Η μεγάλη κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία του Στέφανου Κασσελάκη να τη διαχειριστεί
Ο τέως ΣΥΡΙΖΑ χορεύει τσάμικο ανάμεσα σε αρτικόλεξα που επιχειρούν να προσδιορίσουν την απροσδιόριστη αριστεροσύνη του μοιραίου αρχηγού του.
Σύγχρονη Αριστερά ή Συνασπισμός Σύγχρονης Αριστεράς είναι οι προτεινόμενες ονομασίες για ένα κόμμα που έχει απολέσει τις ρίζες του, την πολιτική ταυτότητά του και τη σχέση του με την ιστορία. Το χειρότερο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει κάθε επαφή με την πολιτισμική και πολιτιστική καταγωγή του, τις ηθικές καταβολές τού χώρου στον οποίο κινείται, τις πολιτικές προσλαμβάνουσες που συνεπάγεται η κοινωνικοπολιτική προέλευσή του.
ΣΥΡΙΖΑ σε κρίση
Ο πρόεδρος του λειτουργεί ακολουθώντας μία σκαλέτα ωσάν η πολιτική να είναι κάτι αντίστοιχο με μια τηλεοπτική εκπομπή. Ελίσσεται ως εκπομπάρχης, λειτουργεί ως τηλεοπτικό πάνελ, αντιδρά ως υπεύθυνος τηλεοπτικής παραγωγής ο οποίος πληροφορείται τις τηλεθεάσεις το πρωί της επόμενης ημέρας.
Δεν είναι απλώς άσχετος ως προς τον ρόλο που επωμίζεται. Είναι κάτι χειρότερο. Είναι δραματικά λίγος. Δεν είναι απλώς ακατάλληλος. Είναι τραγικά ρηχός. Δεν είναι απλώς επικίνδυνος. Είναι εκκωφαντικά καταστροφικός.
Υπό διαφορετικές συνθήκες ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα κατέληγε κάποια στιγμή για λόγους καθαρά αυτοπροστασίας, να ζητήσει βοήθεια. Η απόλυτη εξάρτησή του από fake και το στημένο «φαίνεσθαι» και η εντυπωσιακή προσκόλλησή του στην ψευδή εικόνα με την οποία αυτοσυστήνεται, όλα τα ανωτέρω προδίδουν ιδιαίτερες εσωτερικές αστάθειες οι οποίες και παραπέμπουν σε εξαιρετικά σύνθετες καταστάσεις και βαθιά ριζωμένες ανισορροπίες.
Στο θέαμα της πολιτικής, όπου και επιχειρεί να διαδραματίσει ρόλο, αποκαλύπτει –όσο και αν προσπαθεί να το αποφύγει– τον θλιβερό και πασίδηλο καιροσκοπισμό του. Προφανώς τον είχαν διαβεβαιώσει οι «Σύμβουλοι» περί των εξαιρετικών προοπτικών του εγχειρήματος. Προφανέστατα πίστεψε πως θα ήταν ικανός να τους κοροϊδεύει όλους και για πάντα.
Δεν φρόντισε να διασφαλίζει ένα μίνιμουμ αμυντικής διάταξης ώστε να προασπίσει το αυτονόητο, τον αυτοσεβασμό του. Το δικό του τηλεοπτικό «θαύμα» κράτησε ένα μικρό τέρμινο. Τόσο άξιζε το πολιτικό σαρκίο του. Σε λίγο δεν θα τον θυμάται κανένας. Ούτε η Θεοδώρα η Τζάκρη.
Φταίει άραγε αυτός; Προφανώς του αναλογεί ένα μέρος της ευθύνης, κυρίως όσον αφορά την προάσπιση της δικής του αξιοπρέπειας. Ευθύνεται ασφαλώς για τις προσωπικές επιλογές του ως προς τη συστηματική επίδειξη πλούτου. Την άθλια προσπάθεια συγκάλυψης της βοθροδεξαμενής των Σπετσών, τη θλιβερή σκηνοθεσία και σκηνογραφία τής μη τελεοπτικής γαμήλιας τελετής, τη συνεχή και προφανώς ψυχαναλυτικά προβληματική εμμονή στη συνεχή και πολυεπίπεδη προσωπική προβολή του εν είδη Paris Hilton και βάλε.
