Δεν είχε άλλη επιλογή ο πρωθυπουργός σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, με τράπεζες και εταιρείες-κολοσσούς να καταρρέουν παγκοσμίως σαν χάρτινοι πύργοι. Ο κ. Καραμανλής υποχρεώθηκε, πρώτος απ’ όλους, να συνάψει «δάνειο» με τις ελληνικής τράπεζες σε συνθήκες μεγάλης αβεβαιότητας. Να πάρει δηλαδή μια πίστωση χρόνου, καθώς τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Ένα «δάνειο» υψηλού ρίσκου που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να αποδειχτεί και «τοξικό»!
Με άλλα λόγια: Η κυβέρνηση ανακάλυψε μια «χρυσή ευκαιρία» στην αντοχή που επέδειξαν οι ελληνικές τράπεζες όλες αυτές τις μέρες, σε ένα χαοτικό διεθνώς χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με βάση αυτό, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογoσκούφης εγγυήθηκαν τις καταθέσεις μας και δήλωσαν ότι υπάρχει η δυνατότητα, αν μια τράπεζα βαρέσει «κανόνι», να παρέμβει με χρήματα – του Δημοσίου εννοείται. Καλώς, αλλά μετά;
Η ύφεση και στην ελληνική οικονομία έρχεται – και εδώ κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για τις επιπτώσεις στην καθημερινή μας ζωή, στα εισοδήματα, την ανεργία. Πολλά θα εξαρτηθούν από το πώς ο κ. Καραμανλής θα αποπληρώσει το «δάνειο» από τις τράπεζες. Και εξηγούμαστε:
Ερώτημα πρώτον: Θα αλλάξει ο προϋπολογισμός για το 2009; Μόλις δέκα μέρες μετά την κατάθεσή του στη Βουλή, όλα τα μεγέθη του μοιάζουν ξεπερασμένα. Δεν νοείται πλέον, σε συνθήκες μειωμένης κατανάλωσης, να γίνεται λόγος για αύξηση πλέον του 20% από φορολογικά έσοδα. Πάει αυτό… Όπως πάνε και οι εξαγγελίες του Σεπτεμβρίου για τα απίστευτα τεκμήρια –τα θυμάστε, αλήθεια;– την ώρα που ξεσπούσε η παγκόσμια κρίση. Άρα, θα αλλάξει το «τροπάρι» για τη νέα χρονιά; Θα ωφεληθούν οι νέοι, οι μικροί επιχειρηματίες, οι δανειολήπτες για να αντιμετωπίσουν την ύφεση που έρχεται; Οι όποιες απορίες μας πρέπει να απαντηθούν μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου, ημέρα ψήφισης του νέου προϋπολογισμού. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα, κύριοι.
Ερώτημα δεύτερον: Θα επιβάλει επιτέλους η σοβαρότητα της οικονομικής κατάστασης ένα μέτρο στην ακατάσχετη εκλογολογία και ανασχηματισμολογία, που εξακολουθεί να αποτελεί το αγαπημένο σπορ ακόμα και υπουργών; Γιατί, πώς να το κάνουμε, το σχέδιο προϋπολογισμού πρόδιδε και τα σχέδια της κυβέρνησης. Άντε ένας ανασχηματισμός τον Γενάρη και μετά εκλογές, μέχρι τις ευρωεκλογές, του χρόνου το καλοκαίρι. Τώρα όλα αυτά τα παρέσυρε το ρέμα... Το μόνο που συνεχίζεται είναι η φλυαρία της εκλογολογίας. Οι δημοσκοπήσεις, που δίνουν μη αυτοδυναμία τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτούν ως… επίδομα θέρμανσης την κυβερνητική ομφαλοσκόπηση. Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις, υπουργοί και βουλευτές λένε ανεπισήμως ότι «δεν αποφεύγουμε το πικρό ποτήρι των εκλογών μέχρι το καλοκαίρι». Και τη μέρα που οι 15 ηγέτες της ευρωζώνης μιλούσαν για το σχέδιο έκτακτης ανάγκης διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών, στην Ελλάδα φούντωνε η συζήτηση αν ο Αντ. Σαμαράς μπορεί να είναι ο νέος υπουργός Οικονομίας, αν ο Θ. Ρουσόπουλος επιθυμεί να πάρει μεταγραφή στο υπουργείο Πολιτισμού ή αν ο Δ. Αβραμόπουλος θα είναι ο νέος Φώλιας στο Ανάπτυξης…
Θα επιχειρήσει η κυβέρνηση, στο όνομα της κρίσης, να σπρώξει τα σκάνδαλα –όπως αυτό με το «πάρε-δώσε» λιμνών και ακινήτων με τη Μονή Βατοπεδίου– κάτω από το χαλί; Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος ελλοχεύει να δούμε αντιπερισπασμούς στο όνομα της κρίσης, ώστε να «ξεχαστούν» οι καραμπινάτες αποτυχίες της κυβέρνησης. Όπως με την ακρίβεια, για παράδειγμα, που το πρόβλημα υπήρχε και πριν καταρρεύσει ο Dow Jones στη Νέα Υόρκη. Ή με τη βενζίνη, που ένα «αόρατο χέρι» κρατά τις τιμές στα ύψη, με την κυβέρνηση να μένει από… καύσιμα σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση του θέματος.
Αυτές είναι οι πικρές αλήθειες για το «δάνειο» του πρωθυπουργού. Αν η κυβέρνηση εμμείνει σε αποτυχημένες πρακτικές, τότε η «πίστωση» θα πάει στράφι. Και η αποπληρωμή των «δόσεων» θα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση για το Μαξίμου, με την κοινή γνώμη στριμωγμένη και θυμωμένη…
13°
