Μπλακ-άουτ στον δήμο της Αθήνας: Γιατί ο Χάρης Δούκας αφήνει την πόλη στο σκοτάδι
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν άκουσα τον σύντροφο δήμαρχο Δούκα να συμφωνεί με την πρόταση τα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ να πηγαίνουν κατευθείαν στους δήμους ήταν ότι ίσως να μην είναι καλή ιδέα να διαχειρίζεται τόσα πολλά χρήματα κάποιος που δεν έχει καταφέρει ούτε να ανάβουν στη σωστή ώρα τα φώτα της πόλης. Δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλους δήμους αλλά στην Αθήνα πρώτα πέφτει το σκοτάδι, περνάμε κάποια ώρα σε συνθήκες μπλακ-άουτ και μετά ανάβουν τα φώτα στους δρόμους. Στην αρχή το έβρισκα εξοργιστικό επειδή σκεφτόμουν πόσο επικίνδυνο είναι μια πόλη να μένει στο σκοτάδι έστω και για 15-20’, αλλά μετά κατάλαβα ότι αυτό μου συνέβαινε επειδή είχα χάσει κάθε ίχνος ρομαντισμού, αλληλεγγύης και αγάπης για την περιπέτεια. Όλα αυτά δηλαδή που έχει σε αφθονία και προσπαθεί να μεταδώσει και στους δημότες του ο σύντροφος δήμαρχος.
Γιατί μια πρωτεύουσα στο σκοτάδι είναι μια ευκαιρία για:
Να βρεθούμε πιο κοντά στη φύση. Να απολαύσουμε τον νυχτερινό ουρανό και τα αστέρια του χωρίς τη φωτορύπανση που μας κρύβει τη μαγεία του σύμπαντος. Να γίνουμε πάλι τα παιδιά που τα καλοκαίρια στην εξοχή μετρούσαμε τα αστέρια και κάναμε όνειρα για ένα καινούργιο πλέιμομπιλ ή λέγκο.
Να ερωτοτροπήσουμε (με άλλον άνθρωπο ή μόνοι μας – δεν έχει σημασία) χωρίς να σκεφτόμαστε τους συμπολίτες που μπορεί να μας πάρουν μάτι. Κάθε πεζοδρόμιο και κάθε παγκάκι μπορούν να γίνουν ερωτικές φωλιές για τους ερωτευμένους και τους παθιασμένους της πόλης.
Να βγούμε έξω χωρίς να δίνουμε σημασία στην εμφάνισή μας. Να πάμε μια βόλτα ή να βγάλουμε μια βόλτα τον σκύλο μας απελευθερωμένοι από τη ματαιοδοξία και τα δεσμά του καθωσπρεπισμού και της μόδας.
Να στήσουμε καραούλι και να τρομάξουμε έναν φίλο ή μια φίλη για πλάκα. Να γελάσουμε καθώς εκείνος θα βάζει τα κλάματα από το σοκ κι εμείς θα του λέμε «μην φοβάσαι, εγώ είμαι πλάκα σου κάνω… γιατί σηκώνεις το χέρι σου να με χτυπήσεις;».
Να κλέψουμε, να διαρρήξουμε, να επιτεθούμε και γενικά να κάνουμε όλα αυτά που μπορεί να μας στερήσει η νυχτερινή φωταψία. Ακόμα κι αν εσείς δεν είστε κλέφτες, διαρρήκτες ή επικίνδυνοι παραβατικοί, δεν παύετε να είστε άνθρωποι. Και ως άνθρωποι καταλαβαίνετε την αξία της αλληλεγγύης σε άλλους ανθρώπους, ειδικά στους αγιάννηδες και τους τζεφριεϊπστάινηδες, αυτούς που η άδικη κοινωνία έχει πετάξει στο περιθώριο.
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τον ρομαντικό μας δήμαρχο που κάθε μέρα αφήνει την πόλη στο σκοτάδι τόσο όσο χρειάζεται για να ξαναβρούν οι κάτοικοι τον δικό τους χαμένο ρομαντισμό, τη δική τους χαμένη ανθρωπιά. Και μπράβο του.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