Χωρίς ίχνος πολιτικής κουλτούρας, ο αρχηγός της πάλαι ποτέ αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν ομαδάρχης ενός θλιβερού γκρουπούσκουλου επιβιώνει μόνον ως αντικείμενο συναλλαγής σε μία κακοστημένη ίντριγκα
Μέσα σε ελάχιστους μήνες ανεδείχθη σε Κιμ Καρντάσιαν του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Χωρίς ίχνος πολιτικής κουλτούρας, αλλά και δίχως την απαραίτητη μαγιά γνώσης περί της πολιτικής ιστορίας αυτού του τόπου, έρμαιο ενός αμερικανικής προέλευσης αλλά και ακραίως αντιαισθητικού πολιτικού λαϊκισμού, ο αρχηγός της πάλαι ποτέ αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν ομαδάρχης ενός θλιβερού γκρουπούσκουλου επιβιώνει μόνον ως αντικείμενο συναλλαγής σε μία κακοστημένη ίντριγκα. Άτομα με προβληματικό ηθικό βάρος που βιώνουν την πολιτική ως άσκηση τακτικιστικών ελιγμών, δίχως πολιτικά κριτήρια, με ανύπαρκτες πολιτικές αξίες, έχουν υιοθετήσει αυτήν την εισαγόμενη φιγούρα μεσαιωνικού κουκλοθέατρου για να ικανοποιήσουν βραχύβια σχέδια πολιτικής γυμναστικής.
Ακούγονται και προτείνονται σενάρια επί σεναρίων. Άραγε πόσους έχει ο Πολάκης; Μήπως οι «87» διαθέτουν πάνω από 120 κουκιά; Πόσους άραγε συγκεντρώνει ο Παππάς με τα οφθαλμοφανή πολιτικά παπατζιλίκια;
Μέσα σε μία εβδομάδα, οι κομματικοί παράγοντες έγιναν δικαστές και αυτόκλητοι εισαγγελείς. Οι προβεβλημένοι αποπέμφθηκαν. Οι «μάτσο» επιβραβεύτηκαν. Οι κατηγορούμενοι πήραν τα πάνω τους και οι αθώοι εξοστρακίστηκαν. Έτσι, με έκτακτες διαδικασίες. Η ενεργός και μαχητική αντιπολίτευση μεταλλάχτηκε σε μοντέλο εριστικής ταυρομαχίας. Η μαγκιά είναι πλέον προσόν. Ο σκεπτόμενος πολίτης είναι είδος προς αποφυγή. Προβάλλονται εκεί στην Κουμουνδούρου κουτσαβάκια που τσαλαβουτούν ταυτόχρονα στα λασπονέρια της Μυκόνου, ενώ σερφάρουν στους διαδρόμους της Ευρωβουλής με αριστερό πρόσημο.
Η κρίση στον χώρο της Κεντροαριστεράς και ειδικά η σηψαιμική κατάσταση στην οποία περιήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ, οδηγούν αναπόφευκτα στο να τροφοδοτήσουν με κοινωνικές μάζες και με ακόμη μεγαλύτερη ορμή την άκρα Δεξιά. Οι επιπτώσεις αυτού του σηπτικού σοκ δεν θα φανούν αύριο ούτε και μεθαύριο. Θα φανούν όταν ο θυμός, η αγανάκτηση και τα αδιέξοδα θα οδηγήσουν και στην καταψήφιση των φιλελεύθερων σχηματισμών και στην ακύρωση των κεντροαριστερών εναλλακτικών. Θα είναι η στιγμή της δικής μας Θουριγγίας.
