Ευρωεκλογές: Άλλη μια εκλογική διαδικασία χωρίς εναλλακτική
Ακόμα κι αν στις ευρωεκλογές η κυβέρνηση χάσει ψήφους, ακόμα κι αν τα ποσοστά της πέσουν κάτω από το 30%, τα στελέχη της θα ξέρουν ότι στις επόμενες βουλευτικές θα είναι και πάλι κυβέρνηση
Ευρωεκλογές 2024: Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική πέραν της Νέας Δημοκρατίας.
Αν είσαι μαρξιστής, ψεκασμένος ή χαβαλές, τα κόμματα που μπορείς να ψηφίσεις και σ’ αυτές τις εκλογές είναι καμιά 30αριά. Σχεδόν όλα τα κόμματα που κατεβαίνουν στις ευρωεκλογές απευθύνονται σ’ αυτές τις τρεις κατηγορίες πολιτών οι οποίοι πραγματικά θα έχουν πολύ δύσκολη δουλειά να διαλέξουν τον πιο κολλημένο σε μουχλιασμένες ιδεοληψίες, τον πιο ψεκασμένο ή/και τον πιο αστείο συνδυασμό. Αν από την άλλη είσαι ένας φιλοευρωπαϊστής που θέλει ασφάλεια, ανάπτυξη και ένα κόμμα το οποίο να έχει εμπεδώσει το «ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν έχεις και πολλές επιλογές. Δυστυχώς τα κόμματα που μπορείς να ψηφίσεις είναι δύο, το εξής ένα: η Νέα η Δημοκρατία του Κυριάκου του Μητσοτάκη.
Λέω δύο γιατί πίστευα ότι οι Δημοκράτες του Ανδρέα του Λοβέρδου ίσως να μπορούσαν να δώσουν μια διέξοδο στον πολίτη που θέλει εμπράκτως να δείξει ότι η κυβερνητική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι για χειροκρότημα χωρίς να ψηφίσουν κάποιον κλόουν, αλλά τελικά πρόκειται για έναν συνδυασμό που απλώς περιμένει την ψήφο διαμαρτυρίας περιοριζόμενος στον ρόλο του κυτίου παραπόνων για Μητσοτακικούς.
«Και το ΠΑΣΟΚ; Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εναλλακτική;» θα ρωτήσει κάποιος Έλληνας που ζει στο εξωτερικό και δεν θα ξέρει ότι ο σύντροφος Ανδρουλάκης έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε έναν ΣΥΡΙΖΑ light που έχει καταψηφίσει από μη κρατικά πανεπιστήμια μέχρι την επιστολική ψήφο κι έχει περάσει τα δύο τελευταία χρόνια κλαψουρίζοντας για την παρακολούθηση του αρχηγού του από την ΕΥΠ. Το κόμμα που θα μπορούσε να είναι όχι απλώς η εναλλακτική, αλλά η πρώτη επιλογή των φιλοευρωπαίων μετριοπαθών, έχει συρρικνωθεί για να ταιριάζει στο πολιτικό μέγεθος του προέδρου του.
Προφανώς όλα αυτά θα χαροποιούν τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τα στελέχη της κυβέρνησης και της Νέας της Δημοκρατίας αλλά αποτελούν τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα.
Όταν μια κυβέρνηση βλέπει ότι δεν εμφανίζεται ανταγωνιστής ακόμα και όταν αυτή ρετάρει, χάνει κάθε κίνητρο να γίνει μια καλή κυβέρνηση. Όπως ένας μέτριος ποδοσφαιριστής με δύο πόδια σε μια ομάδα που όλοι οι υπόλοιποι έχουν από ένα έχει εξασφαλισμένη θέση στην 11άδα, έτσι και η κυβέρνηση θα κάνει όσο λιγότερα μπορεί όσο η αντιπολίτευση είναι ανήμπορη να την απειλήσει σε βουλευτικές.
Ακόμα κι αν στις ευρωεκλογές η κυβέρνηση χάσει ψήφους, ακόμα κι αν τα ποσοστά της πέσουν κάτω από το 30%, όσο στην αντιπολίτευση παραμένουν ο βγαλμένος από μεσημεριανάδικο Κασσελάκης και ο τίποτα με μπόλικο καθόλου Ανδρουλάκης, τα στελέχη της ΝΔ θα ξέρουν ότι και στις επόμενες βουλευτικές, εκεί που η διάθεση για ψήφους διαμαρτυρίας και πειραματισμούς με αδίστακτους τσαρλατάνους είναι περιορισμένη, θα είναι και πάλι κυβέρνηση.
Οπότε; Οπότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Και θα συνεχίσουμε να το έχουμε όσο οι φιλοευρωπαϊστές, μετριοπαθείς πολίτες που ζητούν ασφάλεια και σταθερότητα δεν έχουν άλλη εναλλακτική πέρα από τη Νέα Δημοκρατία και τον Μητσοτάκη. Και μπράβο τους.
13°
