογκο και άδικο χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο και ότι η διεκδίκησή μας για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του είναι απόλυτα δίκαιη και δεν έχει με κανένα τρόπο ξεχαστεί ή εγκαταλειφθεί.
– Οι τοποθετήσεις σας έχουν προκαλέσει μεγάλες συζητήσεις. Επειδή πλησιάζει η στιγμή της αλήθειας, εσείς, με το χέρι στην καρδιά, πιστεύετε πραγματικά στην προοπτική της χώρας εκτός Ευρωζώνης; Πιστεύετε ότι η χώρα μπορεί να αντεπεξέλθει με ένα δικό της νόμισμα; Θα πηγαίνατε τόσο μακριά, ώστε να πείτε ότι θα θέλατε τη χώρα και εκτός Ε.Ε.;
– Αυτό που πραγματικά πιστεύω είναι ότι η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως μια εναλλακτική στα μνημόνια, στη λιτότητα και στον νεοφιλελευθερισμό, προοδευτική και ανεξάρτητη πορεία με ορίζοντα ένα νέο σοσιαλισμό, πέρα από τις αποτυχημένες συνταγές του «υπαρκτού». Ο,τι εμποδίζει μια τέτοια εξέλιξη για την πατρίδα μας, ό,τι μπορεί να αποτελεί ασπίδα και τεχνητό τείχος για να παρατείνονται οι άγριες επιλογές διάλυσης, εκποίησης και κοινωνικής λεηλασίας στη χώρα μας, πρέπει να παραμεριστεί. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται με καταστροφικά δόγματα ούτε με την κινδυνολογία και την τρομοκρατία του μονόδρομου και της δήθεν προστασίας που της προσφέρουν ξένες κηδεμονεύσεις, κάτω από τις οποίες συχνά γνώρισε εθνικές και οικονομικές τραγωδίες. Τα μόνα «δόγματα» που οφείλουν να προσδιορίζουν τις αποφάσεις μας και τις επιλογές μας είναι η εθνική μας αξιοπρέπεια, το δημόσιο συμφέρον και η ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, τα οποία για να υπηρετηθούν χρειάζονται όραμα, ανιδιοτέλεια, αποφασιστικότητα, τόλμη και ακλόνητη πολιτική βούληση.
– Εσείς και η τάση που εκφράζετε έχετε δικές σας «κόκκινες γραμμές» και ποιες είναι αυτές;
– Οι «κόκκινες γραμμές» ασφαλώς έχουν την αξία τους. Δεν παύει, όμως, η λογική των «κόκκινων γραμμών» να είναι μια αμυντική λογική, πολύ περισσότερο αν προσπαθεί κανείς να βάλει «κόκκινες γραμμές» σε ένα άκρως δυσμενές πολιτικό πλαίσιο κι ένα πλαίσιο αρνητικών μέτρων και αρνητικών κατευθύνσεων, όπως αυτές που θέλουν να μας επιβάλουν οι θεσμοί. Αυτήν την ώρα η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς κάποιες «κόκκινες γραμμές», που να διασώζουν ορισμένα κρίσιμα κεκτημένα, όσο και αν αυτό είναι αναγκαίο. Η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως ένα θετικό και πολύ συνεκτικό προοδευτικό πρόγραμμα-πακέτο, το οποίο να δίνει προτεραιότητα στην απομείωση του χρέους, στην παροχή ισχυρής ρευστότητας στην οικονομία και στην ανάπτυξη με παραγωγικό προσανατολισμό. Οι νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις, η σφοδρή πίεση στα λαϊκά στρώματα και οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών κερδοφόρων επιχειρήσεων αφήνουν ανέγγιχτη την υπερεξουσία των διαπλεκόμενων ολιγαρχών, και δεν παράγουν νέο πλούτο αλλά κέρδη για λίγους, μείωση εισοδημάτων, ύφεση, ανεργία, τέλμα και απογοήτευση. Οφείλουμε να κινηθούμε στον αντίποδα αυτών των μίζερων και ασύμμετρων δογματισμών, που μοιάζουν προτεραιότητα για τους θεσμούς.
– Ακούγεται συχνά στην πιάτσα πως «ο Λαφαζάνης και η Πλατφόρμα» θα κάνουν τη δική τους κωλοτούμπα, γιατί θα προτιμήσουν την εξουσία. Πώς σχολιάζετε αυτήν τη διαδεδομένη εκτίμηση;
– Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο και αποτροπιαστικό για μένα από το δόγμα «η εξουσία για την εξουσία» ή, για να χρησιμοποιήσω διαφορετικά μια άλλη φράση, από την τακτική «πάση θυσία και με κάθε τίμημα στην κυβέρνηση». Δεν θεωρώ, επίσης, ότι είναι δυνατό ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, στο όνομα μιας κυνικής, προσωρινής και αμφίβολης παραμονής στην κυβέρνηση, να εγκαταλείψει τις αρχές, τις αξίες και τις δεσμεύσεις του. Η κυβέρνηση και η εξουσία –αν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την εξουσία, η οποία βρίσκεται ακόμη στα χέρια μιας ολιγαρχίας του πλούτου και των ξένων «προστατών» μας– δεν είναι για εμάς αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο και μέσο για να αλλάξουμε θετικά την κοινωνία. Αν δεν μπορούμε να το πετύχουμε, το καλύτερο που θα έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την κυβερνητική σκυτάλη. Μπορούμε, όμως, να πετύχουμε και θα πετύχουμε, επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα, τόλμη και προσήλωση στις αρχές μας.
14°
